Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Jana 20 Bible Online

Jana 20 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Jana 20

¹A pierwszego dnia tygodnia, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena przychodzi do grobowca i widzi kamień odsunięty od grobowca.

²Biegnie więc, przychodzi do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i mówi im: Wzięli Pana z grobowca i nie wiemy, gdzie Go położyli.

³Wyszedł więc Piotr oraz ten drugi uczeń i ruszyli do grobowca.

⁴Biegli zaś obaj razem; jednakże ten drugi uczeń pobiegł przodem, prędzej od Piotra, i pierwszy przybył do grobowca.

⁵Gdy schylił się, zobaczył leżące płótna; jednak nie wszedł.

⁶Przybył też Szymon Piotr, który podążał za nim, wszedł do grobowca i zobaczył leżące płótna

⁷oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale złożoną osobno na jednym miejscu.

⁸Wtedy wszedł i ten drugi uczeń, który pierwszy przybiegł do grobowca, zobaczył — i uwierzył.

⁹Wciąż bowiem nie rozumieli Pisma, że musi powstać z martwych.

¹⁰Znów zatem uczniowie odeszli do siebie.

¹¹Maria zaś stanęła przy grobowcu, na zewnątrz, płacząca. Gdy tak płakała, nachyliła się do grobowca

¹²i widzi dwóch aniołów w bieli, siedzących, jednego u wezgłowia, a drugiego u stóp, tam, gdzie leżało ciało Jezusa.

¹³Ci pytają ją: Kobieto! Dlaczego płaczesz? Mówi im: Wzięli mojego Pana, a nie wiem, gdzie Go położyli.

¹⁴Gdy to powiedziała, obróciła się za siebie i widzi Jezusa, stojącego — lecz nieświadoma, że to jest Jezus.

¹⁵Jezus ją pyta: Kobieto! Dlaczego płaczesz? Kogo szukasz? Ona, przekonana, że to jest ogrodnik, mówi Mu: Panie! Jeśli to ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go złożyłeś, a ja Go zabiorę.

¹⁶A Jezus do niej: Mario! Ona obróciła się i mówi po hebrajsku: Rabbuni! co znaczy: Nauczycielu!

¹⁷Jezus do niej: Przestań Mnie trzymać, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca. Idź raczej do moich braci i powiedz im: Wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego, do Boga mojego i Boga waszego.

¹⁸Maria Magdalena idzie więc i oznajmia uczniom, że zobaczyła Pana i że jej to powiedział!

¹⁹Gdy nastał wieczór tego właśnie dnia, pierwszego po szabacie, i — z obawy przed Żydami — drzwi były zamknięte tam, gdzie przebywali uczniowie, wszedł Jezus, stanął pośrodku i mówi: Pokój wam![265]

²⁰Po tych słowach pokazał im ręce i bok. Uczniowie ucieszyli się, że zobaczyli Pana!

²¹A Jezus znów im powiedział: Pokój wam! Jak Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam.

²²To powiedziawszy, tchnął[266] [na nich] i powiedział im: Przyjmijcie Ducha Świętego.

²³Tym, którym odpuścilibyście grzechy, są im odpuszczone, a tym, którym zatrzymywalibyście, są zatrzymane.

²⁴Tomasz zaś, jeden z Dwunastu, zwany Bliźniakiem,[267] nie był [obecny] wśród nich, kiedy przyszedł Jezus.

²⁵Powiedzieli mu więc inni uczniowie: Widzieliśmy Pana. A on im odpowiedział: Jeśli nie zobaczę na Jego rękach śladu gwoździ i nie włożę mojego palca w ślad po gwoździach, i nie włożę mojej ręki w Jego bok — nigdy nie uwierzę!

²⁶Po ośmiu dniach znów Jego uczniowie byli wewnątrz i Tomasz razem z nimi. Wtem, mimo zamkniętych drzwi, zjawił się Jezus, stanął pośród nich i powiedział: Pokój wam!

²⁷Potem zwrócił się do Tomasza: Zbliż tu swój palec i obejrzyj moje ręce; zbliż też swoją rękę i włóż w mój bok — i nie bądź niewierzący, lecz wierzący.[268]

²⁸A Tomasz odpowiedział: Mój Pan i mój Bóg!

²⁹Jezus mu na to: Czy uwierzyłeś dlatego, że Mnie zobaczyłeś?[269] Szczęśliwi, którzy nie zobaczyli, a jednak uwierzyli.

³⁰Wielu też innych znaków dokonał Jezus wobec swoich uczniów, które nie są spisane w tym zwoju;

³¹te zaś zostały spisane, abyście uwierzyli,[270] że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga,[271] i abyście, wierząc, mieli życie w Jego imieniu.