Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 24 Bible Online

Łukasza 24 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 24

¹Pierwszego zaś dnia tygodnia, o wczesnym świcie, przyszły do grobowca, niosąc wonności, które przygotowały.[501]

²Kamień zastały odsunięty[502] od grobowca,

³a po wejściu nie znalazły ciała Pana Jezusa.

⁴I gdy zaczęły się tym niepokoić, oto stanęli przy nich dwaj mężczyźni[503] w połyskujących szatach.

⁵Przestraszyły się tym, pochyliły twarze ku ziemi, a wtedy oni powiedzieli: Dlaczego szukacie Żyjącego wśród umarłych?

⁶Nie ma Go tu, lecz został wzbudzony![504] Przypomnijcie sobie, jak mówił wam, będąc jeszcze w Galilei,

⁷że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać.

⁸I przypomniały sobie Jego słowa.

⁹A po powrocie od grobowca, doniosły o tym jedenastu oraz wszystkim pozostałym.

¹⁰A były to Magdalena Maria i Joanna, Maria, [matka] Jakuba oraz pozostałe z nimi.[505] Opowiadały [one] o tym apostołom,

¹¹słowa te jednak zabrzmiały im jak niedorzeczność i nie wierzyli im.

¹²Piotr jednak wstał, pobiegł do grobowca, schylił się, zobaczył tylko płótna i odszedł do siebie, zdziwiony tym, co zaszło.

¹³I oto w tym dniu dwaj spośród nich szli do wsi zwanej Emaus, odległej o sześćdziesiąt stadiów[506] od Jerozolimy.

¹⁴Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co zaszło.

¹⁵I gdy tak rozmawiali i nawzajem się pytali, sam Jezus zbliżył się i zaczął iść z nimi.

¹⁶Lecz ich oczy były zamknięte, tak że Go nie rozpoznali.

¹⁷[On] zaś powiedział do nich: Cóż to za słowa[507] wymieniacie między sobą po drodze? Wtedy stanęli stropieni.

¹⁸A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Czy ty jesteś jedynym przychodniem w Jerozolimie, który nie dowiedział się, co się w niej w tych dniach wydarzyło?

¹⁹Zapytał ich: Co takiego? Oni na to: O Jezusie z Nazaretu, który wystąpił jako człowiek, prorok[508] potężny w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu,

²⁰o tym, jak arcykapłani i nasi przełożeni wydali Go na karę śmierci i ukrzyżowali.

²¹A my mieliśmy nadzieję, że On jest tym, który ma wyzwalać Izraela. Tymczasem po tym wszystkim upływa trzeci dzień, od kiedy się to stało.

²²Ale i niektóre z naszych kobiet zaskoczyły nas. Były one wczesnym rankiem przy grobowcu,

²³a ponieważ nie znalazły Jego ciała, przyszły i opowiedziały — również o tym, że miały widzenie aniołów, którzy mówili, że On żyje.

²⁴Wówczas niektórzy z tych, którzy [byli] z nami, poszli do grobowca i zastali to tak, jak kobiety powiedziały, Jego jednak nie zobaczyli.

²⁵Wtedy On powiedział do nich: O, nierozumni i gnuśnego serca, [nieskorzy], by wierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy.

²⁶Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, aby wejść do swojej chwały?

²⁷I poczynając od Mojżesza i od wszystkich proroków, zaczął tłumaczyć im wszystkie Pisma odnoszące się do Niego.

²⁸Tak zbliżyli się do wsi, do której zdążali, a On robił wrażenie, jakby zamierzał iść dalej.

²⁹I przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. I wstąpił, by z nimi zostać.

³⁰A gdy spoczął z nimi przy stole, wziął chleb, pobłogosławił, złamał i podawał im.

³¹Wtedy oczy zostały im otwarte i poznali Go, lecz On im znikł.

³²I powiedzieli do siebie nawzajem: Czy nasze serce nie płonęło w nas, gdy mówił do nas w drodze i otwierał przed nami Pisma?

³³I w tej samej godzinie wstali, wrócili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych jedenastu oraz tych, którzy z nimi byli.

³⁴Utrzymywali oni: Pan rzeczywiście został wzbudzony i ukazał się Szymonowi.

³⁵Ci z kolei zaczęli im opowiadać, co zaszło w drodze i jak Go rozpoznali po łamaniu chleba.

³⁶Gdy oni to mówili, On sam stanął pośród nich i powiedział do nich: Pokój wam!

³⁷[Oni zaś], zaskoczeni i przerażeni, myśleli, że widzą ducha.

³⁸Lecz On ich zapytał: Dlaczego jesteście zaniepokojeni i dlaczego budzą się w waszych sercach wątpliwości?

³⁹Przyjrzyjcie się moim rękom i moim stopom, że to jestem Ja sam. Pomacajcie Mnie i zauważcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam.

⁴⁰Po tych słowach pokazał im ręce i stopy.

⁴¹A gdy oni nadal z radości i zdumienia nie wierzyli, powiedział do nich: Czy macie tu coś do jedzenia?[509]

⁴²Wtedy oni podali Mu kawałek pieczonej ryby.[510]

⁴³On wziął i zjadł wobec nich.

⁴⁴Następnie powiedział do nich: To są moje słowa, które wypowiedziałem do was, będąc jeszcze z wami, że musi wypełnić się wszystko, co zostało o Mnie napisane w Prawie Mojżesza, u proroków i w Psalmach.[511]

⁴⁵Wtedy otworzył im umysł, aby mogli rozumieć Pisma.

⁴⁶I powiedział do nich: Tak zostało napisane: Chrystus będzie cierpiał, trzeciego dnia zmartwychwstanie

⁴⁷i w Jego imię głoszone będzie wszystkim narodom — poczynając od Jerozolimy — opamiętanie dla odpuszczenia grzechów.

⁴⁸Wy jesteście tego świadkami.

⁴⁹A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca.[512] Wy zaś pozostańcie w mieście, dopóki nie zostaniecie przyodziani mocą z wysokości.[513]

⁵⁰Wyprowadził ich zaś aż do Betanii[514] i uniósł swoje ręce, i pobłogosławił ich.

⁵¹I stało się, gdy ich błogosławił, że oddalił się od nich i zaczął wznosić się do nieba.[515]

⁵²Oni zaś pokłonili Mu się i z wielką radością wrócili do Jerozolimy.

⁵³I byli stale w świątyni[516] i błogosławili Boga.[517]