Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 2 Bible Online

Łukasza 2 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 2

¹Właśnie[53] w tych dniach wyszedł dekret[54] od cesarza Augusta,[55] aby spisać[56] cały [zamieszkany] świat.[57]

²Pierwszy ten spis[58] odbył się, gdy Kwiryniusz[59] był namiestnikiem Syrii.

³Wszyscy zatem szli, by się spisać, każdy do swojego miasta.[60]

⁴Poszedł[61] też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem,[62] dlatego że był z domu i z rodu Dawida,[63]

⁵by poddać się spisowi wraz[64] z poślubioną sobie[65] Marią, która była w ciąży.

⁶Akurat gdy tam byli, wypełniły się dni jej rozwiązania.[66]

⁷I urodziła swego pierworodnego Syna,[67] owinęła Go [w pieluszki] i położyła Go w żłobie,[68] ponieważ w izbie[69] nie było dla nich miejsca.[70]

⁸A byli w tej okolicy pasterze,[71] którzy obozowali [w polu] i trzymali nocą straże przy swoim stadzie.[72]

⁹I stanął nad nimi anioł Pana i oświeciła ich zewsząd chwała Pana, i ogarnął ich wielki strach.[73]

¹⁰Lecz anioł przemówił do nich: Przestańcie się bać, bo oto ogłaszam wam wielką radość, która stanie się [udziałem] całego ludu,

¹¹gdyż dziś urodził się wam Zbawca, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawida.

¹²A to będzie wam znakiem: Znajdziecie Niemowlę owinięte [w pieluszki] i położone w żłobie.

¹³I nagle zjawił się z aniołem tłum wojska niebieskiego, który wielbił Boga i powtarzał:

¹⁴Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.[74]

¹⁵A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze zaczęli mówić jeden do drugiego: Dostańmy się aż do Betlejem i zobaczmy to spełnione słowo, które Pan nam oznajmił.

¹⁶Poszli więc, śpiesząc się, i znaleźli Marię, Józefa oraz Niemowlę leżące w żłobie.

¹⁷Kiedy zaś zobaczyli, oznajmili [im] o słowie, które im zostało powiedziane o tym Dziecku.

¹⁸Wtedy wszyscy, którzy usłyszeli, zdziwili się[75] tym, o czym im opowiedzieli pasterze.

¹⁹Maria zaś zachowywała[76] wszystkie te słowa i kojarzyła je w swoim sercu.

²⁰Potem pasterze wrócili, chwaląc i wielbiąc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli — tak, jak to im zostało powiedziane.

²¹A gdy się wypełniło osiem dni, aby je obrzezać, nadano Mu imię Jezus, jak zostało nazwane przez anioła, zanim poczęło się[77] ono w łonie.

²²A gdy, zgodnie z Prawem Mojżesza, wypełniły się dni ich oczyszczenia, przynieśli je do Jerozolimy, aby przedstawić je Panu —

²³jak napisano w Prawie Pana: Każdy mężczyzna otwierający łono zwany będzie świętym dla Pana —

²⁴i aby złożyć ofiarę według tego, co powiedziano w Prawie Pana: parę synogarlic lub dwa młode gołębie.

²⁵A oto był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon.[78] Człowiek ten był sprawiedliwy i oddany,[79] oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był na nim;

²⁶i zostało mu powiedziane przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, zanim nie zobaczy Chrystusa [posłanego] przez Pana.

²⁷Przyszedł [on] w Duchu[80] do świątyni[81] i gdy rodzice wnosili Dziecko Jezus, by postąpić z Nim według zwyczaju Prawa,

²⁸on wziął je w ramiona, błogosławił Boga i powiedział:

²⁹Teraz, Władco, zwalniasz swego sługę, według swojego słowa, w pokoju,

³⁰gdyż moje oczy zobaczyły Twoje zbawienie,

³¹które przygotowałeś wobec wszystkich ludów:

³²światło dla objawienia narodom i chwałę Twojego ludu — Izraela.

³³A Jego ojciec i matka dziwili się z powodu wypowiadanych o Nim [słów].

³⁴Symeon zaś błogosławił ich i powiedział do Marii, Jego matki: Oto Ten został ustanowiony na upadek i powstanie wielu w Izraelu i jako znak, któremu sprzeciwiać się będą —

³⁵i twoją własną duszę przeszyje miecz[82] — po to, by zostały objawione zamysły wielu serc.

³⁶Była też prorokini Anna, córka Fanuela, z plemienia Aszer; ta była bardzo posunięta w swoich dniach, a od swego dziewictwa żyła z mężem siedem lat.

³⁷Była ona wdową do osiemdziesiątego czwartego roku życia, nie opuszczała świątyni, dniami i nocami posługując w postach i w modlitwach.

³⁸W tej godzinie stanęła obok,[83] zaczęła dziękować Bogu i mówić o Nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Jerozolimy.

³⁹A gdy wypełnili wszystko zgodnie z Prawem Pana, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret.

⁴⁰Dziecko zaś rosło i nabierało sił napełniane mądrością, a łaska Boża była na Nim.

⁴¹Jego rodzice zaś chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy.

⁴²A gdy ukończył dwanaście lat i, zgodnie ze zwyczajem, udali się na Święto,

⁴³to po zakończeniu dni [świątecznych], kiedy już wracali, chłopiec Jezus został w Jerozolimie; a Jego rodzice nie wiedzieli o tym.

⁴⁴Sądząc jednak, że jest gdzieś w gromadzie [idących], uszli dzień drogi, po czym zaczęli Go szukać wśród krewnych i znajomych,[84]

⁴⁵a gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy i tam Go szukali.

⁴⁶I dopiero po trzech dniach znaleźli Go w świątyni, siedzącego pośród nauczycieli, słuchającego ich i pytającego ich.

⁴⁷Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni Jego rozumem[85] i Jego odpowiedziami.

⁴⁸Na Jego widok zdziwili się, a Jego matka powiedziała do Niego: Dziecko,[86] dlaczego nam to zrobiłeś? Oto Twój ojciec i ja zmartwieni szukaliśmy Cię.

⁴⁹I odpowiedział im: Dlaczego Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że w tym, co jest mego Ojca, Ja być muszę?[87]

⁵⁰Lecz oni nie zrozumieli tego słowa, które im powiedział.

⁵¹I poszedł z nimi i przyszedł do Nazaretu, i był im uległy. A Jego matka uważnie zachowywała wszystkie te słowa[88] w swoim sercu.

⁵²Jezus zaś czynił postępy w mądrości i dojrzewaniu[89] oraz w łasce u Boga i u ludzi.