Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 17 Bible Online

Łukasza 17 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 17

¹Następnie powiedział do swoich uczniów: Niemożliwe jest, by nie doszło do skandali,[413] lecz biada temu, który je wywołuje.

²Korzystniej by mu było, gdyby kamień młyński zawisł mu wokół szyi i został wrzucony do morza, niż by przez skandal przyczynił się do upadku jednego z tych małych.

³Uważajcie na siebie![414] Jeśliby zgrzeszył twój brat,[415] upomnij go, i jeśli się opamięta, odpuść mu.

⁴I jeśliby siedem razy na dzień zgrzeszył przeciw tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego — odpuść mu.

⁵Apostołowie powiedzieli do Pana: Dodaj nam wiary.

⁶Pan zaś odpowiedział: Gdybyście mieli wiarę jak ziarno gorczycy, moglibyście powiedzieć tej czarnej morwie:[416] Wykorzeń się i zasadź się w morzu — i usłuchałaby was.[417]

⁷Kto zaś z was, mając sługę zajętego przy orce lub wypasie, powie mu, gdy ten wróci z pola: Wejdź i zaraz spocznij przy stole?

⁸Czy nie powie mu raczej: Przygotuj coś na wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż się najem i napiję, a potem i ty będziesz jadł i pił?

⁹Czy ma wdzięczność dla sługi za to, że wykonał, co [mu] polecono?[418]

¹⁰Tak i wy, gdy wykonacie wszystko, co wam polecono, mówcie: Jesteśmy niepotrzebnymi[419] sługami; wykonaliśmy to, co było naszą powinnością.[420]

¹¹W czasie podążania do Jerozolimy,[421] przechodził środkiem Samarii i Galilei.

¹²Gdy wchodził do pewnej wioski, wyszło Mu naprzeciw dziesięciu trędowatych mężczyzn, którzy stanęli z daleka

¹³i donośnym głosem zawołali: Jezusie! Mistrzu! Zmiłuj się nad nami!

¹⁴Gdy ich zobaczył, powiedział do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom. A kiedy szli, zostali oczyszczeni.

¹⁵Jeden zaś z nich, gdy zobaczył, że został wyleczony, zawrócił, głośno chwaląc Boga.

¹⁶Upadł też na twarz u Jego stóp i dziękował Mu; a był on Samarytaninem.

¹⁷Wtedy Jezus zapytał: Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Dziewięciu więc gdzie?

¹⁸Czy nie znalazł się nikt, kto by zawrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?

¹⁹I powiedział mu: Wstań i idź! Twoja wiara cię ocaliła.

²⁰Zapytany zaś przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie Królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie.[422]

²¹Ani nie będą mówić: Oto tu! albo: Tam! Oto bowiem Królestwo Boże jest wewnątrz was.

²²Powiedział też do uczniów: Nadejdą dni, gdy będziecie pragnęli zobaczyć jeden z dni Syna Człowieczego, ale nie zobaczycie.

²³I będą do was mówić: Oto tam! Albo: Oto tu! Nie idźcie ani nie biegnijcie.

²⁴Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci z jednego krańca nieba aż po drugi, tak będzie z Synem Człowieczym w Jego Dniu.

²⁵Najpierw jednak musi wiele wycierpieć, być poddany próbie i odrzucony[423] przez to pokolenie.[424]

²⁶I jak było za dni Noego, tak też będzie za dni Syna Człowieczego.

²⁷Jedli, pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki i nastał potop — i wygubił wszystkich.

²⁸Podobnie było też za dni Lota: jedli, pili, kupowali, sprzedawali, sadzili, budowali,

²⁹a w dniu, gdy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba ogień z siarką i wygubił wszystkich.

³⁰Tak właśnie będzie w dniu, gdy objawi się Syn Człowieczy.

³¹W tym dniu, jeśli ktoś będzie na dachu, a jego rzeczy w domu, niech nie schodzi na dół, aby je zabrać; i kto będzie na polu, podobnie, niech nie wraca z powrotem.

³²Pamiętajcie o żonie Lota.

³³Kto będzie próbował uchronić swoją duszę, straci ją, a kto ją straci, zachowa ją przy życiu.

³⁴Mówię wam: Tej nocy dwaj będą na jednym posłaniu, jeden będzie wzięty,[425] drugi pozostawiony.

³⁵Dwie mleć będą w tym samym miejscu, jedna będzie wzięta, druga pozostawiona.

³⁶Dwóch będzie na polu; jeden będzie wzięty, drugi pozostawiony.[426]

³⁷Wtedy Go zapytali: Gdzie, Panie?[427] On zaś odpowiedział im: Gdzie padlina, tam zbiorą się sępy.