Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Mateusza 6 Bible Online

Mateusza 6 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Mateusza 6

¹Wystrzegajcie się zaś czynienia swej sprawiedliwości przed ludźmi dla wzbudzenia ich podziwu; w ten sposób nie otrzymacie zapłaty od waszego Ojca w niebie.[103]

²Gdy więc udzielasz wsparcia,[104] nie każ o tym trąbić w synagogach i wąskich uliczkach,[105] jak czynią obłudnicy, aby ich ludzie chwalili. Zapewniam was, odbierają swoją zapłatę.

³Ty zaś, gdy udzielasz wsparcia, niech twoja lewa ręka nie wie, co czyni prawa,

⁴tak by twoje wsparcie pozostało w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi w ukryciu,[106] odpłaci tobie.[107]

⁵I gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy, gdyż lubią się modlić, stojąc w synagogach i u zbiegu głównych ulic, aby pokazać się ludziom. Zapewniam was, odbierają swoją zapłatę.

⁶Ty zaś, gdy pragniesz się modlić, wejdź do swojej skrytki,[108] zamknij za sobą drzwi i pomódl się do swojego Ojca, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

⁷Modląc się zaś, nie powtarzajcie się[109] jak poganie; myślą bowiem, że dzięki wielomówności zostaną wysłuchani.

⁸Nie bądźcie im podobni, bo Ojciec wasz wie o waszych potrzebach, zanim Go poprosicie.

⁹Wy zatem módlcie się tak: Ojcze nasz, który jesteś w niebie,[110] niech będzie poświęcone[111] Twoje imię,

¹⁰niech nastanie Twoje Królestwo,[112] niech będzie spełniona Twoja wola — jak w niebie, tak i na ziemi.

¹¹Chleba naszego powszedniego[113] daj nam dzisiaj

¹²i odpuść nam nasze winy, jak i my odpuściliśmy[114] naszym winowajcom;

¹³i nie wprowadzaj nas[115] w pokusę,[116] ale uratuj nas od złego,[117] gdyż Twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki. Amen.[118]

¹⁴Bo jeśli odpuścicie ludziom ich upadki, odpuści i wam wasz Ojciec niebieski.

¹⁵Jeśli jednak nie odpuścicie ludziom, to i wasz Ojciec nie odpuści wam waszych upadków.

¹⁶A gdy pościcie, nie bądźcie smutni jak obłudnicy; bo wykrzywiają[119] swoje twarze, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zapewniam was, odbierają swoją zapłatę.

¹⁷Ale ty, gdy pościsz, namaść swoją głowę i umyj swoją twarz,

¹⁸aby nie ludziom pokazać, że pościsz, lecz twojemu Ojcu, który jest w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.[120]

¹⁹Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje podkopują się[121] i kradną;

²⁰ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkopują się i nie kradną.

²¹Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i twoje serce.

²²Lampą ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe,[122] całe twoje ciało będzie jasne;

²³jeśli jednak twoje oko jest chore,[123] całe twoje ciało będzie ciemne. Jeśli zatem światło w tobie jest ciemnością, to jak wielka to ciemność!

²⁴Nikt nie może dwóm panom służyć,[124] gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego kochał, albo do jednego przylgnie, a drugim pogardzi. Nie zdołacie służyć Bogu i mamonie.[125]

²⁵Dlatego mówię wam: Nie martwcie się[126] o waszą duszę,[127] co by tu zjeść lub wypić, ani o wasze ciało, w co by się przyodziać. Czy dusza nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?

²⁶Przyjrzyjcie się ptakom nieba,[128] że nie sieją ani żną, ani nie zbierają do spichrzów, a Ojciec wasz niebieski żywi je; czy wy nie jesteście o wiele ważniejsi niż one?

²⁷A kto z was, martwiąc się, może wydłużyć swój wiek[129] o jeden łokieć?[130]

²⁸A co do odzienia, dlaczego się martwicie? Zauważcie lilie polne,[131] jak rosną; nie trudzą się i nie przędą,

²⁹a mówię wam: Nawet Salomon w całej swojej chwale nie odziewał się tak, jak jedna z nich.

³⁰Jeśli więc trawę polną, która dziś jest, a jutro znajdzie się w piecu,[132] Bóg tak przyodziewa, czy nie o wiele bardziej was, o małowierni?

³¹Nie martwcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: W co się ubierzemy?

³²Bo tego wszystkiego narody szukają; wie przecież Ojciec wasz niebieski, że tego wszystkiego potrzebujecie.

³³Ale szukajcie[133] najpierw Królestwa Bożego[134] i Jego sprawiedliwości, a to wszystko będzie wam dodane.

³⁴Nie martwcie się więc o jutro, gdyż jutro zatroszczy się o siebie; dość ma dzień własnej troski.[135]