Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 11 Bible Online

Łukasza 11 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 11

¹I stało się, gdy modlił się w jakimś miejscu i skończył, że któryś z Jego uczniów powiedział do Niego: Panie, naucz nas modlić się, jak i Jan nauczył swoich uczniów.

²Wtedy im powiedział: Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze,[313] niech będzie poświęcone Twoje imię;[314] niech Twoje Królestwo nastanie.[315]

³Naszego powszedniego chleba[316] dawaj[317] nam każdego dnia[318]

⁴i odpuść nam nasze grzechy,[319] bo i[320] my sami odpuszczamy[321] każdemu, kto jest nam dłużny,[322] i nie wprowadzaj nas w pokusę.[323]

⁵Powiedział też do nich: Kto z was będzie miał przyjaciela, do którego uda się o północy i powie: Przyjacielu, użycz mi trzech chlebów,

⁶bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam mu co podać,

⁷a tamten odpowie ze środka: Nie zadawaj mi trudu, drzwi już zamknięte,[324] moje dzieci są ze mną na posłaniu — nie mogę wstać i dać ci?

⁸Mówię wam, nawet jeśli nie wstanie i nie da mu dlatego, że jest jego przyjacielem, to dla jego natręctwa[325] wstanie i da mu, ile potrzebuje.

⁹I Ja wam mówię: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.

¹⁰Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kołaczącemu otworzą.

¹¹Który z was, ojców, [jeśli go] syn poprosi o rybę, zamiast ryby daje mu węża?

¹²Albo [jeśli] poprosi o jajko, da mu skorpiona?

¹³Jeśli więc wy, chociaż źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.

¹⁴I wypędzał demona, ten zaś był niemy. Kiedy demon wyszedł, niemy przemówił, a tłumy były zdumione.

¹⁵Niektórzy z nich jednak stwierdzili: Wypędza demony przez Beelzebula,[326] władcę demonów.

¹⁶Inni zaś, wystawiając [Go] na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba.

¹⁷On zaś, świadom ich myśli, powiedział do nich: Każde królestwo podzielone samo w sobie, pustoszeje, i dom na dom się wali.

¹⁸Więc jeśli szatan jest sam w sobie podzielony, jak ostoi się jego królestwo? Mówicie bowiem, że przez Beelzebula wypędzam demony.

¹⁹Jeśli zaś Ja przez Beelzebula wypędzam demony, przez kogo wypędzają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami.

²⁰Jeśli Ja jednak palcem Bożym wypędzam demony, to przyszło do was Królestwo Boże.

²¹Gdy dobrze uzbrojony siłacz strzeże swego dziedzińca, jego mienie pozostaje w spokoju.

²²Lecz gdy nadciągnie mocniejszy od niego i pokona go, zabiera mu jego zbroję, na której polegał, i rozdaje jego łupy.

²³Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie, a kto ze Mną nie gromadzi — rozprasza.

²⁴Gdy duch nieczysty wychodzi z człowieka, wędruje po miejscach bezwodnych[327] w poszukiwaniu wytchnienia. Gdy go jednak nie znajdzie, mówi: Wrócę do mojego domu, skąd wyszedłem.

²⁵Przychodzi i zastaje [go] wymiecionym oraz przyozdobionym.

²⁶Wtedy idzie, bierze z sobą siedem innych duchów, gorszych niż on sam, wchodzą i mieszkają tam. I staje się koniec[328] tego człowieka gorszy niż początek.

²⁷Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu podniosła głos i zawołała do Niego: Szczęśliwe łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś.

²⁸On zaś odpowiedział: Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i przestrzegają go.

²⁹Gdy wokół narastały tłumy, zaczął mówić: To pokolenie jest pokoleniem złym; szuka znaku, ale znak nie będzie mu dany — poza znakiem Jonasza.

³⁰Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla Niniwejczyków, tak też Syn Człowieczy stanie się dla tego pokolenia.

³¹Królowa Południa powstanie na sądzie wraz z ludźmi tego pokolenia i potępi ich, gdyż z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tutaj jest coś więcej niż Salomon.

³²Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie wraz z tym pokoleniem i potępią je, gdyż opamiętali się na wezwanie Jonasza, a oto tutaj jest coś więcej niż Jonasz.

³³Nikt nie zapala lampy i nie stawia jej w ukryciu ani pod miarą[329] [do ziarna], ale na podstawku, aby ci, którzy wchodzą, widzieli światło.

³⁴Lampą ciała jest twoje oko. Gdy twoje oko jest zdrowe, to i całe twoje ciało jest jasne, ale gdy jest chore,[330] twoje ciało jest ciemne.

³⁵Dbaj więc o to, aby światło, które jest w tobie, nie było ciemnością.

³⁶Jeśli zatem całe twoje ciało jest jasne i nie ma w nim części ciemnej, to będzie jasne całe, jak gdyby lampa oświecała cię [swoim] blaskiem.

³⁷Gdy to powiedział, pewien faryzeusz poprosił Go, żeby zjadł u niego śniadanie. Wszedł więc i spoczął [przy stole].

³⁸Widząc to, faryzeusz zdziwił się, że przed posiłkiem nie zanurzył najpierw [rąk].[331]

³⁹Pan zaś powiedział do niego: Teraz wy, faryzeusze, oczyszczacie zewnętrzną stronę kubka i misy,[332] a wasze wnętrze zawiera grabież i zło.

⁴⁰Bezmyślni! Czy Ten, który uczynił to, co na zewnątrz, nie uczynił i tego, co wewnątrz?

⁴¹Dajcie jałmużnę raczej z tego, co wewnątrz, a wtedy wszystko będzie dla was czyste.

⁴²Lecz biada wam, faryzeuszom, że dajecie dziesięcinę z mięty, ruty i z każdego ziela, a pomijacie[333] sąd i miłość Boga — to należało czynić, a i tamtego nie zaniedbać.[334]

⁴³Biada wam, faryzeuszom, że lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynkach.

⁴⁴Biada wam, że jesteście jak nieoznaczone grobowce, których ludzie chodzący na górze, są nieświadomi.

⁴⁵Wtedy odezwał się jakiś znawca Prawa: Nauczycielu, mówiąc te rzeczy, i nas znieważasz.

⁴⁶On zaś powiedział: I wam, znawcom Prawa, biada, że obciążacie ludzi brzemionami nie do uniesienia, a sami nie dotykacie[335] tych brzemion nawet jednym z waszych palców.

⁴⁷Biada wam, że budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich pozabijali.

⁴⁸A zatem jesteście świadkami i wtórujecie postępkom swoich ojców, gdyż oni ich pozabijali, wy zaś budujecie im grobowce.[336]

⁴⁹Dlatego też Mądrość Boża[337] powiedziała: Poślę do nich proroków i apostołów i spośród nich niektórych zabiją i będą prześladować,

⁵⁰aby od tego pokolenia domagano się krwi wszystkich proroków, przelanej od założenia świata —

⁵¹od krwi Abla aż do krwi Zachariasza,[338] który został zabity pomiędzy ołtarzem i przybytkiem.[339] Tak, mówię wam: Będą domagać się jej od tego pokolenia.

⁵²Biada wam, znawcom Prawa, że zabraliście klucz poznania; sami nie weszliście i pragnącym wejść przeszkodziliście.

⁵³Gdy stamtąd wyszedł, znawcy Prawa i faryzeusze zaczęli Go gwałtownie napastować i nieprzyjaźnie wypytywać o wiele rzeczy,

⁵⁴czyhając na Niego, żeby przyłapać Go na czymś z Jego ust.