Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Mateusza 21 Bible Online

Mateusza 21 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Mateusza 21

¹A gdy zbliżyli się do Jerozolimy i przyszli do Betfage,[378] do Góry Oliwnej,[379] wtedy Jezus posłał dwóch uczniów,

²mówiąc im: Idźcie do wioski naprzeciw was, a zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i oślę wraz z nią; odwiążcie je i przyprowadźcie mi.

³A gdyby ktoś wam coś powiedział, powiedzcie: Pan ich potrzebuje, zaraz jednak odeśle je.

⁴To zaś stało się, aby wypełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka, mówiącego:

⁵Powiedzcie córce Syjonu: Oto twój Król przychodzi do ciebie łagodny — i siedząc na oślicy i na oślęciu, źrebięciu [380] jucznego [zwierzęcia]. [381]

⁶Uczniowie zatem poszli i uczynili tak, jak im polecił Jezus.

⁷Przyprowadzili oślicę oraz osiołka, włożyli na nie płaszcze, a On usiadł na nich.

⁸Większość zaś tłumu rozpostarła swoje płaszcze na drodze, inni natomiast obcinali gałązki z drzew i rozkładali na drodze.

⁹Tłumy zaś, które Go poprzedzały i które za Nim szły, wołały: Hosanna [382] Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imieniu Pana. Hosanna na wysokościach!

¹⁰A gdy przybył do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto. [Ludzie] pytali: Kto to jest?

¹¹Tłumy zaś odpowiadały: To jest prorok Jezus, ten z Nazaretu w Galilei.

¹²A Jezus wszedł do świątyni i wyrzucił wszystkich, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, poprzewracał stoły wymieniających pieniądze i stragany handlarzy gołębi.

¹³Mówił im: Napisano: Dom mój będzie nazwany domem modlitwy, a wy zrobiliście z niego jaskinię zbójców.

¹⁴I podeszli do Niego w świątyni niewidomi i kulawi, a On ich uzdrowił.

¹⁵Arcykapłani natomiast i znawcy Prawa, widząc dziwy, które czynił, i dzieci, które wołały w świątyni i mówiły: Hosanna Synowi Dawida, oburzyli się.[383]

¹⁶I zapytali Go: Czy słyszysz, co one mówią? A Jezus na to: Tak. Czy nigdy nie czytaliście: Z ust niemowląt i ssących przygotowałeś sobie chwałę?

¹⁷Potem zostawił ich, wyszedł z miasta do Betanii i tam zanocował.

¹⁸A rano, wracając do miasta, zgłodniał.

¹⁹I gdy zobaczył przy drodze jednego figowca,[384] podszedł do niego — i nie znalazł na nim nic oprócz liści.[385] I mówi mu: Niech już owoc nie rodzi się z ciebie na wieki. I figowiec natychmiast usechł.[386]

²⁰A gdy uczniowie to zobaczyli, zdziwili się — i mówili: Jak figowiec mógł tak natychmiast uschnąć?![387]

²¹Jezus zaś odpowiedział im: Zapewniam was, jeśli macie wiarę i nie zwątpicie,[388] zrobicie nie tylko to, co z figowcem, ale jeśli i tej górze powiecie: Podnieś się i rzuć w morze — [tak] się stanie.

²²I wszystko, o cokolwiek poprosilibyście w modlitwie, wierząc — otrzymacie.

²³A gdy przyszedł do świątyni,[389] podeszli do Niego, podczas nauczania, arcykapłani i starsi ludu, pytając: Jakim prawem to czynisz i kto dał Ci to prawo?[390]

²⁴Jezus zaś odpowiedział im: Zadam wam i Ja jedno pytanie, na które — jeśli mi odpowiecie — i Ja wam powiem, jakim prawem to czynię:

²⁵Chrzest Jana — skąd był? Z nieba czy od ludzi? Oni zaś rozważali między sobą, mówiąc:[391] Jeśli powiemy: z nieba, zapyta: Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?

²⁶Jeśli zaś powiemy: Od ludzi, boimy się tłumu, wszyscy bowiem mają Jana za proroka.

²⁷I odpowiadając Jezusowi, powiedzieli: Nie wiemy. Wówczas i On im powiedział: To i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.

²⁸Jak wam się wydaje? Pewien człowiek miał dwóch synów. Podszedł do pierwszego i powiedział: Synu, idź dziś, pracuj w winnicy.

²⁹On zaś odpowiedział: Nie chcę. Potem jednak pożałował[392] — i poszedł.

³⁰Podszedł też do drugiego i powiedział to samo. A on odpowiedział: Tak, Panie — i nie poszedł.

³¹Który z tych dwóch spełnił wolę ojca? Mówią: Pierwszy. A Jezus na to: Zapewniam was, celnicy i nierządnice wyprzedzają was do Królestwa Bożego.

³²Gdyż przyszedł do was Jan drogą sprawiedliwości i nie uwierzyliście mu, a celnicy i nierządnice uwierzyli mu; a wy, chociaż zobaczyliście, nie pożałowaliście potem, aby mu uwierzyć.

³³Posłuchajcie innej przypowieści: Był pewien człowiek, gospodarz, który zasadził winnicę, ogrodził ją płotem,[393] wykuł w niej tłocznię,[394] zbudował wieżę,[395] wydzierżawił[396] ją rolnikom i odjechał.

³⁴Gdy zaś zbliżył się czas zbiorów, posłał do rolników swoje sługi, aby odebrali jego owoce.

³⁵A rolnicy wzięli jego sługi i tego ubiczowali, tego zabili, tamtego zaś ukamienowali.

³⁶Znów posłał inne sługi, liczniejszych od pierwszych — i postąpili z nimi podobnie.

³⁷W końcu posłał do nich swego syna, mówiąc: Uszanują mego syna.

³⁸Rolnicy zaś zobaczyli syna i powiedzieli sobie: To jest dziedzic! Dalej, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo.

³⁹I wzięli go, wyrzucili poza winnicę i zabili.

⁴⁰Gdy więc przyjdzie pan winnicy, co uczyni tym rolnikom?

⁴¹Mówią Mu: Marnie wygubi łotrów, a winnicę wydzierżawi innym rolnikom, którzy we właściwym czasie będą oddawać mu owoce.

⁴²A Jezus na to: Czy nigdy nie czytaliście w Pismach: Kamień, który odrzucili budujący, ten stał się głowicą węgła. [397] Pan to sprawił i to jest cudowne w naszych oczach?

⁴³Dlatego mówię wam, że Królestwo Boże zostanie wam zabrane i dane narodowi wydającemu jego owoce.

⁴⁴A ten, kto upadnie na ten kamień, rozbije się, na kogo zaś on upadnie, tego zmiażdży.

⁴⁵A gdy arcykapłani i faryzeusze wysłuchali Jego przypowieści, zrozumieli, że mówi o nich.

⁴⁶I usiłowali Go schwytać, ale bali się tłumu, gdyż miał Go za proroka.