Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Marka 10 Bible Online

Marka 10 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Marka 10

¹Gdy stamtąd wyruszył, przyszedł w granice Judei i Zajordania.[141] I znów schodziły się do Niego tłumy, a On — jak to miał w zwyczaju — znowu uczył je.

²Wtedy podeszli do Niego faryzeusze i wystawiając Go na próbę,[142] pytali Go: Czy wolno mężowi odprawić żonę?

³On zaś odpowiedział im: Co wam nakazał Mojżesz?

⁴Oni na to: Mojżesz zezwolił napisać oświadczenie rozwodowe[143] i odprawić.

⁵Jezus zaś powiedział im: Z powodu waszej zatwardziałości serca napisał wam ten przepis.[144]

⁶Od początku stworzenia [Bóg] uczynił ich mężczyzną i kobietą.[145]

⁷Dlatego opuści człowiek swego ojca i matkę, połączy się ze swoją żoną[146]

⁸i będą ci dwoje jednym ciałem; tak że nie są już dwoje, ale jedno ciało.

⁹Co zatem Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela.

¹⁰A w domu uczniowie znów zaczęli Go o to pytać.

¹¹Wówczas powiedział im: Ktokolwiek oddala swoją żonę i poślubia inną, cudzołoży względem niej.

¹²I jeśli ona oddala swego męża[147] i poślubia innego, cudzołoży.[148]

¹³Przynosili Mu też dzieci, aby je dotknął, ale uczniowie zganili ich.

¹⁴Gdy Jezus to spostrzegł, oburzył się i powiedział im: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie zabraniajcie im, takich bowiem jest Królestwo Boże.

¹⁵Zapewniam was, ktokolwiek nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, na pewno nie wejdzie do niego.

¹⁶Po czym brał je w ramiona i błogosławił, kładąc na nie ręce.

¹⁷A gdy wybierał się w drogę, przybiegł ktoś, upadł przed Nim na kolana i pytał Go: Nauczycielu dobry! Co mam uczynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

¹⁸A Jezus powiedział mu: Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden — Bóg.

¹⁹Znasz przykazania : Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie składaj fałszywego świadectwa, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę.[149]

²⁰A on Mu odpowiedział: Nauczycielu, tego wszystkiego przestrzegałem od mojej młodości.[150]

²¹Wtedy Jezus przyjrzał mu się i pokochał go — i powiedział do niego: Jednego ci brak; idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, po czym przyjdź i chodź za Mną.

²²On jednak sposępniał na to Słowo i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

²³A Jezus rozejrzał się wokoło i powiedział do swoich uczniów: Jak trudno będzie tym, którzy mają bogactwa,[151] wejść do Królestwa Bożego!

²⁴Uczniowie zaś zdziwili się na te słowa. Wtedy Jezus odezwał się ponownie i powiedział do nich: Dzieci, jak trudno jest pokładającym nadzieję w bogactwach[152] wejść do Królestwa Bożego!

²⁵Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igły[153] niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego.

²⁶A oni tym bardziej dziwili się i mówili między sobą: Któż więc może być zbawiony?

²⁷Jezus spojrzał na nich i powiedział: U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; u Boga bowiem wszystko jest możliwe.

²⁸Wtedy Piotr zaczął mówić: Spójrz, my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą.

²⁹Jezus odpowiedział: Zapewniam was, nie ma takiego, kto by opuścił dom albo braci, albo siostry, albo matkę, albo ojca,[154] albo dzieci, albo pola ze względu na Mnie i ze względu na ewangelię,

³⁰a kto nie otrzymałby stokrotnie, teraz, w tym czasie, domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, wśród prześladowań, a w nadchodzącym wieku[155] życia wiecznego.

³¹Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.

³²Byli zaś w drodze i szli [w górę] do Jerozolimy, a Jezus szedł przed nimi — i dziwili się; ci, którzy szli za Nim, odczuwali lęk. Wtedy znów wziął Dwunastu i zaczął im mówić o tym, co ma Go spotkać:

³³Oto zmierzamy do Jerozolimy, gdzie Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i znawcom Prawa i skażą Go na śmierć, i wydadzą narodom,[156]

³⁴i wyszydzą Go, i będą Go opluwać, i ubiczują Go,[157] i zabiją, a [On] po trzech dniach zmartwychwstanie.

³⁵I podeszli do Niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, i powiedzieli: Nauczycielu, chcemy, abyś nam spełnił to, o co Cię poprosimy.

³⁶A On ich zapytał: Co chcecie, abym wam uczynił?

³⁷Oni zaś powiedzieli: Daj nam to, abyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po Twojej prawicy, a jeden po Twojej lewicy.

³⁸A Jezus powiedział im: Nie uświadamiacie sobie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja piję, lub być ochrzczeni chrztem, którym Ja jestem chrzczony?

³⁹Odpowiedzieli Mu: Możemy. Wtedy Jezus im powiedział: Kielich, który Ja piję, pić będziecie, i chrztem, którym jestem chrzczony, zostaniecie ochrzczeni.

⁴⁰Jednak siedzieć po mojej prawicy lub lewicy,[158] nie moją rzeczą jest dać, ale [będzie to dane tym], którym zostało przygotowane.

⁴¹Gdy usłyszało o tym dziesięciu, zaczęło oburzać się na Jakuba i Jana.

⁴²Lecz Jezus przywołał ich i powiedział: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za przywódców narodów, podporządkowują je, a ich wielcy tyranizują je.

⁴³Nie tak ma być między wami, lecz ktokolwiek między wami chciałby stać się wielki, niech stanie się waszym sługą.[159]

⁴⁴I ktokolwiek między wami chciałby być pierwszy, niech stanie się sługą wszystkich.

⁴⁵Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, by Mu służono, lecz by służyć[160] i oddać swoją duszę na okup[161] za wielu.

⁴⁶I przyszli do Jerycha. A gdy wychodził z Jerycha On i Jego uczniowie oraz spory tłum, syn Tymeusza,[162] Bartymeusz,[163] niewidomy żebrak, siedział przy drodze.

⁴⁷Słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: Synu Dawida, Jezusie! Zlituj się nade mną!

⁴⁸I wielu go upominało, aby umilkł. On jednak tym głośniej wołał: Synu Dawida! Zlituj się nade mną!

⁴⁹Wtedy Jezus przystanął i powiedział: Zawołajcie go. I zawołali niewidomego, mówiąc mu: Odwagi, wstawaj, woła cię.

⁵⁰Zrzucił zatem swój płaszcz, poderwał się i przyszedł do Jezusa.

⁵¹Jezus zaś odezwał się i powiedział do niego: Co chcesz, abym ci uczynił? A niewidomy odpowiedział: Rabbuni,[164] abym znów widział.

⁵²Wtedy Jezus powiedział: Idź, twoja wiara ocaliła cię. I zaraz odzyskał wzrok — i wyruszył za Nim w drogę.