Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 12 Bible Online

Łukasza 12 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 12

¹W tych okolicznościach, gdy wokół zgromadził się kilkudziesięciotysięczny[340] tłum, tak że deptali się nawzajem, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: Strzeżcie się zakwasu, to jest obłudy, faryzeuszów.

²Nie ma zaś nic ukrytego, co nie zostanie ujawnione, ani tajnego, co nie zostanie poznane.

³Stąd cokolwiek powiedzieliście w ciemności, zostanie usłyszane przy świetle, a to, o czym szeptaliście w skrytkach[341] do ucha, zostanie ogłoszone z dachów [domów].

⁴Mówię zaś wam, moim przyjaciołom: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nie mają już nic do zrobienia.

⁵Wskażę wam, kogo macie się bać: Bójcie się Tego, który po zabiciu ma prawo wtrącić do Gehenny.[342] Tak! Mówię wam: Tego się bójcie!

⁶Czy pięciu wróbli nie sprzedają za dwa assariony?[343] A ani jeden z nich nie jest zapomniany przed Bogiem.

⁷Lecz nawet włosy waszej głowy wszystkie są policzone.[344] Przestańcie się bać![345] Znaczycie więcej niż wiele wróbli.

⁸Mówię zaś wam: Do każdego, kto Mnie wyzna przed ludźmi, Syn Człowieczy przyzna się przed aniołami Boga.

⁹Każdy zaś, kto się Mnie zaprze przed ludźmi, także dozna zaparcia się go przed aniołami Boga.

¹⁰Każdemu, kto powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone; temu zaś, kto zbluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone.

¹¹A gdy was będą ciągać do synagog, przed rządy i władze, nie martwcie się, jak lub czym się obronić albo co powiedzieć;

¹²Duch Święty bowiem pouczy was w tej godzinie, co trzeba powiedzieć.

¹³Powiedział Mu zaś ktoś z tłumu: Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, aby podzielił się ze mną dziedzictwem.[346]

¹⁴Lecz On odpowiedział mu: Człowieku, kto Mnie ustanowił sędzią lub rozjemcą nad wami?

¹⁵Powiedział też do nich: Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, gdyż nie z dostatku własnych dóbr człowiek czerpie swoje życie.[347]

¹⁶Opowiedział im też taką przypowieść: Pewnemu bogatemu człowiekowi dobrze obrodziło pole.

¹⁷Zaczął więc sobie myśleć: Co mam zrobić, gdyż nie mam gdzie zgromadzić moich plonów?

¹⁸I powiedział: To zrobię: Zburzę moje stodoły, zbuduję większe i zgromadzę tam całe moje zboże oraz moje dobra.

¹⁹I powiem swojej duszy: Duszo, masz wiele dóbr złożonych na wiele lat; odpoczywaj, najedz się, napij się, świętuj!

²⁰Bóg zaś powiedział mu: Bezmyślny! Tej nocy zażądają twojej duszy, a to, co przygotowałeś, czyje będzie?

²¹Tak będzie z tym, kto gromadzi skarby dla siebie, lecz co do Boga nie jest bogaty.[348]

²²Do swoich zaś uczniów powiedział: Dlatego mówię wam: Przestańcie martwić się o duszę, o to, co by zjeść, a także o ciało, o to, w co by się ubrać.

²³Dusza bowiem znaczy więcej niż pokarm, a ciało niż ubranie.

²⁴Przypatrzcie się[349] krukom, że nie sieją ani żną, nie mają też spichlerza ani stodoły — i Bóg karmi je; o ile więcej wy znaczycie niż ptaki!

²⁵Kto z was, troszcząc się, może do długości[350] swego [życia] dodać [choćby] godzinę?[351]

²⁶Jeśli więc nawet tego, co najmniejsze, nie potraficie, dlaczego martwicie się o resztę?

²⁷Przypatrzcie się liliom,[352] jak rosną; nie trudzą się ani nie przędą, a mówię wam, nawet Salomon w całej swojej chwale nie odziewał się tak, jak jedna z nich.

²⁸Jeśli więc trawę na polu, która dziś jest, a jutro będzie wrzucona do pieca, Bóg tak przyozdabia, o ileż bardziej was, o małowierni?

²⁹Więc i wy przestańcie szukać, co by tu zjeść lub co by tu wypić, i przestańcie się niepokoić.

³⁰Tego wszystkiego bowiem szukają narody tego świata; wasz Ojciec zaś wie, że tego potrzebujecie.

³¹Lecz szukajcie Jego Królestwa, a te rzeczy będą wam dodane.

³²Nie bój się, mała trzódko, gdyż waszemu Ojcu spodobało się dać wam Królestwo.

³³Sprzedajcie swoje posiadłości i złóżcie jałmużnę.[353] Sporządźcie sobie sakiewki, które się nie niszczą, skarb niewyczerpany[354] w niebiosach, gdzie złodziej nie podchodzi i mól nie pożera,

³⁴bo tam, gdzie jest wasz skarb, będzie też wasze serce.

³⁵Niech wasze biodra będą przepasane i lampy zapalone;

³⁶a wy podobni do ludzi oczekujących swego pana, aż wróci z wesela, abyście gdy przyjdzie i zapuka, natychmiast mu otworzyli.

³⁷Szczęśliwi ci słudzy, których pan, gdy przyjdzie, zastanie czuwających. Zapewniam was, że przepasze się, usadzi ich przy stole, po czym podejdzie i będzie im usługiwał.

³⁸Czy przyjdzie o drugiej, czy o trzeciej straży[355] i tak ich zastanie — szczęśliwi oni będą!

³⁹To zaś wiedzcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie zjawi się złodziej, nie dopuściłby do włamania w swoim domu.[356]

⁴⁰I wy bądźcie gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie.

⁴¹Wtedy Piotr zapytał: Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?

⁴²A Pan odpowiedział: A kto jest tym wiernym rządcą, roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą [domową], aby im dawał przydział zboża o czasie?

⁴³Szczęśliwy ten sługa, którego jego pan, gdy przyjdzie, zastanie tak czyniącego.

⁴⁴Rzeczywiście,[357] mówię wam, postawi go nad całym swoim mieniem.

⁴⁵Jeśli jednak sługa ten powiedziałby w swoim sercu: Mój pan zwleka z przyjściem — i zacząłby bić służących i służące,[358] jeść, pić i upijać się,

⁴⁶przyjdzie pan tego sługi w dniu, w którym się nie spodziewa, i o godzinie, w której nie oczekuje, przetnie go na pół,[359] a jego dział wyznaczy mu z niewiernymi.[360]

⁴⁷Ten zatem sługa, który znał wolę swego pana, lecz nie przygotował się ani nie postąpił według jego woli, odbierze wiele [razów].

⁴⁸Ten natomiast, który [jej] nie znał, a zrobił coś zasługującego na baty, odbierze niewiele razów. Od każdego bowiem, komu wiele dano, wiele będzie się żądać, i od tego, komu wiele powierzono, więcej będzie się wymagać.

⁴⁹Ogień przyszedłem rzucić na ziemię i jak pragnę, aby już zapłonął.

⁵⁰W chrzcie mam być zanurzony i jak jestem udręczony, póki się to nie dopełni.

⁵¹Czy myślicie, że zjawiłem się, aby dać ziemi pokój? Wcale nie; mówię wam, raczej rozdwojenie.

⁵²Od teraz bowiem pięciu w jednym domu będzie podzielonych; trzej przeciw dwom i dwaj przeciw trzem;

⁵³będą podzieleni ojciec z synem i syn z ojcem, matka z córką i córka z matką, teściowa ze swoją synową, a synowa z teściową.

⁵⁴Powiedział też tłumom: Gdy zobaczycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: Nadciąga burza — i tak się dzieje.

⁵⁵A gdy wieje z południa, mówicie: Będzie upał — i jest.

⁵⁶Obłudnicy! Oblicze ziemi i nieba umiecie rozeznawać, więc jak to jest, że nie umiecie rozeznawać tego czasu?

⁵⁷Dlaczego też sami z siebie nie rozstrzygacie, co jest sprawiedliwe?

⁵⁸Kiedy bowiem udajesz się[361] ze swoim przeciwnikiem do urzędnika, [już] w drodze podejmij trud, by uwolnić się od niego, aby nie zaciągnął cię do sędziego, a sędzia nie przekazał cię posterunkowemu, a posterunkowy[362] nie wrzucił cię do więzienia.

⁵⁹Mówię ci, na pewno nie wyjdziesz stamtąd, póki nie oddasz ostatniego leptona.[363]