Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Jana 5 Bible Online

Jana 5 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Jana 5

¹Potem było żydowskie święto[94] i Jezus udał się do Jerozolimy.

²A jest w Jerozolimie przy [Bramie] Owczej sadzawka zwana po hebrajsku Betezda,[95] mająca pięć krużganków.

³Leżało w nich mnóstwo niedomagających, niewidomych, kulejących, bezwładnych[96] [i] sparaliżowanych, którzy czekali na poruszenie wody.[97]

⁴Czasem bowiem anioł Pana zstępował do sadzawki i poruszał wodę. Kto więc po poruszeniu wody pierwszy do niej wstąpił, odzyskiwał zdrowie, niezależnie od tego, jaką chorobą był złożony.[98]

⁵Był tam też pewien człowiek, od trzydziestu ośmiu lat złożony swą niemocą.[99]

⁶Gdy Jezus zobaczył go leżącego — a poznał, że już ma [za sobą] długi czas — zapytał go: Czy chcesz stać się zdrowy?

⁷Chory odpowiedział Mu: Panie, nie mam człowieka, który — gdy poruszona zostanie woda[100] — wrzuciłby mnie do sadzawki, a zanim ja sam dojdę, inny wchodzi przede mną.

⁸Wówczas Jezus powiedział do niego: Wstań, weź[101] swe posłanie[102] i chodź.[103]

⁹I człowiek ten natychmiast stał się zdrowy, wziął swoje posłanie i zaczął chodzić. Tego właśnie dnia był szabat.

¹⁰Żydzi[104] nagabywali więc uzdrowionego: Jest szabat i nie wolno ci nosić posłania.

¹¹On zaś odpowiedział im: Ten, który uczynił mnie zdrowym, powiedział: Weź swe posłanie i chodź.

¹²Zapytali go: Kim jest ten człowiek, który ci polecił wziąć je i zacząć chodzić?

¹³Lecz uzdrowiony nie wiedział, kim On jest, gdyż Jezus wymknął się z tłumu będącego w tym miejscu.

¹⁴Potem Jezus spotkał go w świątyni i powiedział do niego: Oto stałeś się zdrowy; nie grzesz więcej, aby nie stało ci się coś gorszego.

¹⁵Człowiek ten odszedł i powiadomił Żydów, że to Jezus jest tym, który uczynił go zdrowym.

¹⁶Właśnie dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, że czynił to[105] w szabat.

¹⁷Jezus zaś odpowiedział im:[106] Mój Ojciec aż dotąd działa — i Ja działam.[107]

¹⁸Stąd też Żydzi tym bardziej starali się Go zabić, bo nie tylko rozwiązywał szabat, ale także Boga nazywał własnym Ojcem, czyniąc[108] siebie [w ten sposób] równym Bogu.

¹⁹W odpowiedzi [na te zarzuty] Jezus oświadczył: Ręczę i zapewniam was, Syn sam od siebie nie może nic uczynić, poza tym, co widzi, że Ojciec czyni; cokolwiek bowiem On czyni, to Syn czyni podobnie.[109]

²⁰Bo Ojciec kocha Syna i ukazuje Mu wszystko, co sam czyni, i ukaże Mu dzieła większe niż te, abyście się dziwili.

²¹Gdyż jak Ojciec wzbudza umarłych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce.

²²Ojciec nawet nie sądzi nikogo, lecz wszelki sąd oddał Synowi,

²³aby wszyscy czcili Syna tak, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który Go posłał.

²⁴Ręczę i zapewniam was, kto słucha mojego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie zdąża na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.

²⁵Ręczę i zapewniam was, że nadchodzi godzina, a [nawet] już jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego i ci, którzy usłyszą, ożyją.

²⁶Gdyż jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak też sprawił, by Syn miał życie sam w sobie.

²⁷I powierzył Mu władzę sprawowania sądu, ponieważ jest [On] Synem Człowieczym.

²⁸Nie dziwcie się temu; nadchodzi bowiem godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą Jego głos;

²⁹i wyjdą ci, którzy czynili to, co dobre, ku zmartwychwstaniu [do] życia, a ci, którzy czynili to, co złe, ku zmartwychwstaniu [na] sąd.

³⁰Ja sam od siebie nie mogę nic czynić; jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy,[110] gdyż nie szukam swojej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał.

³¹Jeśli Ja świadczę[111] o sobie, moje świadectwo nie jest prawdziwe;

³²jest Inny, który świadczy o Mnie, i wiem, że świadectwo, które składa o Mnie, jest prawdziwe.

³³Wy posłaliście do Jana i on złożył świadectwo prawdzie.

³⁴Ja zaś przyjmuję świadectwo nie od człowieka, ale mówię to, abyście wy byli zbawieni.

³⁵On był tą Lampą, która płonie i świeci,[112] wy zaś do pewnego czasu cieszyliście się jego światłem.

³⁶Ja jednak mam świadectwo większe niż Jana; gdyż dzieła, które Ojciec powierzył mi do wykonania, te dzieła, których dokonuję, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał.

³⁷Ojciec też, który Mnie posłał, złożył o Mnie świadectwo; Jego głosu nigdy nie usłyszeliście, Jego postaci nie oglądaliście

³⁸ani nie macie Jego Słowa mieszkającego w was, stąd[113] wy nie wierzycie Temu, którego On posłał.

³⁹Zgłębiacie Pisma,[114] ponieważ wy sądzicie, że macie w nich życie wieczne,[115] a tymczasem one składają świadectwo o Mnie;

⁴⁰do Mnie jednak nie chcecie przyjść, aby mieć życie.

⁴¹Nie przyjmuję chwały od ludzi,

⁴²ale przekonałem się, że wy nie macie w sobie miłości Bożej.

⁴³Ja przyszedłem w imieniu mojego Ojca i nie przyjmujecie Mnie; jeśli kto inny przyjdzie we własnym imieniu, tego przyjmiecie.

⁴⁴Jak możecie uwierzyć wy, którzy od siebie nawzajem przyjmujecie chwałę, a nie szukacie chwały pochodzącej od samego Boga?

⁴⁵Przestańcie sądzić,[116] że to Ja będę was oskarżał przed Ojcem; waszym oskarżycielem będzie Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję.

⁴⁶Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i Mnie, ponieważ on napisał o Mnie.

⁴⁷Jeśli jednak jego pismom nie wierzycie, jak uwierzycie moim słowom?