Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Marka 5 Bible Online

Marka 5 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Marka 5

¹I przybyli na drugi brzeg morza, do kraju Gerazeńczyków.[72]

²A gdy wyszedł z łodzi, zaraz, z grobowców, wybiegł Mu naprzeciw człowiek we [władaniu] ducha nieczystego.[73]

³Miał on mieszkanie w grobowcach i nawet łańcuchem nikt już nie mógł go związać,

⁴wielokrotnie bowiem, zakuty w okowy i łańcuchy, rozrywał łańcuchy i kruszył okowy — i nikt nie był w stanie go ujarzmić.

⁵Całymi nocami i dniami przebywał on w grobowcach i w górach, krzyczał i ranił się kamieniami.

⁶A gdy zobaczył w oddali Jezusa, przybiegł i padł przed Nim [na twarz].

⁷Krzyknął też donośnym głosem: Co mnie i Tobie,[74] Jezusie, Synu Boga Najwyższego?! Zaklinam Cię na Boga, żebyś mnie nie dręczył.

⁸Nakazał mu bowiem: Wyjdź, duchu nieczysty, z tego człowieka!

⁹Zadał mu też pytanie: Jak ci na imię? Odpowiedział mu: Na imię mi Legion,[75] ponieważ liczni jesteśmy.

¹⁰I prosił Go usilnie, aby nie odsyłał ich z tego kraju.

¹¹Pasła się tam zaś, u podnóża góry, duża trzoda świń.

¹²I poprosiły Go: Poślij nas w te świnie, abyśmy w nie mogły wejść.

¹³I pozwolił im. Po wyjściu zatem duchy nieczyste weszły w świnie; i puściła się trzoda — około dwutysięczna — w dół po stromym zboczu do morza i utopiła się w morzu.

¹⁴A ci, którzy je paśli, uciekli i rozgłosili to w mieście i po zagrodach; przyszli zatem zobaczyć, co się stało.

¹⁵Przychodzą więc do Jezusa i widzą opętanego, który miał legion [demonów], że siedzi ubrany i przy zdrowych zmysłach — i ogarnął ich strach.

¹⁶Ci zaś, którzy widzieli, co stało się z opętanym, opowiedzieli im o tym dokładnie, a także o świniach.

¹⁷I zaczęli Go prosić, aby odszedł z ich granic.[76]

¹⁸A gdy wsiadał do łodzi, opętany zaczął Go błagać, aby mógł z Nim być.

¹⁹Nie pozwolił mu jednak, lecz powiedział: Idź do swego domu, do swoich, i opowiedz im, jak wiele Pan dla ciebie zrobił i [jak] okazał ci miłosierdzie.

²⁰Odszedł więc i zaczął rozgłaszać w Dziesięciogrodziu, jak wiele Jezus dla niego zrobił — a wszyscy się dziwili.

²¹Gdy Jezus znów przeprawił się w łodzi na drugą stronę i był nad morzem, zgromadził się wokół Niego liczny tłum.

²²Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jairos, i gdy Go zobaczył, upadł Mu do stóp.

²³I zaczął Go usilnie błagać: Moja córeczka kona.[77] Przyjdź, nałóż na nią ręce, aby ocalała i żyła.

²⁴I poszedł z nim. Ruszył też za Nim liczny tłum i z każdej strony tłoczyli się na Niego [ludzie].

²⁵Wtedy pewna kobieta, która od dwunastu lat zmagała się z upływem krwi[78]

²⁶i dużo wycierpiała z powodu wielu lekarzy, i straciła wszystko, co miała, a nic jej nie pomogło, lecz raczej się pogorszyło,

²⁷gdy usłyszała o Jezusie, podeszła w tłumie z tyłu i dotknęła Jego szaty,

²⁸powtarzała bowiem sobie: Gdybym dotknęła choćby Jego szat, będę uratowana.

²⁹I zaraz ustał jej upływ krwi, i poczuła w swym ciele, że została wyleczona z tej udręki.

³⁰Jezus zaś zaraz odczuł w sobie, że uszła z Niego moc, odwrócił się do tłumu i zapytał: Kto dotknął moich szat?

³¹Wtedy Jego uczniowie zaczęli zwracać Mu uwagę: Widzisz, że zewsząd ściska Cię tłum, i pytasz: Kto Mnie dotknął?

³²Lecz [On] zaczął rozglądać się, aby zobaczyć tę, która to zrobiła.

³³Wtedy kobieta, przestraszona i drżąca, świadoma, co się jej stało, podeszła, padła Mu do stóp i powiedziała Mu całą prawdę.

³⁴On zaś powiedział do niej: Córko, twoja wiara ocaliła cię, idź w pokoju i bądź uleczona z tej swojej udręki.

³⁵Gdy jeszcze mówił, przyszli[79] od przełożonego synagogi i donieśli: Twoja córka umarła, dlaczego jeszcze chcesz trudzić[80] Nauczyciela?

³⁶Lecz Jezus dosłyszał tę wiadomość przekazywaną i powiedział do przełożonego synagogi: Nie bój się,[81] tylko wierz!

³⁷I nie pozwolił nikomu iść z sobą, poza Piotrem, Jakubem i Janem, bratem Jakuba.

³⁸Gdy przyszli do domu przełożonego synagogi, zobaczył zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących.

³⁹Wszedł więc i powiedział do nich: Dlaczego robicie zgiełk i płaczecie? Dziecko nie umarło, lecz śpi.[82]

⁴⁰Wtedy zaczęli z Niego drwić. On jednak wyrzucił wszystkich, wziął z sobą ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie było dziecko.

⁴¹Tam ujął dziewczynkę[83] za rękę i powiedział do niej: Talita kum![84] Co można przetłumaczyć: Dziewczynko, mówię ci, wstań!

⁴²I dziewczynka zaraz wstała i zaczęła chodzić, miała bowiem dwanaście lat. I wprost oniemieli w ogromnym zachwycie.

⁴³Wtedy przykazał im z naciskiem, aby nikt nie dowiedział się o tym. Powiedział też, aby dano jej jeść.