Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 16 Bible Online

Łukasza 16 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 16

¹Powiedział też do swoich uczniów: Był pewien bogaty człowiek, który miał zarządcę, a tego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek.

²Przywołał go więc i powiedział: Dlaczego[395] to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twojego zarządu, bo już nie możesz zarządzać.

³Wtedy zarządca powiedział do siebie: Co mam zrobić, skoro mój pan odbiera mi zarząd? Kopać nie mam siły, a żebrać się wstydzę.

⁴Wiem, co zrobię, aby przyjęli mnie do swoich domów, gdy zostanę usunięty z zarządu.[396]

⁵Wezwał więc po kolei każdego z dłużników swego pana i tak zapytał pierwszego: Ile jesteś dłużny mojemu panu?

⁶A ten odpowiedział: Sto batosów[397] oliwy. On zaś na to: Weź swoje zaświadczenia,[398] usiądź szybko i napisz: Pięćdziesiąt.

⁷Potem zapytał drugiego: A ty ile jesteś dłużny? Odpowiedział: Sto korosów[399] pszenicy. On na to: Weź swoje zaświadczenia i napisz: Osiemdziesiąt.

⁸I pan[400] pochwalił nieuczciwego zarządcę za to, że roztropnie postąpił, gdyż[401] synowie tego wieku[402] są względem swego pokolenia[403] roztropniejsi od synów światła.

⁹I ja wam mówię: Czyńcie sobie przyjaciół mamoną[404] niesprawiedliwości, aby — kiedy przeminie — przyjęli was do wiecznych przybytków.[405]

¹⁰[Człowiek] wierny w najdrobniejszej rzeczy wierny jest i w wielkiej, a ten, kto w najdrobniejszej jest niesprawiedliwy, niesprawiedliwy jest i w wielkiej.

¹¹Jeśli więc w niesprawiedliwej mamonie nie okazaliście się wierni,[406] kto wam powierzy prawdziwą?

¹²I jeśli w cudzym nie okazaliście się wierni, kto wam da to, co wasze?[407]

¹³Żaden sługa domu nie może służyć dwom panom, gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego kochał, albo jednemu będzie oddany, a drugim pogardzi. Nie jesteście w stanie służyć Bogu i mamonie.

¹⁴Temu wszystkiemu przysłuchiwali się faryzeusze, którzy kochali pieniądze[408] — i podśmiewali się z Niego.

¹⁵Wtedy powiedział do nich: Wy jesteście tymi, którzy wobec ludzi przedstawiają się jako sprawiedliwi, lecz Bóg zna wasze serca, gdyż to, co wzniosłe u ludzi, jest ohydą przed Bogiem.

¹⁶Prawo i prorocy — aż do Jana; odtąd głoszona jest ewangelia o Królestwie Bożym i każdy się do niego wdziera.

¹⁷Łatwiej zaś jest niebu i ziemi przeminąć, niż upaść jednej kresce Prawa.

¹⁸Każdy, kto oddala swoją żonę i żeni się z inną, cudzołoży, i kto poślubia oddaloną przez męża, cudzołoży.

¹⁹Był pewien bogaty człowiek, ubierał się w purpurę[409] i bisior[410] i codziennie wystawnie się bawił.

²⁰U jego bramy zaś leżał porzucony pewien biedak imieniem Łazarz,[411] owrzodziały.

²¹Pragnął on najeść się tym, co spadnie ze stołu bogacza; ale tylko psy przychodziły i lizały jego wrzody.

²²Zdarzyło się, że biedak umarł i został zaniesiony przez aniołów na łono Abrahama;[412] umarł też bogacz i został pochowany.

²³A gdy w Hadesie przechodził udrękę, podniósł swoje oczy i zobaczył z daleka Abrahama — i Łazarza na jego łonie.

²⁴Wtedy zawołał: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby zanurzył w wodzie koniec swego palca i schłodził mi język, gdyż cierpię w tym płomieniu.

²⁵Abraham zaś odpowiedział: Synu, wspomnij, że swoje dobro odebrałeś za swego życia, podobnie jak Łazarz zło; teraz [on] doznaje tu pociechy, a ty cierpisz.

²⁶A poza tym wszystkim, między nami a wami rozciągnięto wielką przepaść, aby ci, którzy chcą się przeprawić stąd do was, nie mogli, ani stamtąd do nas nie przechodzili.

²⁷Wtedy powiedział: Proszę cię więc, ojcze, abyś posłał go do domu mego ojca,

²⁸mam bowiem pięciu braci, aby im złożył świadectwo, by i oni nie przyszli do tego miejsca udręki.

²⁹Abraham na to: Mają Mojżesza i proroków, niech ich słuchają.

³⁰Lecz on odpowiedział: Nie, ojcze Abrahamie, lecz jeśli ktoś z umarłych do nich pójdzie, opamiętają się.

³¹Wtedy mu powiedział: Jeśli Mojżesza i proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał — pozostaną nieprzekonani.