Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Jana 12 Bible Online

Jana 12 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Jana 12

¹Tymczasem Jezus na sześć dni przed Paschą przyszedł do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wzbudził z martwych.

²Tam też przygotowali mu ucztę, Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z tych, którzy z Nim spoczywali [przy stole].

³Maria więc wzięła litrę[178] pachnidła,[179] czystego, drogocennego nardu,[180] namaściła stopy Jezusa i otarła Jego stopy swoimi włosami — i dom wypełnił się zapachem perfum.

⁴Wtedy Judasz Iskariot, jeden z Jego uczniów, który miał Go wydać, powiedział:

⁵Dlaczego nie sprzedano tych perfum za trzysta denarów i nie rozdano [pieniędzy] ubogim?

⁶Powiedział to zaś nie dlatego, że zależało mu na ubogich, ale dlatego, że był złodziejem, a mając sakiewkę, podkradał to, co zostało wrzucone.

⁷Wówczas Jezus powiedział: Zostaw ją, gdyż zachowała to na dzień mojego pogrzebu.

⁸Ubogich bowiem zawsze będziecie mieć u siebie, Mnie natomiast nie zawsze mieć będziecie.

⁹Gdy liczny tłum Żydów dowiedział się, że tam jest, przyszedł nie tylko ze względu na Jezusa, ale także po to, aby zobaczyć Łazarza, którego wzbudził z martwych.

¹⁰Arcykapłani zaś wspólnie uradzili, by i Łazarza zabić,

¹¹gdyż z powodu niego odeszło wielu Żydów i zaczęło wierzyć w Jezusa.

¹²Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszał, że Jezus zbliża się do Jerozolimy.

¹³Wzięli [zatem] gałązki palm,[181] wyszli Mu na spotkanie i wołali: Hosanna! [182] Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana! oraz: Król Izraela!

¹⁴Jezus natomiast znalazł osiołka i wsiadł na niego — tak jak jest napisane:

¹⁵Nie bój się, [183] córko Syjonu![184] Oto przychodzi twój król, siedząc na źrebięciu oślicy. [185]

¹⁶Jego uczniowie nie rozumieli tego z początku, lecz gdy Jezus został uwielbiony, wtedy sobie przypomnieli, że to było o Nim napisane i to Mu uczynili.

¹⁷A zatem składał świadectwo tłum, który z Nim był, gdy Łazarza wywołał z grobu i wzbudził go z martwych.

¹⁸Z tego też powodu tłum wyszedł Mu na spotkanie, gdyż usłyszał, że dokonał On tego znaku.

¹⁹Stąd faryzeusze mówili między sobą: Widzicie, że nic nie zyskujecie; oto cały świat poszedł za Nim.

²⁰Wśród tych, którzy przybyli, aby w czasie święta pokłonić się [Bogu], byli też pewni Grecy.

²¹Ci więc podeszli do Filipa z Betsaidy w Galilei i prosili go: Panie, chcemy widzieć Jezusa.

²²Filip poszedł i powiedział [o tym] Andrzejowi, Andrzej zaś i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi.

²³Jezus zaś odpowiedział im: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy.

²⁴Ręczę i zapewniam was, jeśli ziarnko pszenicy wrzucone do ziemi nie obumrze, zostaje pojedynczym ziarnem, ale jeśli obumrze, wydaje obfity plon.

²⁵Kto kocha swoją duszę, straci ją, a kto nienawidzi swojej duszy w tym świecie, uchroni ją dla życia wiecznego.

²⁶Jeśli ktoś chce Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam też będzie mój sługa; jeśli ktoś chce Mi służyć, uczci go mój Ojciec.

²⁷Teraz moja dusza jest uniesiona, i co mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny? Przecież dlatego przyszedłem — na tę godzinę.

²⁸Ojcze, uwielbij swoje imię! Wtedy rozległ się głos z nieba: Uwielbiłem i znowu uwielbię.

²⁹Wówczas tłum, który tam stał i słyszał, mówił, że zagrzmiało; inni twierdzili: Anioł do Niego przemówił.

³⁰Natomiast Jezus wyjaśnił: Nie ze względu na Mnie rozległ się ten głos, ale ze względu na was.

³¹Teraz odbywa się sąd nad tym światem; teraz władca tego świata zostanie wyrzucony.

³²A gdy Ja zostanę podniesiony z ziemi, wszystkich pociągnę do siebie.

³³Powiedział to zaś, by zaznaczyć, jaką śmiercią ma umrzeć.

³⁴Zapytał Go więc tłum: My [wiemy] ze słuchania Prawa,[186] że Chrystus trwa na wieki, jak więc możesz mówić, że Syn Człowieczy musi zostać podniesiony? Kim jest ten Syn Człowieczy?

³⁵Jezus powiedział im zatem: Jeszcze przez krótki czas jest wśród was światło. Chodźcie, dopóki macie światło, aby nie pochłonęła was ciemność; a kto chodzi w ciemności, nie wie, dokąd idzie.

³⁶Dopóki macie światło, wierzcie w światło, abyście stali się synami światła. To powiedział Jezus, a następnie odszedł i ukrył się przed nimi.

³⁷I chociaż dokonał przed nimi tak wielu znaków, nie wierzyli w Niego,

³⁸aby[187] wypełniło się słowo wypowiedziane przez proroka Izajasza: Panie, kto uwierzył naszej wieści i komu objawiono ramię Pana?

³⁹Dlatego nie byli w stanie uwierzyć, że znów Izajasz powiedział:

⁴⁰Zaślepił ich oczy i znieczulił ich serce, aby nie widzieli oczami i nie rozumieli sercem, i nie odwrócili się, abym ich uzdrowił.

⁴¹To powiedział Izajasz, gdyż zobaczył Jego chwałę i o Nim powiedział.

⁴²Niemniej jednak wielu spośród przywódców uwierzyło w Niego, ale ze względu na faryzeuszów nie wyznawali [tego], aby nie zostali wyłączeni z synagogi;

⁴³pokochali bowiem chwałę ludzką bardziej niż chwałę Bożą.

⁴⁴Jezus zaś zawołał: Kto wierzy we Mnie, nie we Mnie wierzy, ale w Tego, który Mnie posłał.

⁴⁵I kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał.

⁴⁶Ja jako światło przyszedłem na świat, aby nikt, kto wierzy we Mnie, nie pozostał w ciemności.

⁴⁷I jeśliby ktoś słuchał moich słów, lecz [ich] nie przestrzegał, Ja go nie sądzę; nie przyszedłem bowiem, aby sądzić świat, ale aby zbawić świat.

⁴⁸Kto Mnie odrzuca i nie przyjmuje moich słów, ma swojego sędziego: Słowo, które wygłosiłem — ono sądzić go będzie w dniu ostatecznym;

⁴⁹gdyż Ja sam od siebie [nic] nie powiedziałem, ale Ojciec, który Mnie posłał, On mi dał polecenie, co mam powiedzieć i co głosić.[188]

⁵⁰A wiem, że Jego polecenie jest życiem wiecznym. To zatem, co Ja mówię, mówię tak, jak Mi powiedział Ojciec.