Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Marka 9 Bible Online

Marka 9 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Marka 9

¹I mówił im [dalej]: Zapewniam was, niektórzy z tych, którzy tu stoją, nie zasmakują śmierci, aż zobaczą Królestwo Boże przybyłe w mocy.

²Po sześciu[125] zaś dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana, i tylko ich samych wprowadził na wysoką górę,[126] na osobność. Tam doznał wobec nich przemienienia.

³Jego szaty stały się lśniące, bardzo białe — takie, jakich folusznik na ziemi nie zdoła wybielić.

⁴I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, i prowadzili rozmowę z Jezusem.

⁵Wtedy Piotr odezwał się i powiedział do Jezusa: Rabbi, dobrze nam tu być. Rozbijmy trzy namioty: Tobie jeden, Mojżeszowi jeden i Eliaszowi jeden.

⁶Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, gdyż byli bardzo przestraszeni.

⁷Wyłonił się też obłok, który zacienił ich, a z obłoku rozległ się głos: Ten jest moim ukochanym Synem, Jego słuchajcie.

⁸I nagle, gdy rozejrzeli się wokół, nikogo już nie zobaczyli; był z nimi tylko sam Jezus.

⁹A gdy schodzili z góry, surowo im przykazał, aby nikomu nie opowiadali o tym, co widzieli, dopóki Syn Człowieczy nie powstanie z martwych.

¹⁰Zachowali więc to słowo, jednak rozprawiali między sobą, co to znaczy powstać z martwych.

¹¹Zaczęli Go też pytać: Dlaczego znawcy Prawa mówią, że najpierw musi przyjść Eliasz?

¹²On zaś powiedział im: Eliasz, przybyły wcześniej, wszystko naprawi; lecz jak napisano o Synu Człowieczym? Że[127] ma wiele wycierpieć i zostać wzgardzony.

¹³Ale mówię wam, że Eliasz już przyszedł — i uczynili mu to, co chcieli, tak jak zostało o nim napisane.

¹⁴Gdy przyszli do uczniów, zobaczyli wokół nich wielki tłum oraz znawców Prawa, którzy z nimi rozprawiali.[128]

¹⁵I zaraz, gdy cały tłum Go zobaczył, [ludzi] ogarnęło zdziwienie, tak że przybiegli i zaczęli Go witać.

¹⁶I zapytał ich: O czym z nimi rozprawiacie?

¹⁷Wtedy odpowiedział Mu ktoś z tłumu: Nauczycielu, przyprowadziłem do Ciebie mojego syna, który ma ducha niemego.

¹⁸[Ten], gdziekolwiek go chwyci, rzuca nim, [chłopiec] zaś pieni się, zgrzyta zębami i sztywnieje. Powiedziałem Twoim uczniom, aby go wypędzili, ale nie mogli.

¹⁹On wówczas odpowiedział im tymi słowy: O rodzie[129] bez wiary! Jak długo będę przy was? Jak długo będę was znosił? Przyprowadźcie go do Mnie!

²⁰I przyprowadzili go do Niego. A gdy duch Go zobaczył, zaraz nim szarpnął, rzucił go na ziemię i pokrytego pianą zaczął tarzać.

²¹I zapytał jego ojca: Od jak dawna to się z nim dzieje? A on powiedział: Od dzieciństwa.

²²Często też wrzucał go nawet w ogień i wodę, by go zgubić — ale jeśli coś możesz, zlituj się nad nami i pomóż nam.

²³Jezus zaś powiedział do niego: Co się tyczy tego: Jeśli coś możesz, to: Wszystko jest możliwe dla wierzącego.

²⁴Ojciec chłopca zaraz wykrzyknął: Wierzę! Zaradź mojej niewierze.[130]

²⁵Jezus więc, gdy zobaczył, że zbiega się tłum, skarcił ducha nieczystego, mówiąc mu: Duchu niemy i głuchy! Ja ci rozkazuję: Wyjdź z niego i nigdy już do niego nie wchodź.

²⁶Wtedy wykrzyknął, mocno nim szarpnął i wyszedł — i [chłopiec] stał się niczym martwy, tak że wielu mówiło, że umarł.

²⁷Jezus jednak chwycił go za rękę, podniósł go — i wstał.

²⁸Gdy zaś przyszedł do domu, Jego uczniowie pytali Go na osobności: Dlaczego my nie mogliśmy go wyrzucić?

²⁹Wówczas powiedział do nich: Ten rodzaj nie może wyjść inaczej, jak tylko przez modlitwę i post.[131]

³⁰Po wyjściu stamtąd przechodzili przez Galileę, lecz nie chciał, aby ktoś o tym wiedział.

³¹Zaczął bowiem pouczać swoich uczniów i mówić im, że Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi, [ci] zabiją Go, ale — zabity — po trzech dniach zmartwychwstanie.

³²Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go zapytać.

³³Przyszli do Kafarnaum. Gdy już był w domu, zapytał ich: O czym rozprawialiście w drodze?

³⁴Oni zaś milczeli, gdyż w drodze rozprawiali o tym, kto [z nich] jest większy.[132]

³⁵Wtedy usiadł, przywołał Dwunastu i powiedział im: Jeśli ktoś chce być pierwszy, niech się stanie ze wszystkich ostatnim i sługą[133] wszystkich.

³⁶Następnie wziął dziecko, postawił je pośród nich, wziął je w ramiona i powiedział:

³⁷Ktokolwiek w moim imieniu przyjmie jedno z takich dzieci, Mnie przyjmuje, a ktokolwiek Mnie przyjmuje, nie Mnie przyjmuje, lecz Tego, który Mnie posłał.

³⁸[Wtedy] Jan powiedział do Niego: Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto w Twoim imieniu wypędzał demony i zabranialiśmy mu, bo nie dołączył do nas.

³⁹A Jezus powiedział: Nie zabraniajcie mu, gdyż nie ma takiego, kto by dokonał cudu w moim imieniu i zaraz mógł o Mnie powiedzieć źle.

⁴⁰Kto bowiem nie jest przeciw nam, ten jest za nami.

⁴¹Bo ktokolwiek napoiłby was kubkiem wody w imię tego, że jesteście Chrystusowi, zapewniam was, na pewno nie straci swojej zapłaty.

⁴²A ktokolwiek przyczyniłby się do upadku[134] jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, lepiej by mu było, aby u jego szyi zawieszono ośli kamień młyński[135] i wrzucono do morza.

⁴³Jeśli więc twoja ręka przywodzi cię do upadku,[136] odetnij ją; lepiej jest dla ciebie kalekim wejść do życia, niż mając dwoje rąk odejść do Gehenny,[137] w ogień nieugaszony,

⁴⁴gdzie ich robak nie kończy, a ogień nie gaśnie.[138]

⁴⁵Również, jeśli twoja stopa przywodzi cię do upadku, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie wejść do życia kulawym, niż mieć dwie stopy i być wrzuconym do Gehenny,

⁴⁶gdzie ich robak nie kończy, a ogień nie gaśnie.[139]

⁴⁷I jeśli twoje oko przywodzi cię do upadku, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do Królestwa Bożego, niż mieć dwoje oczu i być wrzuconym do Gehenny,

⁴⁸gdzie ich robak nie kończy, a ogień nie gaśnie.

⁴⁹Każdy bowiem ogniem będzie posolony.

⁵⁰Dobra jest sól, gdyby jednak sól stała się niesłona, czym byście ją przyprawiali?[140] Miejcie sól w samych sobie i zachowujcie pokój między sobą.