Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 23 Bible Online

Łukasza 23 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 23

¹Wtedy cały ich tłum powstał i zaprowadzili Go do Piłata.[482]

²Tam zaczęli Go oskarżać: Stwierdziliśmy, że ten mąci w naszym narodzie, zabrania płacić podatki cesarzowi i podaje się za Chrystusa — króla.

³Piłat zatem zapytał Go: Ty jesteś królem Żydów? On zaś odpowiedział mu: Sam mówisz.

⁴Wówczas Piłat powiedział do arcykapłanów i tłumów: Nie znajduję w tym człowieku żadnej winy.

⁵Oni jednak z tym większym naciskiem twierdzili: Podburza lud, bo uczy po całej Judei; zaczął od Galilei[483] i [dotarł] aż tutaj.

⁶Gdy Piłat to usłyszał, zapytał, czy ten człowiek jest Galilejczykiem,

⁷i gdy dowiedział się, że jest spod władzy Heroda, odesłał Go do Heroda, który też w tych dniach przebywał w Jerozolimie.

⁸Herod zaś, gdy zobaczył Jezusa, bardzo się ucieszył, bo już od dłuższego czasu chciał Go zobaczyć, dlatego że słyszał o Nim i miał nadzieję zobaczyć jakiś cud dokonany przez Niego.

⁹Zaczął Mu zatem zadawać wiele pytań, ale On na nic mu nie odpowiedział.

¹⁰Stali [tam] natomiast arcykapłani i znawcy Prawa i gwałtownie Go oskarżali.

¹¹Wzgardził więc Nim i Herod wraz ze swoją strażą, a dla ośmieszenia Go narzucił na Niego lśniący płaszcz i odesłał do Piłata.

¹²I tak Herod i Piłat stali się w tym dniu przyjaciółmi; poprzednio bowiem pozostawali względem siebie we wrogości.

¹³Piłat zaś zwołał arcykapłanów, przełożonych i lud

¹⁴i powiedział do nich: Przyprowadziliście mi tego człowieka jako zwodziciela ludu, a oto ja po przesłuchaniu Go wobec was, nie znalazłem w tym człowieku żadnej z win, o które Go oskarżacie.

¹⁵Herod także, bo odesłał Go do nas — i oto nie popełnił niczego, co zasługiwałoby na śmierć.

¹⁶Wychłoszczę Go więc i zwolnię.

¹⁷A miał obowiązek zwalniać im jednego [więźnia] ze względu na święto.[484]

¹⁸Zakrzyknęli więc wszyscy razem tymi słowy: Precz z Nim! Wypuść nam zaś Barabasza!

¹⁹(Który został wtrącony do więzienia z powodu jakichś rozruchów w mieście oraz zabójstwa).

²⁰Piłat jednak, chcąc zwolnić Jezusa, znów zwrócił się do nich.

²¹Lecz oni wołali: Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go!

²²Po raz trzeci więc odezwał się do nich: Co zatem złego Ten uczynił? Nie znalazłem w Nim niczego, co zasługiwałoby na śmierć. Wychłoszczę Go więc i zwolnię.

²³Oni jednak nalegali głośnym wołaniem, domagając się Jego ukrzyżowania — i ich krzyki zaczęły przemagać.

²⁴Piłat orzekł zatem, że ma się stać zgodnie z ich żądaniem.

²⁵Zwolnił tego, który był wtrącony do więzienia za rozruchy i morderstwo i o którego prosili, a Jezusa zdał na ich wolę.

²⁶A gdy Go prowadzili, schwytali niejakiego Szymona Cyrenejczyka,[485] który szedł z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem.

²⁷Szedł też za Nim liczny tłum ludu i kobiet, które biły się w pierś i opłakiwały Go.

²⁸Jezus zaś zwrócił się w ich stronę i powiedział: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą i nad swoimi dziećmi,

²⁹bo oto idą dni, w których będą mówić: Szczęśliwe niepłodne i łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły.

³⁰Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! I do wzgórz: Przykryjcie nas!

³¹Bo jeśli w zielonym drzewie takie rzeczy czynią, co się stanie w suchym?

³²Prowadzono też innych, dwóch złoczyńców, aby ich stracić wraz z Nim.

³³Gdy więc przyszli na miejsce zwane Czaszką,[486] tam ukrzyżowali Jego i złoczyńców: jednego z prawej, a drugiego z lewej strony.

³⁴A Jezus mówił: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią.[487] Dzieląc się zaś Jego szatami, rzucili losy.

³⁵A lud stał i patrzył. Przełożeni zaś szydzili[488] i mówili: Innych ratował, niech uratuje siebie — jeśli jest Bożym Chrystusem, tym wybranym.

³⁶Wyśmiewali Go też żołnierze, którzy podchodzili i przynosząc Mu kwaśne wino,[489]

³⁷mówili: Jeśli Ty jesteś królem Żydów, uratuj się!

³⁸Widniał bowiem nad Nim napis: To jest król Żydów.

³⁹Wtedy jeden z powieszonych złoczyńców zaczął Mu urągać: Czy nie Ty jesteś Chrystusem? Uratuj siebie i nas!

⁴⁰Drugi natomiast odezwał się i przyganił mu, mówiąc: Czy ty się Boga nie boisz, choć ponosisz tę samą karę?

⁴¹My sprawiedliwie, bo godne tego, co zrobiliśmy, odbieramy, ten jednak nie zrobił nic niestosownego.

⁴²I dodał: Jezu, wspomnij[490] o mnie, gdy przyjdziesz do swojego Królestwa.

⁴³I powiedział mu: Zapewniam cię,[491] dziś[492] będziesz ze Mną w raju.[493]

⁴⁴A było już wówczas około godziny szóstej[494] i ciemność zaległa całą ziemię aż do godziny dziewiątej[495]

⁴⁵przy tym zaćmionym słońcu; zasłona zaś przybytku została wówczas rozdarta przez środek.

⁴⁶A Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce składam mego ducha.[496] Po tych słowach wydał ostatnie tchnienie.[497]

⁴⁷Setnik zaś, gdy zobaczył to, co się stało, oddał chwałę Bogu, mówiąc: Rzeczywiście ten człowiek był sprawiedliwy.[498]

⁴⁸A wszystkie tłumy, które zeszły się na to widowisko, widząc, co się dzieje, biły się w pierś i zawracały.

⁴⁹Wszyscy zaś ci, którzy Go znali — również kobiety, które razem podążały za Nim z Galilei — stali z daleka i przyglądali się temu.

⁵⁰I oto pewien człowiek imieniem Józef, będący radnym,[499] człowiek dobry i sprawiedliwy —

⁵¹który nie był w zgodzie z ich wolą ani z ich czynem — pochodzący z żydowskiego miasta Arymatea, oczekujący Królestwa Bożego —

⁵²on udał się do Piłata i wyprosił sobie ciało Jezusa.

⁵³Następnie zdjął je, owinął w płótno i złożył w wykutym grobowcu, w którym nikt jeszcze nie był złożony.

⁵⁴A był to Dzień Przygotowania i nadchodził szabat.

⁵⁵Przyszły tam też za nim kobiety, które razem przybyły za Nim z Galilei; widziały one grobowiec oraz jak złożono Jego ciało.

⁵⁶Po powrocie zaś przygotowały wonności i olejki,[500] lecz w szabat, zgodnie z przykazaniem, odpoczęły.