Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Mateusza 26 Bible Online

Mateusza 26 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Mateusza 26

¹I stało się, gdy Jezus skończył wszystkie te słowa, że powiedział do swoich uczniów:

²Wiecie, że za dwa dni jest Pascha[463] i Syn Człowieczy będzie wydany na ukrzyżowanie.

³Wtedy arcykapłani i starsi ludu zebrali się na dziedzińcu arcykapłana, którego zwano Kajfasz.[464]

⁴I uradzili, aby Jezusa podstępem schwytać i zabić.

⁵Powtarzali jednak: Tylko nie w święto, aby nie powstały rozruchy między ludem.

⁶A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona trędowatego,[465]

⁷podeszła do Niego kobieta, która miała alabastrowy flakonik[466] drogocennego olejku, i wylała go na Jego głowę, gdy spoczywał przy stole.

⁸Gdy uczniowie to zobaczyli, oburzyli się i powiedzieli: Po co ta strata?

⁹Przecież można to było drogo sprzedać i dać ubogim.

¹⁰Gdy Jezus to zauważył, powiedział im: Dlaczego sprawiacie przykrość tej kobiecie? Bo spełniła względem Mnie dobry[467] uczynek.

¹¹Ubogich bowiem zawsze macie wśród siebie, Mnie jednak macie nie zawsze;

¹²ona bowiem, wylewając ten olejek na moje ciało, uczyniła to na mój pogrzeb.

¹³Zapewniam was, gdziekolwiek po całym świecie głoszona będzie ta ewangelia, opowiadane będzie i o tym, co ona uczyniła — na jej pamiątkę.

¹⁴Wtedy jeden z Dwunastu, zwany Judasz Iskariot, udał się do arcykapłanów

¹⁵i powiedział: Co chcecie mi dać, a ja wydam Go wam? Oni zaś odważyli mu trzydzieści srebrników.[468]

¹⁶I odtąd szukał dogodnej chwili, aby Go wydać.

¹⁷W pierwszym dniu Przaśników podeszli do Jezusa uczniowie i zapytali: Gdzie chcesz, abyśmy przygotowali Ci Paschę do spożycia?[469]

¹⁸On zaś odpowiedział: Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka[470] i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Mój czas jest bliski, u ciebie urządzę Paschę z moimi uczniami.

¹⁹Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę.

²⁰A z nastaniem wieczoru zajął wraz z Dwunastoma miejsce [przy stole].

²¹I gdy oni jedli, powiedział: Zapewniam was, że jeden z was Mnie wyda.

²²I bardzo zasmuceni zaczęli pytać Go jeden po drugim: Chyba nie ja, Panie?

²³On zaś odpowiedział: Ten, który zanurzył wraz ze Mną rękę w misie[471] — ten Mnie wyda.

²⁴Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim napisano, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy jest wydawany. Lepiej by mu było, gdyby się ten człowiek nie urodził.

²⁵Judasz zaś, który Go wydawał, odezwał się: Chyba nie ja, Rabbi? A On na to: Ty [sam to] powiedziałeś.

²⁶A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, złamał i rozdając uczniom, powiedział: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało.

²⁷Następnie wziął kielich, podziękował i dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy;

²⁸gdyż to jest moja krew przymierza,[472] która wylewa się za wielu na odpuszczenie grzechów.

²⁹Mówię wam zaś: Odtąd na pewno nie będę pił z tego owocu winorośli aż do tego dnia, gdy go będę pił z wami nowy w Królestwie mego Ojca.

³⁰I po odśpiewaniu hymnu[473] wyszli ku Górze Oliwnej.

³¹Wówczas Jezus powiedział im: Tej nocy wy wszyscy zrazicie[474] się do Mnie, gdyż napisano: Uderzę pasterza i będą rozproszone owce trzody.

³²Ale po wzbudzeniu Mnie wyprzedzę was do Galilei.

³³Wtedy odezwał się Piotr: Choćby wszyscy się do Ciebie zrazili, ja się nigdy nie zrażę.

³⁴A Jezus mu na to: Zapewniam cię, że tej nocy, zanim zapieje kogut, wyprzesz się Mnie trzykrotnie.

³⁵Piotr mówi Mu: Choćby przyszło mi wraz z Tobą umrzeć, na pewno nie wyprę się Ciebie. Podobnie mówili i wszyscy uczniowie.

³⁶Następnie Jezus przybył wraz z nimi do ogrodu zwanego Getsemani[475] i powiedział do uczniów: Usiądźcie tutaj, aż odejdę tam i pomodlę się.

³⁷I wziął z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, i zaczął smucić się i trwożyć.

³⁸I powiedział im: Bardzo smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tutaj i czuwajcie ze Mną.

³⁹I przeszedł nieco dalej, upadł na swą twarz i modlił się, mówiąc: Ojcze mój, jeśli to jest możliwe, niech Mnie ominie ten kielich; jednak nie jak Ja chcę, ale jak Ty.

⁴⁰I wrócił do uczniów i zastał ich śpiącymi — i mówi do Piotra: Tak to nie zdołaliście czuwać ze Mną ani jednej godziny?

⁴¹Czuwajcie i módlcie się, abyście nie upadli w czasie próby; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało — słabe.

⁴²Znów po raz drugi odszedł i modlił się: Ojcze mój, jeśli nie może [Mnie] to ominąć, ale mam go wypić, niech stanie się Twoja wola.

⁴³I znów, gdy przyszedł, zastał ich śpiącymi, gdyż oczy ich były obciążone.

⁴⁴Zostawił ich zatem, znów odszedł i po raz trzeci modlił się tymi samymi słowami.

⁴⁵Następnie przyszedł do uczniów i mówi: Śpijcie dalej i odpoczywajcie, oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy wydany jest w ręce grzeszników.

⁴⁶Wstańcie, chodźmy; oto się zbliża ten, który Mnie wydaje.

⁴⁷Gdy On jeszcze mówił, oto przyszedł Judasz, jeden z Dwunastu, a wraz z nim liczny tłum z mieczami i kijami, od arcykapłanów i od starszych ludu.

⁴⁸A ten, który Go wydawał, dał im taki znak: Jest nim Ten, którego pocałuję[476] — schwytajcie Go.

⁴⁹Zaraz też podszedł do Jezusa i powiedział: Witaj, Rabbi! I pocałował Go.

⁵⁰Jezus zaś powiedział do niego: Kolego, [rób to], po co się zjawiasz.[477] Wtedy podeszli, zarzucili na Jezusa ręce[478] i schwytali Go.

⁵¹I oto jeden z tych,[479] którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, dobył swego miecza, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu ucho.

⁵²A Jezus mówi Mu: Odłóż swój miecz na jego miejsce; wszyscy bowiem, którzy dobywają miecza, od miecza giną.

⁵³Albo czy myślisz, że nie mógłbym poprosić mojego Ojca, a już teraz wystawiłby mi więcej niż dwanaście legionów aniołów?[480]

⁵⁴Jak jednak miałyby spełnić się Pisma, że tak musi się stać?

⁵⁵W tej godzinie Jezus powiedział do tłumów: Jak na zbójcę wyszliście z mieczami i kijami, aby Mnie ująć; codziennie siadywałem w świątyni i nauczałem, a nie schwytaliście Mnie.

⁵⁶Ale to wszystko stało się, aby wypełniły się Pisma proroków. Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli.

⁵⁷A ci, którzy schwytali Jezusa, poprowadzili [Go] do arcykapłana Kajfasza, gdzie zgromadzili się znawcy Prawa i starsi.

⁵⁸Piotr zaś szedł za Nim z daleka aż na dziedziniec arcykapłana — i wszedł do środka, i usiadł z podwładnymi, aby zobaczyć koniec.

⁵⁹Arcykapłani zaś i cały Sanhedryn szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, po to, aby Go zabić,

⁶⁰i nie znaleźli, [chociaż] przychodziło wielu fałszywych świadków; w końcu podeszli dwaj

⁶¹i oświadczyli: Ten powiedział: Jestem w stanie zburzyć przybytek Boga i w trzy dni go zbudować.

⁶²Wtedy powstał arcykapłan i zapytał Go: Nic nie odpowiadasz na to, co oni świadczą przeciw Tobie?

⁶³Ale Jezus milczał. Arcykapłan więc powiedział: Zaprzysięgam Cię na Boga żywego, abyś nam powiedział, czy Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga.

⁶⁴Jezus mówi mu: Ty [sam to] powiedziałeś. Ponadto mówię wam: Od teraz zobaczycie Syna Człowieczego siedzącego po prawicy Mocy i przychodzącego na obłokach nieba.

⁶⁵Wtedy arcykapłan rozdarł swoje szaty i powiedział: Zbluźnił! Czy trzeba nam jeszcze świadków? Oto teraz usłyszeliście bluźnierstwo!

⁶⁶Co sądzicie? A oni odpowiedzieli: Winien jest śmierci.

⁶⁷Wtedy pluli Mu w twarz, bili Go pięściami, a inni policzkowali Go,

⁶⁸mówiąc: Prorokuj nam, Chrystusie, kto Cię uderzył?

⁶⁹Piotr tymczasem siedział na zewnątrz, na dziedzińcu. [Tam] podeszła do niego jedna posługaczka,[481] mówiąc: Ty też byłeś z tym Galilejczykiem Jezusem.

⁷⁰On zaś wyparł się wobec wszystkich: Nie wiem, o czym mówisz.

⁷¹A gdy wyszedł ku bramie, zobaczyła go inna i powiedziała do tych, którzy tam byli: Ten był z Jezusem z Nazaretu.

⁷²I znowu wyparł się pod przysięgą: Nie znam tego człowieka.

⁷³Po chwili podeszli stojący [tam] i powiedzieli do Piotra: Ty naprawdę jesteś jednym z nich, bo i twoja mowa[482] czyni cię widocznym.

⁷⁴Wtedy zaczął ściągać na siebie klątwy[483] i przysięgać [na świętości]:[484] Nie znam tego człowieka. I zaraz zapiał kogut.

⁷⁵A Piotr przypomniał sobie słowo Jezusa, gdy powiedział: Zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie wyprzesz. Wówczas wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.[485]