Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Marka 1 Bible Online

Marka 1 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Marka 1

¹Początek ewangelii o Jezusie Chrystusie,[1] Synu Bożym.

²Jak napisano w [zwoju] proroka Izajasza:[2] Oto posyłam mojego anioła przed Twoim obliczem, który Ci utoruje drogę;

³głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana; Jego ścieżki czyńcie prostymi;

⁴wystąpił na pustkowiu Jan[3] Chrzciciel, głosząc chrzest opamiętania[4] dla odpuszczenia grzechów.[5]

⁵I zaczął do niego wychodzić[6] cały okręg[7] judzki oraz wszyscy jerozolimczycy, a wyznający swoje grzechy byli przez niego chrzczeni[8] w rzece Jordan.[9]

⁶Jan zaś ubrany był w sierść wielbłąda, skórzany pas miał na biodrach, a żywił się szarańczą[10] oraz dzikim miodem.[11]

⁷I ogłaszał, mówiąc: Idzie za mną mocniejszy niż ja, ktoś, przed kim pochylony nie jestem godny rozwiązać Mu rzemyka u sandałów.

⁸Ja ochrzciłem was w[12] wodzie, On zaś ochrzci was w Duchu Świętym.

⁹I stało się w tych dniach, że z Nazaretu w Galilei przyszedł Jezus i został ochrzczony przez Jana w Jordanie.

¹⁰A w chwili, gdy wychodził z wody, zobaczył rozdarte niebiosa i Ducha, który jak gołębica[13] zstępował do Niego.

¹¹Z niebios rozległ się przy tym głos: Ty jesteś moim ukochanym Synem, w Tobie znalazłem upodobanie.[14]

¹²Zaraz też Duch wyrzucił Go na pustkowie.

¹³I był na pustkowiu czterdzieści dni, poddawany próbie przez szatana. Przebywał tam wśród zwierząt, a aniołowie Mu usługiwali.

¹⁴Lecz po wydaniu Jana Jezus przyszedł do Galilei, zaczął głosić ewangelię Bożą[15]

¹⁵i mówić: Wypełnił się czas i bliskie jest Królestwo Boże, opamiętujcie się i wierzcie ewangelii.

¹⁶A gdy przechodził[16] brzegiem Morza Galilejskiego,[17] zobaczył Szymona[18] i Andrzeja,[19] brata Szymona, jak co rusz rzucali w morze [sieć],[20] gdyż byli rybakami.

¹⁷Jezus zwrócił się do nich: Chodźcie za Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi.

¹⁸I zaraz pozostawili sieci i ruszyli za Nim.

¹⁹Gdy przeszedł nieco dalej, zobaczył Jakuba,[21] syna Zebedeusza,[22] oraz jego brata Jana, jak w łodzi naprawiali oni sieci.

²⁰I natychmiast ich zawołał. Pozostawili więc swego ojca Zebedeusza wraz z zatrudnionymi w łodzi i poszli za Nim.

²¹I przybyli do Kafarnaum;[23] i zaraz w szabat wszedł do synagogi[24] i nauczał.

²²I zdumiewano się Jego nauką, uczył ich bowiem jako mający władzę, a nie jak znawcy Prawa.[25]

²³A właśnie był w ich synagodze człowiek we [władaniu] ducha nieczystego[26] — i wrzasnął:

²⁴Co Tobie do nas,[27] Jezusie z Nazaretu? Przyszedłeś nas zgubić? Znam Cię, kim jesteś: Świętym Bożym!

²⁵Lecz Jezus skarcił go, mówiąc: Zamilcz i wyjdź z niego!

²⁶Wtedy duch nieczysty szarpnął nim, zawołał donośnym głosem i wyszedł z niego.

²⁷I wszyscy byli zdumieni, tak że zaczęli pytać jeden drugiego i mówić: Co to jest? Nowa nauka — z władzą![28] Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne!

²⁸I zaraz rozniosła się wieść o Nim wszędzie, po całej okolicy Galilei.

²⁹A zaraz po wyjściu z synagogi przyszli wraz z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja.

³⁰Teściowa Szymona leżała zaś gorączkując. Zaraz też powiedziano Mu o niej.

³¹Wówczas podszedł, ujął ją za rękę i podniósł; wtedy odstąpiła ją gorączka, a [ona] zaczęła im usługiwać.

³²Z nastaniem zaś wieczoru, kiedy zaszło słońce, przynosili do Niego wszystkich mających się źle oraz opętanych[29] —

³³i całe miasto było zgromadzone u drzwi.

³⁴Wtedy uzdrowił wielu mających się źle z powodu różnych chorób i wyrzucił wiele demonów, lecz nie pozwalał demonom mówić, gdyż znały Go.

³⁵A wczesnym rankiem, gdy wciąż było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na pustynne miejsce, gdzie zaczął się modlić.

³⁶Wypatrzył Go jednak Szymon i ci, którzy z nim byli.

³⁷Znaleźli Go więc i mówią Mu: Wszyscy Cię szukają.

³⁸A On im na to: Chodźmy do sąsiednich miasteczek,[30] abym i tam głosił, bo po to wyszedłem.

³⁹Chodził więc i głosił w ich synagogach po całej Galilei, i wyrzucał demony.

⁴⁰I przychodzi do Niego trędowaty[31] i prosi Go; pada na kolana i mówi Mu: Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić.

⁴¹Ze współczuciem więc wyciągnął swoją rękę, dotknął go i mówi mu: Chcę, bądź oczyszczony!

⁴²I zaraz zszedł z niego trąd i został oczyszczony.

⁴³I zaraz odprawił go surowo, nakazując —

⁴⁴mówi mu: Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swoje oczyszczenie to, co polecił Mojżesz, na świadectwo dla nich.

⁴⁵Ten jednak, gdy odszedł, zaczął szeroko głosić i rozpowiadać tę rzecz, tak że nie mógł On już jawnie wejść do miasta, ale przebywał na zewnątrz, na pustynnych miejscach — i zewsząd schodzili się do Niego.