Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 10 Bible Online

Łukasza 10 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 10

¹Potem[301] Pan wyznaczył innych siedemdziesięciu dwóch i rozesłał ich po dwóch przed swoim obliczem do każdego miasta i miejsca, do którego On sam zamierzał przyjść.

²Mówił zaś do nich: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Uproście więc Pana żniwa, aby wypchnął[302] robotników na swoje żniwo.

³Idźcie! Oto posyłam was jak jagnięta między wilki.

⁴Nie noście z sobą sakiewki ani torby, ani sandałów — i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.[303]

⁵Do któregokolwiek domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi!

⁶Jeśli będzie tam syn pokoju,[304] spocznie na nim wasz pokój, a jeśli nie — wróci do was.

⁷W tym zaś domu przebywajcie, jedząc i pijąc to, co u nich jest; godzien [jest] bowiem robotnik swojej zapłaty. Nie przenoście się z domu do domu.

⁸A jeśli do któregoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie to, co wam podadzą.

⁹Uzdrawiajcie w nim też słabych i mówcie do nich: Przybliżyło się do was Królestwo Boże.

¹⁰A jeśli do któregoś miasta wejdziecie i nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie:

¹¹Nawet proch z waszego miasta, który przywarł nam do stóp, strząsamy wam, lecz to wiedzcie, że przybliżyło się Królestwo Boże.

¹²Mówię wam, że w tym Dniu lżej będzie Sodomie niż temu miastu.

¹³Biada tobie, Chorazynie! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie stały się cuda, które dokonały się u was, dawno opamiętałyby się, siedząc w worze i popiele.

¹⁴Lecz Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niż wam.

¹⁵A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba będziesz wywyższone? Aż do Hadesu zstąpisz!

¹⁶Kto was słucha, Mnie słucha; kto was odrzuca, Mnie odrzuca. A kto Mnie odrzuca, odrzuca Tego, który Mnie posłał.

¹⁷Siedemdziesięciu dwóch wróciło z radością, donosząc: Panie, nawet demony są nam uległe w Twoim imieniu.

¹⁸Wtedy powiedział im: Widziałem szatana, spadającego z nieba niczym błyskawica.

¹⁹Oto wyposażyłem was we władzę deptania po wężach i skorpionach, i po wszelkiej mocy nieprzyjaciela, i nic was na pewno nie skrzywdzi.[305]

²⁰Lecz nie cieszcie się z tego, że duchy[306] są wam uległe, cieszcie się zaś, że wasze imiona wpisane są w niebiosach.[307]

²¹W tej godzinie rozweselił się [Jezus] w Duchu Świętym i powiedział: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś to przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś to niemowlętom![308] Tak, Ojcze, gdyż to stało się dla Ciebie upodobaniem.[309]

²²Wszystko zostało mi przekazane przez mojego Ojca i nikt nie pojmuje, kim jest Syn, jak tylko Ojciec, i kim jest Ojciec, jak tylko Syn i ten, któremu Syn zechce to objawić.

²³A na osobności zwrócił się do uczniów i powiedział: Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie.

²⁴Mówię wam bowiem, że wielu proroków i królów chciało zobaczyć to, co wy widzicie, a nie zobaczyli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

²⁵A oto powstał pewien znawca Prawa [i] chcąc Go wystawić na próbę, zapytał: Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

²⁶On zaś odpowiedział mu: Co napisano w Prawie? Jak czytasz?

²⁷A on na to: Będziesz kochał Pana, Boga swego, z całego swojego serca, z całej swojej duszy, z całej swojej siły i z całej swojej myśli, a swojego bliźniego[310] jak siebie samego.[311]

²⁸Wtedy powiedział mu: Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył.

²⁹On jednak, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: A kto jest moim bliźnim?

³⁰W nawiązaniu do tego Jezus powiedział: Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców, którzy go odarli, obłożyli razami i odeszli, zostawiając na wpół umarłego.

³¹Przypadkiem jakiś kapłan schodził tą drogą i gdy go zobaczył, przeszedł na drugą stronę.

³²Podobnie i Lewita, gdy przyszedł na to miejsce, zobaczył go, przeszedł na drugą stronę.

³³Natomiast pewien Samarytanin, podróżując, przechodził obok niego i gdy go zobaczył, zlitował się.

³⁴Podszedł więc i obandażował jego rany, polewając [je] oliwą i winem,[312] po czym posadził [go] na swoje zwierzę, zaprowadził go do gospody i zaopiekował się nim.

³⁵A nazajutrz wyciągnął dwa denary i dał gospodarzowi, mówiąc: Zadbaj o niego, a cokolwiek nadpłacisz, ja ci w drodze powrotnej zwrócę.

³⁶Który z tych trzech, twoim zdaniem, okazał się bliźnim temu, który wpadł między zbójców?

³⁷On na to: Ten, który okazał mu miłosierdzie. Wtedy Jezus powiedział mu: Idź, i ty czyń podobnie.

³⁸W czasie ich podróżowania wszedł On do jakiejś wioski, gdzie przyjęła Go pewna kobieta imieniem Marta.

³⁹Miała ona siostrę, której było na imię Maria. Ta usiadła u stóp Pana i słuchała Jego Słowa.

⁴⁰Marta tymczasem krzątała się przy wielu posługach. Stanęła zatem i powiedziała: Panie, czy nie dbasz o to, że moja siostra pozostawiła przy posłudze mnie samą? Powiedz jej więc, aby mi pomogła.

⁴¹Pan zaś odpowiedział jej: Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele,

⁴²potrzeba zaś jest jedna; Maria bowiem wybrała sobie dobrą część, która nie zostanie jej odjęta.