Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Powtórzonego Prawa 32 Bible Online

Powtórzonego Prawa 32 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Powtórzonego Prawa 32

¹Nakłońcie uszu, niebiosa,[688] bo będę mówił, i niech słucha ziemia mowy moich ust![689]

²Niech kropi jak deszcz moja nauka, niech ścieka jak rosa[690] moja mowa, jak krople deszczu na trawę i jak ulewy na ruń.

³Gdyż będę głosił imię[691] JHWH, musicie uznać[692] wielkość naszego Boga!

⁴[On jest] Skałą![693] Jego dzieło doskonałe! Tak![694] Wszystkie Jego drogi — prawe! To Bóg wierny, bez fałszu, sprawiedliwy On jest i prawy.

⁵Zniszczył[695] go? Nie! Jego synowie! Ich [to] skaza![696] Ród pokrętny i spaczony![697]

⁶Czy tak odpłacicie JHWH, ludu głupi i niemądry? Czy to nie twój Ojciec? Nabył cię![698] On cię stworzył i utwierdził![699]

⁷Wspomnij[700] dni dawne! Rozważcie lata dawnych pokoleń! Zapytaj swego ojca, niech ci oznajmi, swoich starszych — niech ci powiedzą.

⁸Gdy Najwyższy przydzielał[701] dziedzictwa narodom, gdy rozdzielał synów ludzkich, już wtedy ustalał granice ludów według liczby synów Boga.[702]

⁹Tak! Działem JHWH jest Jego lud, Jakub sznurem Jego dziedzictwa.[703]

¹⁰Znalazł go[704] na pustynnej ziemi i w bezładnym wyciu[705] pustkowia.[706] Przygarnął go, doglądał go, strzegł go jak źrenicy oka.

¹¹Jak orzeł podrywa swe gniazdo, szybuje nad swymi młodymi, bierze je na wyciągnięte skrzydła, niesie je na swoich lotkach,

¹²[tak] JHWH sam go prowadził, nie było przy Nim obcego boga,

¹³wiózł go po wzgórzach ziemi i jadł[707] [on] plony pola, i karmił go miodem ze skały i oliwą ze skalnego krzemienia,

¹⁴krowim serem[708] i owczym mlekiem wraz z tłuszczem jagniąt [i] kóz, baranów Baszanu i kozłów, pszenicą [niczym] tłuszcz nerek[709] — piłeś też wino niczym z krwi winogron.[710]

¹⁵I[711] utył Jeszurun,[712] i wierzga[713] — utyłeś, stałeś się pełny i gruby — i porzucił Boga, co go stworzył, i znieważył Skałę swego zbawienia.

¹⁶Pobudzili Go do zazdrości[714] obcymi [bogami], rozdrażnili Go obrzydliwościami,

¹⁷składali ofiary demonom[715] — [a] to nie Bóg — bogom sobie nieznanym, nowym, [którzy] przyszli z bliska, wasi ojcowie przed nimi nie drżeli.

¹⁸Skałę, która cię powiła, zaniedbałeś,[716] zapomniałeś o Bogu, co cię zrodził.[717]

¹⁹Gdy JHWH to ujrzał, wzgardził [nimi] z niechęci do swych synów i córek.

²⁰Zakryję przed nimi oblicze — powiedział. — Zobaczę,[718] jaka będzie ich przyszłość, gdyż to ród przewrotny,[719] synowie, którym brak wierności.[720]

²¹Wzbudzili we Mnie zazdrość nie-bogiem, drażnili Mnie swoimi marnościami,[721] więc ja też wzbudzę w nich zazdrość nie-ludem, podrażnię ich narodem nieokrzesanym![722]

²²Tak! Przez mój gniew zapłonął ogień i płonie głęboko po szeol, pochłania ziemię i jej plony, wypala posady gór!

²³Zgarnę na nich nieszczęścia, zużyję[723] na nich me strzały.

²⁴Niszczący[724] głód i[725] trawiący żar, i trującą[726] zarazę, i zwierzęce kły poślę na nich — z jadem [węży] pełzających w prochu.

²⁵Na zewnątrz osieroci [ich] miecz, a wewnątrz komnat — groza, i młodzieńca, i pannę, [i][727] niemowlę z [człowiekiem] sędziwym!

²⁶Powiedziałbym: Porąbię[728] ich, wymażę[729] pamięć o nich u ludzi,

²⁷gdybym nie obawiał się pogardy wroga,[730] by nie twierdzili ciemięzcy ich,[731] nie powiedzieli: Nasze ręce[732] górą! To nie JHWH[733] uczynił to wszystko!

²⁸Tak, są narodem zgubnej rady[734] i nie ma u nich rozeznania.

²⁹Gdyby byli mądrzy, przemyśleliby to,[735] rozsądzili[736] — dla własnej przyszłości!

³⁰Jak[737] może jeden ścigać tysiąc, a przed dwoma uciekać dziesięć tysięcy, jeśli nie przez to, że sprzedała ich Skała, że JHWH ich wydał?!

³¹Bo nie jak ich skała jest nasza Skała, a nasi wrogowie [tego] sędziami.

³²Tak, z winorośli Sodomy jest winorośl ich, [są one] z pól Gomory. Ich winogrona[738] to grona trujące,[739] są to ich gorzkie kiście.

³³Trucizną gada ich wino, ognistym jadem żmii.

³⁴Czy nie jest to u Mnie zamknięte,[740] zapieczętowane w mych skarbcach?

³⁵Pomsta należy do Mnie,[741] Ja odpłacę w czasie, gdy zadrży ich noga. Bo bliski jest dzień ich klęski, pośpiesza ich przeznaczenie.

³⁶Tak! JHWH osądzi[742] swój lud i zlituje się nad swoimi sługami, gdy zobaczy, że ustaje ręka, że brak niewolnika i wolnego.

³⁷Wtedy spyta:[743] Gdzie[744] podział się ich bóg,[745] skała, ku której uciekali?

³⁸[Ci], którzy jedli tłuszcz ich rzeźnych ofiar i[746] pijali wino ofiar z płynów?[747] Niech wstaną i niech wam pomogą! Niech będą wam osłoną!

³⁹Zobaczcie teraz, że to Ja, Ja Nim jestem i poza Mną nie ma Boga! Ja uśmiercam i ożywiam, ranię i Ja leczę, a z mojej ręki nikt nie uwalnia!

⁴⁰Tak! Wzniosę[748] mą rękę ku niebu[749] i powiem: Jak żyję na wieki!

⁴¹Gdy wyostrzę błysk mojego miecza i w osądzie chwyci moja ręka, wywrę pomstę na moich wrogach i odpłacę tym, którzy Mnie nienawidzą.

⁴²Upiję[750] krwią moje strzały, a mój miecz naje się mięsa — krwią przebitych i uprowadzonych z włochatych[751] głów wroga.

⁴³Radujcie się z Nim,[752] narody![753] Gdyż[754] pomści krew swoich sług[755] i wywrze pomstę na swoich wrogach,[756] a za swą ziemię, swój lud,[757] dokona przebłagania![758]

⁴⁴Mojżesz przyszedł zatem i wypowiedział wszystkie[759] słowa tej pieśni w obecności ludu,[760] on i Jozue,[761] syn Nuna.

⁴⁵A gdy Mojżesz skończył przekazywać wszystkie słowa całemu Izraelowi,

⁴⁶powiedział do nich: Przyłóżcie swoje serca do[762] wszystkich tych słów, którymi ja was dziś przestrzegam, które też przekażcie waszym synom, aby pilnowali przestrzegania wszystkich słów tego Prawa.

⁴⁷Nie jest to bowiem dla was słowo puste,[763] gdyż jest ono waszym życiem i przez to Słowo przedłużycie dni na ziemi, do której przeprawiacie się przez Jordan, aby ją posiąść.

⁴⁸Tego samego dnia JHWH przemówił do Mojżesza tymi słowy:

⁴⁹Wstąp na tę górę Abarim, górę Nebo,[764] która jest naprzeciw Jerycha, w ziemi moabskiej, i spójrz na ziemię Kanaan, którą Ja daję synom Izraela na własność.

⁵⁰I umrzesz na górze, na którą wstąpisz, i zostaniesz przyłączony do swoich przodków,[765] jak umarł Aaron, twój brat, na górze Hor i został przyłączony do swoich przodków.

⁵¹Za to, że sprzeniewierzyliście Mi się wśród synów Izraela przy wodach Meriba w Kadesz, na pustyni Syn, za to, że nie uświęciliście Mnie pośród synów Izraela,

⁵²tylko przed sobą zobaczysz tę ziemię, ale tam nie wejdziesz — do tej ziemi, którą Ja daję synom Izraela.[766]