Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Jana 4 Bible Online

Jana 4 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Jana 4

¹Następnie, gdy Jezus dowiedział się, że faryzeusze usłyszeli, że Jezus zyskuje więcej uczniów i [więcej] chrzci niż Jan —

²chociaż sam Jezus nie chrzcił, tylko Jego uczniowie —

³opuścił Judeę i odszedł znów do Galilei.

⁴Musiał[74] zaś przechodzić przez Samarię.[75]

⁵Dotarł zatem do samarytańskiego miasta zwanego Sychar,[76] w pobliżu pola, które Jakub przekazał swojemu synowi Józefowi.

⁶A była tam studnia Jakuba. Jezus więc, zmęczony podróżą, usiadł przy tej studni; było około szóstej[77] godziny.

⁷[Wtem] z Samarii przyszła kobieta, aby zaczerpnąć wody. Jezus powiedział do niej: Daj mi pić.

⁸Jego uczniowie bowiem udali się do miasta, aby nakupić żywności.

⁹Samarytanka[78] zaś odpowiedziała: Jakże Ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, o wodę? (Żydzi bowiem nie łączą się z Samarytanami).

¹⁰Jezus odpowiedział: Gdybyś znała [ten] dar Boga i [wiedziała], kim jest Ten, który ci mówi: Daj mi pić, sama prosiłabyś Go, a [On] dałby ci wody żywej.[79]

¹¹[Wtedy] kobieta powiedziała: Panie, nie masz nawet czerpaka, a studnia jest głęboka, skąd więc masz tę[80] żywą wodę?

¹²Czyżbyś Ty był większy od naszego ojca Jakuba, który nam dał tę studnię; sam z niej pił, jego synowie i jego stada?

¹³Jezus jej odpowiedział: Każdy, kto pije tę wodę, znów odczuje pragnienie,[81]

¹⁴ale kto napije się wody, którą Ja mu dam, nie zazna pragnienia na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody tryskającej[82] ku życiu wiecznemu.[83]

¹⁵Kobieta powiedziała do Niego: Panie, daj mi tej wody, abym już więcej nie odczuwała pragnienia i nie przychodziła tu czerpać [wodę].

¹⁶Wtedy On powiedział: Idź, zawołaj swojego męża i przyjdź tutaj!

¹⁷Kobieta odpowiedziała: Nie mam męża. Jezus na to: Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża.

¹⁸Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego teraz masz, nie jest twoim mężem; to prawdę powiedziałaś.

¹⁹Kobieta do Niego: Panie, widzę, że jesteś prorokiem.

²⁰Nasi ojcowie na tej górze czcili [Boga]; wy natomiast mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy czcić [Boga].

²¹Wtedy Jezus powiedział: Wierz mi, kobieto, nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu.

²²Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, bo zbawienie jest od Żydów.

²³Lecz nadchodzi godzina i teraz [już] jest, gdy prawdziwi czciciele będą oddawali cześć Ojcu w duchu i w prawdzie; Ojciec bowiem właśnie[84] takich czcicieli szuka.

²⁴Bóg jest Duchem, a ci, którzy Go czczą, powinni [Go] czcić w duchu[85] i prawdzie.[86]

²⁵Kobieta na to: Wiem, że nadchodzi Mesjasz (to znaczy Chrystus); gdy On przyjdzie, wszystko nam objaśni.

²⁶Jezus jej powiedział: Jestem Nim Ja, który z tobą rozmawiam.

²⁷Wtedy przyszli Jego uczniowie i dziwili się, że rozmawia z kobietą. Żaden jednak nie powiedział: O co pytasz? Ani: Dlaczego z nią rozmawiasz?

²⁸Kobieta natomiast zostawiła swój dzban, odeszła do miasta i zaczęła mówić ludziom:

²⁹Chodźcie, zobaczcie człowieka, który powiedział mi o wszystkim, co zrobiłam. Czy to nie jest [ten] Chrystus?

³⁰Wyszli [zatem] z miasta i ruszyli do Niego.

³¹Tymczasem uczniowie prosili Go: Rabbi, jedz!

³²On im jednak powiedział: Ja mam pokarm do jedzenia, którego wy nie znacie.

³³Uczniowie zaczęli więc mówić do siebie nawzajem: Czy ktoś Mu przyniósł coś do zjedzenia?

³⁴Wtedy Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest to, aby wypełniać wolę Tego, który Mnie posłał, i dokonać Jego dzieła.

³⁵Czy wy nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące, a nadejdzie żniwo? Otóż mówię wam: Podnieście swoje oczy i przyjrzyjcie się polom, że już są białe[87] do żniwa.

³⁶Już żniwiarz odbiera zapłatę i zbiera plon ku życiu wiecznemu, aby siewca cieszył się razem ze żniwiarzem.

³⁷W tym bowiem prawdziwe staje się przysłowie: Innym jest ten, który sieje, a innym ten, który żnie.

³⁸Ja posłałem was żąć to, nad czym wy nie trudziliście się; inni trudzili się, a wy weszliście w ich trud.[88]

³⁹Wielu zaś Samarytan z tego miasta uwierzyło w Niego dzięki słowu kobiety świadczącej: Powiedział mi o wszystkim, co uczyniłam.

⁴⁰Gdy więc Samarytanie przyszli do Niego, prosili Go, aby u nich pozostał; i pozostał tam dwa dni.

⁴¹Wielu też innych uwierzyło dzięki Jego Słowu.

⁴²A do kobiety mówili: Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu; sami bowiem usłyszeliśmy i wiemy, że Ten naprawdę jest Zbawcą świata.

⁴³Po upływie dwóch dni odszedł stamtąd do Galilei.

⁴⁴Jezus bowiem sam poświadczył, że we własnej ojczyźnie prorok nie ma poważania.[89]

⁴⁵Gdy więc przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, gdyż widzieli wszystko, co podczas święta uczynił w Jerozolimie; oni bowiem także przybyli [tam] na [to] święto.

⁴⁶[Jezus] zatem znów przyszedł do Kany Galilejskiej, gdzie z wody uczynił wino. A był w Kafarnaum pewien dworzanin, którego syn chorował.

⁴⁷Ten, gdy usłyszał, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego i prosił, aby zszedł i uleczył jego syna, gdyż był już bliski śmierci.[90]

⁴⁸Jezus więc powiedział do niego: Jeśli nie zobaczycie znaków i cudów,[91] na pewno nie uwierzycie.

⁴⁹Dworzanin powiedział do niego: Panie, zstąp, zanim umrze moje dziecko.

⁵⁰Jezus mu na to: Idź, twój syn żyje. I uwierzył człowiek ten Słowu, które skierował do niego Jezus — i poszedł.

⁵¹A gdy jeszcze był w drodze,[92] jego słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że jego dziecko żyje.

⁵²Zapytał ich więc o godzinę, w której mu się polepszyło. Oni zaś powiedzieli: Wczoraj o godzinie siódmej[93] opuściła go gorączka.

⁵³Wówczas ojciec skojarzył, że o tej właśnie godzinie Jezus mu powiedział: Twój syn żyje. I uwierzył on sam oraz cały jego dom.

⁵⁴Był to już drugi znak, którego dokonał Jezus po przyjściu z Judei do Galilei.