Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Łukasza 4 Bible Online

Łukasza 4 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Łukasza 4

¹Jezus zaś, pełen Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu i był prowadzony w Duchu[176] po pustkowiu,

²przez czterdzieści dni poddawany próbie przez diabła. W tych dniach nic nie jadł, a gdy się one dopełniły,[177] był głodny.

³Diabeł zaś powiedział do Niego: Jeśli jesteś Synem Boga,[178] powiedz temu kamieniowi, aby stał się chlebem.

⁴A Jezus mu odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie.

⁵Potem wyprowadził Go diabeł na górę[179] i w jednej chwili pokazał Mu wszystkie królestwa [zamieszkanego] świata.[180]

⁶I powiedział diabeł do Niego: Tobie dam całą tę władzę[181] i chwałę ich,[182] gdyż mnie została przekazana i daję ją, komu chcę.

⁷Jeśli więc Ty pokłonisz się przede mną, cała [ona] będzie Twoja.

⁸A Jezus odpowiedział mu: Napisano: Panu, twojemu Bogu, będziesz się kłaniał[183] i tylko[184] Jemu będziesz służył.

⁹Następnie zaprowadził Go do Jerozolimy, postawił na szczycie świątyni[185] i powiedział do Niego: Jeśli jesteś Synem Boga, rzuć się stąd w dół;

¹⁰napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli,[186]

¹¹oraz: Na rękach będą cię nosić, byś czasem swojej stopy nie uraził o kamień.

¹²A Jezus odpowiedział mu: Powiedziano: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, twojego Boga.[187]

¹³Gdy zaś diabeł zakończył całą [tę] próbę, odstąpił od Niego — do [pewnego] czasu.[188]

¹⁴Potem Jezus w mocy Ducha zawrócił do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy.

¹⁵On zaś, chwalony[189] przez wszystkich,[190] nauczał w ich synagogach.

¹⁶Tak przyszedł do Nazaretu,[191] gdzie został wychowany, i w dzień szabatu, według swojego zwyczaju,[192] wszedł do synagogi i powstał, aby czytać.[193]

¹⁷I podano Mu[194] zwój proroka Izajasza, On zaś rozwinął zwój i odnalazł miejsce, gdzie było napisane:

¹⁸Duch Pana nade mną, ten, który namaścił mnie po to, abym niósł dobrą nowinę ubogim, posłał mnie, abym ogłosił więźniom wyzwolenie,[195] a niewidzącym ponowne przejrzenie, abym rozbitych odesłał wolnymi,

¹⁹abym ogłosił rok przychylności Pana.[196]

²⁰Potem zwinął zwój, oddał go podwładnemu i usiadł;[197] a oczy wszystkich w synagodze były w Niego wpatrzone.

²¹Zaczął więc mówić do nich: Dziś[198] wypełniło się to Pismo w waszych uszach.[199]

²²Wszyscy zaś przytakiwali Mu i podziwiali słowa łaski,[200] które padały z Jego ust, a też mówili: Czy ten nie jest synem Józefa?

²³Wtedy powiedział do nich: Zapewne powiecie mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie. Dokonaj także tu, w swojej ojczyźnie, tego wszystkiego, co — jak słyszeliśmy — wydarzyło się w Kafarnaum.[201]

²⁴I dodał: Zapewniam was, żaden prorok nie cieszy się przychylnością w swojej ojczyźnie.

²⁵Powiem wam też prawdę: Wiele wdów było za dni Eliasza w Izraelu, gdy niebo było zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód ogarnął całą ziemię,

²⁶a do żadnej z nich nie został posłany Eliasz, jak tylko do Sarepty Sydońskiej,[202] do owdowiałej kobiety.

²⁷Wielu też było trędowatych w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman — Syryjczyk.

²⁸Wtedy wszyscy słuchający tych słów w synagodze zostali napełnieni gniewem.

²⁹Powstali więc, wyrzucili Go z miasta i poprowadzili Go aż na krawędź góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić.

³⁰On jednak przeszedł ich środkiem i zaczął się oddalać.

³¹I zszedł do Kafarnaum,[203] miasta w Galilei, i nauczał ich w szabat.[204]

³²I zdumiewali się Jego nauczaniem, ponieważ Jego Słowo [wypowiadane] było [jak przez posiadającego] władzę.[205]

³³A był w synagodze człowiek mający ducha demona nieczystego — i wrzasnął donośnym głosem:

³⁴Przestań, co nam i Tobie,[206] Jezusie Nazaretańczyku? Przyszedłeś nas zniszczyć? Wiem, kim Ty jesteś, Świętym Bożym!

³⁵A Jezus skarcił go, mówiąc: Zamilcz i wyjdź z niego! Wtedy demon rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządzając mu żadnej szkody.

³⁶I wszystkich ogarnęło zdumienie, i mówili między sobą: Cóż to za Słowo,[207] że[208] w [poczuciu] władzy i z mocą rozkazuje duchom nieczystym — i wychodzą?

³⁷I rozchodziła się pogłoska o Nim do każdego zakątka okolicy.

³⁸Gdy powstał[209] [i wyszedł] z synagogi, wszedł do domu Szymona. Teściową zaś Szymona trzymała wysoka gorączka i prosili Go w związku z nią.[210]

³⁹Wówczas stanął nad nią, stłumił gorączkę i [ta] ją opuściła. Natychmiast więc wstała i zaczęła im posługiwać.

⁴⁰Gdy zachodziło słońce, wszyscy, ilu ich miało niedomagających z powodu różnych chorób, przyprowadzali ich do Niego. On zaś kładł na każdego z nich ręce i uzdrawiał ich.

⁴¹Z wielu wychodziły też demony, które krzyczały: Ty jesteś Synem Boga. On jednak karcił je i nie pozwalał im mówić, gdyż wiedziały, że On jest Chrystusem.

⁴²Gdy nastał dzień, wyszedł i udał się na pustynne miejsce. Tłumy jednak szukały Go, przyszły aż do Niego i powstrzymywały Go, aby od nich nie odchodził.

⁴³Lecz On powiedział do nich: Innym miastom także muszę[211] nieść dobrą nowinę o Królestwie Bożym, gdyż na to zostałem posłany.

⁴⁴I głosił w synagogach Judei.