Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Mateusza 27 Bible Online

Mateusza 27 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Mateusza 27

¹A gdy nastał wczesny ranek, wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli plan przeciw Jezusowi, taki, żeby Go zabić.

²Związali Go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi.

³Wtedy Judasz, który Go wydał, widząc, że został skazany, pogrążony w żalu zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym,

⁴mówiąc: Zgrzeszyłem, gdyż wydałem krew niewinną. Oni zaś odparli: Co nam do tego? Ty [sam tego] dopatrz.[486]

⁵Wówczas rzucił srebrniki do przybytku i oddalił się, po czym poszedł i powiesił się.

⁶Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i powiedzieli: Nie wolno wrzucać ich do skarbca świątynnego, gdyż są wyceną krwi.

⁷Po odbyciu narady kupili za nie[487] zatem pole garncarza na cmentarz dla obcych [przybyszów].

⁸Dlatego pole to zwane jest Polem Krwi aż do dnia dzisiejszego.[488]

⁹Wtedy wypełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza,[489] mówiącego: I wzięli trzydzieści srebrników, wycenę oszacowanego, który został oszacowany przez synów Izraela.[490]

¹⁰I dali je za pole garncarza, jak mi zlecił Pan.

¹¹Jezus zaś został postawiony przed namiestnikiem. Namiestnik zapytał Go: Czy Ty jesteś królem Żydów? Jezus odpowiedział: Ty [sam to] mówisz.

¹²A gdy arcykapłani i starsi oskarżali Go, nic nie odpowiedział.

¹³Wówczas Piłat mówi Mu: Czy nie słyszysz, jak wiele przeciw Tobie świadczą?

¹⁴On jednak nie odpowiedział mu na ani jedno słowo, tak że namiestnik bardzo się dziwił.

¹⁵Na święta zaś namiestnik miał zwyczaj zwalniać ludowi jednego więźnia, tego, którego chcieli.

¹⁶A mieli wówczas znacznego więźnia, imieniem [Jezus][491] Barabasz.

¹⁷Gdy więc oni zebrali się, Piłat zapytał ich: Którego chcecie, abym wam zwolnił, [Jezusa][492] Barabasza czy Jezusa zwanego Chrystusem?

¹⁸Był bowiem świadom, że wydali Go z zawiści.

¹⁹A gdy on siedział na krześle sędziowskim,[493] jego żona[494] przesłała mu taką [wiadomość]: Nic tobie i temu sprawiedliwemu,[495] bo dzisiaj we śnie wiele przez Niego wycierpiałam.

²⁰Arcykapłani zaś i starsi przekonali tłumy, aby prosiły o Barabasza, a Jezusa zgubiły.

²¹Gdy więc namiestnik zapytał: Którego z tych dwóch chcecie, abym wam zwolnił? — oni odpowiedzieli: Barabasza.

²²Piłat na to: Co więc mam uczynić z Jezusem zwanym Chrystusem? A wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany!

²³On zaś zapytał: Co więc złego uczynił? Lecz oni tym bardziej zaczęli krzyczeć: Niech będzie ukrzyżowany!

²⁴Piłat więc, gdy zobaczył, że nic nie zyskuje, przeciwnie, poruszenie staje się większe, wziął wodę, umył ręce wobec tłumu i powiedział: Nie jestem winny tej krwi, wy tego dopatrzcie.[496]

²⁵A cały lud odpowiedział: Krew Jego na nas i na nasze dzieci.

²⁶Wtedy zwolnił im Barabasza, a Jezusa ubiczował[497] i wydał, aby został ukrzyżowany.

²⁷Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jezusa do pretorium,[498] a [tam] zgromadzili wokół Niego cały oddział.[499]

²⁸Rozebrali Go i narzucili [na Niego] szkarłatny płaszcz.[500]

²⁹Upletli też wieniec z cierni i włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki — trzcinę. I klękając przed Nim, wyśmiewali Go, mówiąc: Witaj, królu Żydów!

³⁰A plując na Niego, wzięli trzcinę i bili Go po głowie.

³¹A gdy Go wyśmiali, zdjęli z Niego [szkarłatny] płaszcz, ubrali Go w Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

³²Wychodząc, spotkali pewnego człowieka, Cyrenejczyka[501] imieniem Szymon; tego przymusili, aby poniósł Jego krzyż.

³³A gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą,[502] to jest zwane Miejscem Czaszki,

³⁴dali Mu do picia wino zmieszane z żółcią; i skosztował je, ale nie chciał pić.

³⁵A gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili Jego szaty, rzucając o nie los,

³⁶następnie usiedli i pilnowali Go tam.

³⁷Umieścili też nad Jego głową wypisaną przyczynę Jego [śmierci]: To jest Jezus, król Żydów.

³⁸Wraz z Nim ukrzyżowali wówczas dwóch zbójców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie.

³⁹A ci, którzy przechodzili, ubliżali Mu, kiwali swoimi głowami

⁴⁰i mówili: Ty, który rozwalasz świątynię i w trzy dni ją budujesz, ratuj samego siebie, jeśli jesteś Synem Bożym, i zstąp z krzyża.

⁴¹Podobnie arcykapłani wraz ze znawcami Prawa i starszymi drwili i mówili:

⁴²Innych ratował, a siebie samego uratować nie jest w stanie; jest królem Izraela, niech teraz zstąpi z krzyża, a uwierzymy w Niego.[503]

⁴³Zaufał Bogu; niech Go teraz wybawi, jeśli Go pragnie,[504] powiedział przecież: Jestem Synem Boga.

⁴⁴Tak samo lżyli Go ukrzyżowani wraz z Nim zbójcy.

⁴⁵Od godziny zaś szóstej ciemność stała się na całej ziemi aż do godziny dziewiątej.[505]

⁴⁶A około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eli, Eli, lema sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś?

⁴⁷Niektórzy zaś z tych, którzy tam stali, gdy to usłyszeli, mówili: Ten woła Eliasza.

⁴⁸I zaraz pobiegł jeden z nich, wziął gąbkę, napełnił winnym octem,[506] osadził na trzcinie i dawał Mu pić.

⁴⁹Pozostali zaś mówili: Przestań, zobaczymy, czy Eliasz przyjdzie Go uratować.

⁵⁰Jezus zaś znów zawołał donośnym głosem i oddał ducha.

⁵¹I oto zasłona przybytku została rozdarta na dwoje, od góry do dołu, i ziemią zatrzęsło, i skały popękały,

⁵²i grobowce zostały otwarte, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli,[507] zostało wzbudzonych;

⁵³i wyszli oni z grobowców po Jego wzbudzeniu, weszli do świętego miasta i ukazali się wielu.

⁵⁴Setnik[508] zaś i ci, którzy wraz z nim strzegli Jezusa, gdy zobaczyli trzęsienie i to, co się działo, bardzo się przestraszyli, mówiąc: Naprawdę, Ten był Synem Boga.

⁵⁵Było tam zaś wiele kobiet przyglądających się z oddali; przyszły one za Jezusem z Galilei i posługiwały Mu.

⁵⁶Wśród nich była Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, i matka synów Zebedeusza.

⁵⁷Wraz z nastaniem wieczoru[509] przyszedł pewien bogaty człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też sam został uczniem Jezusa.

⁵⁸Ten udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wtedy Piłat polecił je wydać.

⁵⁹A Józef wziął ciało, owinął je w czyste płótno

⁶⁰i złożył je w swoim nowym grobowcu, który wykuł w skale; i zatoczył na wejście do grobowca wielki kamień — i odszedł.

⁶¹Była tam zaś Maria Magdalena i druga Maria; siedziały one naprzeciw grobu.

⁶²Nazajutrz, czyli po dniu Przygotowania, zebrali się u Piłata arcykapłani i faryzeusze,

⁶³mówiąc: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten oszust powiedział jeszcze za życia: Po trzech dniach zostanę wzbudzony.

⁶⁴Każ więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, by czasem nie przyszli Jego uczniowie, nie ukradli Go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I będzie ostatnie oszustwo gorsze niż pierwsze.

⁶⁵Piłat powiedział im: Macie straż, idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie.

⁶⁶Oni więc poszli i zabezpieczyli grób — opieczętowali kamień i [postawili] straż.