Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 1 Bible Online

Łukasza 1 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 1

¹Ponieważ wielu[1] podjęło się[2] ułożenia opowiadania[3] o dziełach dopełnionych wśród nas,

²tak jak nam to przekazali ci, którzy od początku byli ich naocznymi świadkami oraz sługami Słowa,

³postanowiłem także ja — po uważnym zbadaniu wszystkiego od początku[4] — po kolei ci to, dostojny Teofilu,[5] opisać,

⁴tak byś mógł się przekonać o wiarygodności wyłożonych ci słów.[6]

⁵Za dni Heroda,[7] króla Judei, był pewien kapłan imieniem Zachariasz,[8] ze zmiany [kapłańskiej] Abiasza,[9] i jego żona, z córek Aarona, której na imię było Elżbieta.

⁶Oboje zaś byli sprawiedliwi wobec Boga, nienaganni, postępujący według wszystkich przykazań i ustaw Pana.[10]

⁷Nie mieli jednak dziecka, jako że Elżbieta była niepłodna, a oboje byli już posunięci w swoich dniach.

⁸I stało się, gdy posługiwał[11] przed Bogiem w kolejności swojej zmiany,[12]

⁹że według zwyczaju[13] kapłaństwa wylosował kadzenie w przybytku Pana.[14]

¹⁰Cały zaś tłum ludu modlił się na zewnątrz w godzinie kadzenia.

¹¹Jemu natomiast ukazał się anioł Pana,[15] stojący po prawej stronie ołtarza kadzidlanego.

¹²Zachariasz zląkł się, gdy [go] zobaczył, i padł na niego strach.

¹³Anioł zaś powiedział do niego: Przestań się bać,[16] Zachariaszu, gdyż twoja modlitwa została wysłuchana; twoja żona Elżbieta urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan.[17]

¹⁴Nastanie ci radość i wesele, i wielu ucieszy się z jego narodzin.

¹⁵Będzie bowiem wielki przed Panem; nie będzie pił wina ani sikery [18] i będzie napełniony Duchem Świętym już od łona swojej matki.

¹⁶Wielu też synów Izraela nawróci do Pana, ich Boga.

¹⁷On sam pójdzie też przed Nim w duchu i mocy Eliasza, aby zwrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych do rozsądku sprawiedliwych — by przygotować Panu lud przysposobiony.

¹⁸Wtedy Zachariasz zapytał anioła: Po czym to poznam? Ja bowiem jestem stary i moja żona posunięta w swych dniach.

¹⁹W odpowiedzi anioł powiedział do niego: Ja jestem Gabriel,[19] ten, który staje przed Bogiem.[20] Zostałem posłany, aby do ciebie przemówić i ucieszyć cię[21] tymi [wieściami].

²⁰Lecz oto będziesz niemy,[22] nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, za to, że nie uwierzyłeś moim słowom, które zostaną wypełnione w swoim czasie.

²¹Lud natomiast czekał na Zachariasza i dziwił się jego zwlekaniu w przybytku.[23]

²²On zaś po wyjściu nie mógł im nic powiedzieć i poznali, że oglądał widzenie w przybytku; on sam też dawał im znaki,[24] wciąż jednak pozostawał niemy.

²³Następnie, po wypełnieniu się dni jego urzędowania, odszedł do swojego domu.

²⁴Po tych dniach Elżbieta, jego żona, poczęła i ukrywała się[25] przez pięć miesięcy, powtarzając:

²⁵Tak mi uczynił Pan w dniach, kiedy [na mnie] wejrzał,[26] aby zdjąć moją hańbę[27] wśród ludzi.

²⁶Natomiast w szóstym miesiącu anioł Gabriel został posłany przez Boga do galilejskiego miasta o nazwie Nazaret,

²⁷do dziewicy przyrzeczonej mężowi o imieniu Józef, z domu Dawida — a dziewicy tej było na imię Maria.

²⁸Po wejściu do niej powiedział: Witaj,[28] obdarzona łaską, Pan z tobą! Błogosławiona jesteś między kobietami.[29]

²⁹Lecz ona przeraziła się z powodu tego słowa i zaczęła się zastanawiać, co by to przywitanie mogło znaczyć.

³⁰A anioł powiedział do niej: Przestań się bać,[30] Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.[31]

³¹Oto poczniesz w łonie i urodzisz syna, i nadasz Mu imię Jezus.

³²Ten będzie wielki i nazwą Go Synem Najwyższego. Da Mu też Pan Bóg tron Jego ojca Dawida

³³i będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a Jego Królestwu nie będzie końca.

³⁴Wtedy Maria zapytała anioła: Jak to się stanie, skoro nie znam męża?[32]

³⁵W odpowiedzi anioł powiedział do niej: Duch Święty zstąpi[33] na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię; Dlatego też Święte, które się urodzi, będzie nazwane Synem Boga.

³⁶A oto Elżbieta, twoja krewna, ona także poczęła syna w swojej starości i jest to [już] szósty miesiąc tej, którą nazywano niepłodną,

³⁷gdyż u Boga żadne słowo nie jest niemożliwe.[34]

³⁸Wtedy Maria powiedziała: Oto jestem służącą Pana, niech mi się stanie według twego słowa.[35] I anioł odszedł od niej.

³⁹W tych dniach Maria wstała i pośpiesznie wybrała się w górskie strony, do pewnego miasta w Judei,[36]

⁴⁰i weszła do domu Zachariasza, i pozdrowiła Elżbietę.

⁴¹A gdy[37] Elżbieta usłyszała przywitanie Marii, podskoczył płód[38] w jej łonie i Elżbieta została napełniona Duchem Świętym.

⁴²Wówczas zawołała donośnym głosem i powiedziała: Błogosławiona jesteś między kobietami i błogosławiony owoc twojego łona!

⁴³I skąd mi to, że matka mojego Pana przyszła do mnie?

⁴⁴Bo oto, gdy głos twojego pozdrowienia dotarł do moich uszu, płód w moim łonie podskoczył z radości.

⁴⁵Szczęśliwa [jest] też [ta], która uwierzyła, że nastąpi wypełnienie [słów] wypowiedzianych do niej przez Pana.

⁴⁶Wtedy Maria powiedziała: Moja dusza wywyższa Pana

⁴⁷i mój duch rozradował się[39] z powodu Boga, mojego Wybawcy,

⁴⁸gdyż wejrzał na pokorę swojej służącej. Gdyż oto odtąd wszystkie pokolenia uważać mnie będą za szczęśliwą,[40]

⁴⁹ponieważ Potężny uczynił mi wielkie rzeczy. Święte jest Jego imię,

⁵⁰a i Jego miłosierdzie[41] na pokolenia i pokolenia dla tych, którzy się Go boją.

⁵¹Okazał moc swoim ramieniem,[42] rozproszył szczycących się zamysłami swoich serc;

⁵²władców zrzucił z tronów, a pokornych — wywyższył,

⁵³głodnych[43] nasycił dobrami a bogatych odprawił z niczym.

⁵⁴Ujął się za swoim sługą[44] Izraelem, wspomniał na miłosierdzie,

⁵⁵jak powiedział naszym ojcom — Abrahamowi i jego nasieniu — na wieki.

⁵⁶Maria zaś pozostała z nią około trzech miesięcy, po czym wróciła do swojego domu.

⁵⁷Dla Elżbiety natomiast wypełnił się czas jej rozwiązania i urodziła syna.

⁵⁸I usłyszeli jej sąsiedzi i krewni, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, i cieszyli się[45] razem z nią.

⁵⁹A gdy ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecko, chcieli[46] nazwać go imieniem jego ojca Zachariasza.[47]

⁶⁰Jednak jego matka odezwała się i powiedziała: O nie! Ale będzie nazwany Jan.

⁶¹Wówczas powiedzieli do niej: Nie ma nikogo pośród twoich krewnych, kto byłby nazwany tym imieniem.

⁶²Zaczęli zatem gestykulować[48] do jego ojca, jak chciałby je nazwać.

⁶³A on poprosił o tabliczkę i napisał:[49] Jan ma być jego imię. I wszyscy się zdziwili.

⁶⁴I natychmiast zostały mu otwarte usta i [rozwiązany] język, i przemówił, wielbiąc Boga.

⁶⁵I wszystkich jego sąsiadów ogarnął strach, a po całej górskiej okolicy Judei omawiano wszystkie te sprawy.

⁶⁶Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, składali to sobie w sercu i mówili: Kim więc będzie to dziecko? Była z nim bowiem ręka Pana.[50]

⁶⁷A Zachariasz, jego ojciec, został napełniony przez Ducha Świętego i tak prorokował:

⁶⁸Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził swój lud i dokonał [jego] odkupienia,

⁶⁹i wzniósł nam Róg Zbawienia[51] w domu swego sługi Dawida,

⁷⁰tak jak zapowiedział przed wiekami przez usta swoich świętych proroków,

⁷¹zbawienie od naszych wrogów i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,

⁷²dla okazania miłosierdzia naszym ojcom i z uwagi na swoje święte przymierze —

⁷³przysięgę, którą złożył naszemu ojcu Abrahamowi — że da nam,

⁷⁴ocalonym z ręki wrogów, bez lęku służyć Mu

⁷⁵z poświęceniem i w sprawiedliwości przed Nim po wszystkie nasze dni.

⁷⁶A ty, dziecko, będziesz nazwane prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem, aby przygotować Jego drogi,

⁷⁷dać Jego ludowi poznanie zbawienia w odpuszczeniu ich grzechów,

⁷⁸przez litość miłosierdzia naszego Boga, w którym nawiedzi nas jutrzenka z wysokości,

⁷⁹by ukazać się tym, którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, i skierować nasze nogi na drogę pokoju.

⁸⁰A dziecko rosło, wzmacniało się w duchu[52] i przebywało na pustkowiach aż do dnia swego wystąpienia wobec Izraela.