Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 19 Bible Online

Łukasza 19 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 19

¹Potem wszedł do Jerycha i przechodził przez nie.

²I oto pewien człowiek imieniem Zacheusz[440] — a był on przełożonym celników i był bogaty —

³próbował[441] zobaczyć Jezusa, kto to jest, lecz nie mógł ze względu na tłum, ponieważ był niskiego wzrostu.

⁴Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę,[442] aby Go ujrzeć, miał bowiem tamtędy przechodzić.

⁵Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i powiedział do niego: Zacheuszu, zejdź prędko, gdyż dziś muszę[443] być w twoim domu.

⁶Zszedł więc prędko i przyjął Go z radością.

⁷Gdy wszyscy to zobaczyli, zaczęli szemrać i mówić: Przyszedł w gościnę do grzesznego człowieka.

⁸Zacheusz zaś stanął i powiedział do Pana: Panie, oto połowę mojego majątku daję ubogim, a jeśli na kimś coś wymusiłem, oddaję poczwórnie.[444]

⁹A Jezus powiedział do niego: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, ponieważ i on jest synem Abrahama.

¹⁰Syn Człowieczy przyszedł bowiem odszukać i ocalić to, co zaginione.

¹¹Gdy oni tego słuchali, dodał jeszcze przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że natychmiast ma się objawić Królestwo Boże.

¹²Powiedział zatem: Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się do dalekiego kraju, aby wziąć sobie królestwo i wrócić.[445]

¹³Wezwał więc dziesięciu swoich sług, dał im dziesięć min[446] i powiedział do nich: Obracajcie nimi, aż przyjdę.

¹⁴Lecz jego obywatele[447] nienawidzili go i posłali za nim poselstwo tej treści: Nie chcemy, aby ten królował nad nami.[448]

¹⁵I stało się, gdy powrócił po przyjęciu panowania, że polecił przywołać do siebie tych sług, którym dał pieniądze,[449] aby się dowiedzieć, ile zarobili.

¹⁶Zjawił się więc pierwszy i powiedział: Panie, twoja mina zarobiła dziesięć min.

¹⁷Odpowiedział mu: Wspaniale, dobry sługo, ponieważ w najmniejszym okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięcioma miastami.

¹⁸Następnie przyszedł drugi, mówiąc: Panie, twoja mina zrobiła pięć min.

¹⁹Odpowiedział więc i temu: I ty stań nad pięcioma miastami.

²⁰Kolejny przyszedł, mówiąc: Panie, oto twoja mina, którą miałem odłożoną w chustce.

²¹Bałem się bowiem ciebie, gdyż jesteś człowiekiem surowym; bierzesz, czego nie odłożyłeś,[450] i żniesz, czego nie posiałeś.

²²Mówi mu: Na podstawie twoich słów osądzę cię,[451] sługo zły. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym; biorę, czego nie położyłem, i żnę, czego nie posiałem.

²³Dlaczego więc nie dałeś moich pieniędzy do banku?[452] Po powrocie podjąłbym je z zyskiem.

²⁴A do tych, którzy stali obok, powiedział: Weźcie od niego tę minę i dajcie temu, który ma dziesięć min.

²⁵I powiedzieli mu: Panie, ma dziesięć min.

²⁶Mówię wam, każdemu, kto ma, będzie dane, temu zaś, który nie ma, będzie zabrane i to, co ma.

²⁷Natomiast tych moich wrogów, którzy nie chcieli mnie, abym nad nimi panował, przyprowadźcie tutaj i pościnajcie ich przede mną.

²⁸Po tych słowach wyruszył naprzód, zdążając do Jerozolimy.

²⁹I stało się, gdy się zbliżył do Betfage[453] i Betanii, do góry zwanej Oliwną,[454] że wysłał dwóch spośród swoich uczniów

³⁰z poleceniem: Udajcie się do wsi naprzeciw; w niej, tuż po wejściu, znajdziecie uwiązanego osiołka, na którym nikt z ludzi jeszcze nie siedział; odwiążcie go i przyprowadźcie.

³¹A jeśliby was ktoś pytał: Dlaczego odwiązujecie, odpowiedzcie: Pan go potrzebuje.[455]

³²Posłani poszli więc i zastali tak, jak im powiedział.

³³Gdy zaś oni odwiązywali osiołka, jego panowie zapytali: Dlaczego odwiązujecie tego osiołka?

³⁴Wówczas odpowiedzieli: Pan go potrzebuje.

³⁵I przyprowadzili go do Jezusa. Następnie narzucili na osiołka swoje szaty i posadzili na nim Jezusa.

³⁶A kiedy jechał, rozścielali na drodze swoje szaty.

³⁷Gdy zaś zbliżał się już do podnóża Góry Oliwnej, cała rzesza uczniów zaczęła radośnie i donośnym głosem wielbić Boga za wszystkie przejawy mocy, które zobaczyli.

³⁸Mówili: Błogosławiony nadchodzący Król w imieniu Pana! W niebie pokój i chwała na wysokościach.

³⁹A jacyś faryzeusze z tłumu powiedzieli do Niego: Nauczycielu, upomnij swoich uczniów.

⁴⁰I odpowiedział im: Mówię wam, że jeśli ci będą milczeć, kamienie krzyczeć będą.

⁴¹A gdy zbliżył się i zobaczył miasto, zapłakał nad nim

⁴²i powiedział: Gdybyś poznało w tym dniu i ty, co [służy] pokojowi; lecz jest to teraz zakryte przed twoimi oczami.

⁴³Bo nastaną dla ciebie dni, w których twoi wrogowie usypią wał wokół ciebie, otoczą cię, ścisną cię zewsząd,

⁴⁴powalą cię i twoje dzieci w tobie — i nie pozostawią w tobie kamienia na kamieniu, ponieważ zabrakło ci poznania czasu twojego nawiedzenia.

⁴⁵Potem wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedawców.

⁴⁶Mówił im: Napisane jest: I będzie mój dom domem modlitwy, wy zaś zrobiliście z niego jaskinię zbójców.

⁴⁷Codziennie też nauczał w świątyni. Arcykapłani zaś, znawcy Prawa i najważniejsi spośród ludu próbowali Go zniszczyć,

⁴⁸lecz nie znajdowali nic, co mogliby zrobić, gdyż cały lud zastygał, słuchając Go.