Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Marka 14 Bible Online

Marka 14 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Marka 14

¹A po dwóch dniach była Pascha i Święto Przaśników.[210] Arcykapłani oraz znawcy Prawa szukali, jak by Go podstępem schwytać i zabić.

²Mówili sobie jednak: Nie w święto, aby nie było rozruchów wśród ludu.[211]

³Gdy był w Betanii, w domu Szymona trędowatego, i spoczywał przy stole, przyszła kobieta mająca alabastrowy flakonik czystego pachnidła[212] nardowego,[213] bardzo kosztownego; utłukła alabastrowy flakonik i wylała olejek na Jego głowę.[214]

⁴Niektórzy zaś oburzali się między sobą: Po co doszło do tej straty pachnidła?

⁵Przecież można było sprzedać to pachnidło za więcej niż trzysta denarów[215] i rozdać ubogim; upominano ją też surowo.

⁶Jezus zaś powiedział: Zostawcie ją! Dlaczego sprawiacie jej przykrość? Pięknego czynu dokonała względem Mnie.

⁷Ubogich bowiem zawsze macie przy sobie i gdy zechcecie, możecie im dobrze uczynić; Mnie jednak nie zawsze mieć będziecie.

⁸Co miała, to zrobiła; z wyprzedzeniem namaściła moje ciało na pogrzeb.

⁹Zapewniam was zaś, gdziekolwiek na całym świecie będzie głoszona ewangelia, opowiadane będzie również to, co ona uczyniła — na jej pamiątkę.

¹⁰Wtedy Judasz Iskariot, jeden z Dwunastu, odszedł do arcykapłanów, aby im Go wydać.

¹¹A oni, gdy to usłyszeli, ucieszyli się i obiecali dać mu srebro. On zaś zaczął szukać dogodnej sposobności, jak by Go wydać.

¹²A w pierwszy dzień Święta Przaśników,[216] gdy ofiaruje się Paschę, zapytali Go Jego uczniowie: Gdzie chcesz, abyśmy poszli i przygotowali, abyś mógł spożyć Paschę?[217]

¹³Wtedy posłał dwóch spośród swoich uczniów i powiedział im: Udajcie się do miasta. Tam wyjdzie wam naprzeciw człowiek[218] niosący dzban wody; idźcie za nim.

¹⁴A gdziekolwiek wejdzie, powiedzcie gospodarzowi, że Nauczyciel pyta: Gdzie jest mój pokój gościnny, w którym z moimi uczniami mógłbym spożyć Paschę?

¹⁵Wtedy on pokaże wam duży pokój na piętrze, usłany, gotowy — i tam nam przygotujcie.

¹⁶I uczniowie odeszli, a gdy przyszli do miasta, zastali wszystko tak, jak im powiedział, i przygotowali Paschę.

¹⁷A gdy nastał wieczór, przybył z Dwunastoma.

¹⁸Gdy siedzieli i jedli, Jezus powiedział: Zapewniam was, jeden z was Mnie wyda; ten, który je ze Mną.

¹⁹Wtedy zaczęli się smucić i mówić do Niego jeden po drugim: Chyba nie ja?

²⁰On zaś im powiedział: Jeden z Dwunastu, który wraz ze Mną zanurza w półmisku.

²¹Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim napisano, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy jest wydawany. Lepiej by mu było, gdyby taki człowiek nie został zrodzony.[219]

²²A gdy oni jedli, wziął chleb,[220] pobłogosławił, złamał i rozdał im, mówiąc: Bierzcie,[221] to jest moje ciało.

²³Potem wziął kielich, podziękował, dał im i pili z niego wszyscy.

²⁴I powiedział im: To jest moja krew nowego[222] przymierza, która się za wielu wylewa.

²⁵Zapewniam was, że na pewno nie będę już pił z owocu winorośli, aż do tego dnia, gdy go będę pił — nowy — w Królestwie Bożym.

²⁶A po odśpiewaniu hymnu[223] wyszli na Górę Oliwną.

²⁷Wtedy Jezus powiedział im: Wszyscy się do Mnie zrazicie,[224] gdyż napisano: Uderzę pasterza irozproszą się owce.

²⁸Lecz po tym, jak zostanę wzbudzony, wyprzedzę was do Galilei.

²⁹Wtedy Piotr powiedział do Niego: Nawet gdyby wszyscy zrazili się — Ja nie.

³⁰A Jezus mu odpowiedział: Zapewniam cię, że ty dzisiaj, tej nocy, zanim kogut dwukrotnie zapieje, trzykrotnie się Mnie wyprzesz.

³¹Ale on tym bardziej zapewniał: Nawet gdybym miał z Tobą umrzeć, na pewno nie wyprę się Ciebie. Podobnie utrzymywali wszyscy.

³²Gdy przybyli na miejsce zwane Getsemane,[225] powiedział do swoich uczniów: Usiądźcie tutaj, aż pomodlę się.

³³Następnie wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaczął się trwożyć i niepokoić.[226]

³⁴Powiedział do nich: Moja dusza jest smutna aż na śmierć;[227] zostańcie tu i czuwajcie.

³⁵Potem postąpił nieco dalej, padał na ziemię i modlił się, aby — jeśli to jest możliwe — ominęła go ta godzina.

³⁶I powtarzał: Abba,[228] Ojcze! Dla Ciebie wszystko jest możliwe, oddal ode Mnie ten kielich; jednak nie co Ja chcę, ale co Ty.

³⁷Potem przyszedł i zastał ich śpiącymi. Wtedy powiedział do Piotra: Szymonie, śpisz? Nie mogłeś czuwać jednej godziny?

³⁸Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli w próbie;[229] duch wprawdzie ochoczy, ale ciało — słabe.

³⁹I znów odszedł pomodlić się, wypowiadając to samo słowo.

⁴⁰A gdy przyszedł, znów zastał ich śpiącymi, gdyż oczy ich były obciążone — i nie wiedzieli, co Mu odpowiedzieć.

⁴¹Kiedy przyszedł po raz trzeci, powiedział im: Nadal śpicie i odpoczywacie? Dość! Nadeszła godzina! Oto Syn Człowieczy wydawany jest w ręce grzeszników!

⁴²Wstawajcie, chodźmy! Oto nadszedł ten, który Mnie wydaje.

⁴³I zaraz, gdy On jeszcze mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim tłum z mieczami i kijami, od arcykapłanów, znawców Prawa i starszych.

⁴⁴A ten, który Go wydawał, dał im taki, umówiony wcześniej znak: Ten, którego pocałuję, to On; schwytajcie Go i ostrożnie odprowadźcie.

⁴⁵I gdy tylko przyszedł, podszedł do Niego i powiedział: Rabbi! I pocałował Go.

⁴⁶Wtedy oni wyciągnęli[230] po Niego ręce i schwytali Go.

⁴⁷A jeden z tych, którzy stali obok, wyciągnął miecz, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu ucho.

⁴⁸Wtedy Jezus odezwał się i powiedział im: Wyszliście jak na zbójcę, z mieczami i kijami, aby Mnie schwytać.[231]

⁴⁹Codziennie nauczałem u was w świątyni i nie schwytaliście Mnie — lecz muszą wypełnić się Pisma.

⁵⁰Wtedy wszyscy opuścili Go i uciekli.

⁵¹A szedł za Nim pewien młodzieniec, odziany w prześcieradło na gołe ciało. I złapali go,

⁵²lecz on zostawił prześcieradło i uciekł nagi.

⁵³Odprowadzili więc Jezusa do arcykapłana, gdzie zeszli się wszyscy arcykapłani, starsi i znawcy Prawa.

⁵⁴A Piotr szedł za Nim z daleka aż na dziedziniec arcykapłana; [tam] usiadł ze sługami i grzał się przy ogniu.[232]

⁵⁵Arcykapłani tymczasem wraz z całym Sanhedrynem szukali świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zabić, lecz nie znajdowali.

⁵⁶Wielu bowiem fałszywie zeznawało przeciw Niemu, ale zeznania te nie były zgodne.

⁵⁷Wówczas powstali niektórzy i zaczęli fałszywie zeznawać przeciw Niemu:

⁵⁸My słyszeliśmy Go, jak mówi: Ja zburzę tę świątynię zrobioną rękami ludzkimi i w trzy dni zbuduję inną, nie zrobioną rękami ludzkimi.

⁵⁹Ale i to ich świadectwo nie było zgodne.

⁶⁰Wtedy arcykapłan stanął na środku i zapytał Jezusa: Nic nie odpowiadasz na to, co ci oto zeznają przeciw Tobie?

⁶¹On jednak milczał i nic nie odpowiedział. Znów więc arcykapłan zaczął Go pytać: Czy Ty jesteś Chrystusem, Synem Błogosławionego?

⁶²A Jezus odpowiedział: Ja jestem; zobaczycie też Syna Człowieczego, jak siedzi po prawicy Wszechmocnego[233] i przychodzi z obłokami nieba.

⁶³Arcykapłan zaś rozdarł swoje szaty i powiedział: Czy potrzeba nam jeszcze świadków?

⁶⁴Usłyszeliście bluźnierstwo! Co wam się nasuwa?[234] A oni wszyscy[235] wydali wyrok, że winien jest śmierci.

⁶⁵Wówczas niektórzy zaczęli na Niego pluć, zakrywać Mu twarz, bić Go [w szczękę pięściami] i mówić: Prorokuj! Również podwładni przyjęli Go policzkowaniem.

⁶⁶Gdy zaś Piotr był na dole, na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących arcykapłana

⁶⁷i gdy zobaczyła Piotra grzejącego się, przyjrzała mu się i powiedziała: Ty też byłeś z Nazaretańczykiem Jezusem.

⁶⁸On jednak zaprzeczył: Ani nie wiem, ani nie rozumiem, o czym mówisz. I wyszedł na zewnątrz do przedsionka. Wtedy zapiał kogut.

⁶⁹Lecz służąca, widząc go, znów zaczęła mówić stojącym obok: To jest jeden z nich.

⁷⁰On zaś ponownie zaprzeczył. Wkrótce potem znowu ci, którzy stali obok, powiedzieli do Piotra: Naprawdę jesteś jednym z nich, bo też jesteś Galilejczykiem.

⁷¹On zaś zaczął zaklinać się i przysięgać [na świętości]:[236] Nie znam tego człowieka, o którym mówicie.

⁷²I zaraz, po raz drugi, zapiał kogut. Wówczas Piotr przypomniał sobie słowa, które powiedział mu Jezus: Zanim kogut dwukrotnie zapieje, trzykrotnie się Mnie wyprzesz. I wybuchnął płaczem.