Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Jana 6 Bible Online

Jana 6 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Jana 6

¹Potem Jezus udał się na drugi brzeg Morza Galilejskiego, [czyli] Tyberiadzkiego.

²Szedł zaś za Nim liczny tłum, ponieważ [ludzie] widzieli znaki, których dokonywał na niedomagających.

³Jezus tymczasem wstąpił na wzgórze[117] i tam usiadł wraz ze swoimi uczniami.

⁴A była blisko Pascha, święto żydowskie.[118]

⁵Gdy Jezus podniósł oczy[119] i zobaczył, że zbliża się do Niego liczny tłum, zwrócił się do Filipa: Skąd nakupimy chleba, by ci [ludzie] się najedli?

⁶Mówił to zaś, aby go wypróbować; sam bowiem już wiedział, co ma robić.

⁷Filip odpowiedział Mu: Chleba za dwieście denarów[120] nie wystarczy, aby każdy z nich otrzymał choć trochę.

⁸[Na to] odezwał się jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra:

⁹Jest tutaj chłopczyk, który ma pięć jęczmiennych chlebów[121] i dwie rybki, lecz cóż to jest dla tak wielu?

¹⁰Jezus powiedział: Każcie ludziom usiąść. A było w tym miejscu dużo trawy. Usiedli więc mężczyźni w liczbie około pięciu tysięcy.

¹¹Jezus zatem wziął chleby, podziękował i rozdał siedzącym, podobnie [postąpił] z rybami — [dał] tyle, ile chcieli.

¹²A gdy zostali nakarmieni, powiedział do swoich uczniów: Zbierzcie pozostałe kawałki, aby nic się nie zmarnowało!

¹³Zebrali więc i kawałkami z pięciu jęczmiennych chlebów, pozostałymi po jedzących, napełnili dwanaście koszy.

¹⁴Gdy ludzie zobaczyli, jakiego dokonał znaku, zaczęli mówić [między sobą]: Ten naprawdę jest tym Prorokiem, który miał przyjść na świat.

¹⁵Tymczasem Jezus, gdy poznał, że zamierzają przyjść i porwać Go po to, aby uczynić królem, znów sam jeden oddalił się na górę.

¹⁶A gdy nastał wieczór, Jego uczniowie zeszli nad morze,

¹⁷wsiedli do łodzi i wyruszyli na drugi brzeg morza, do Kafarnaum. Ciemność już zapadła, a Jezus jeszcze do nich nie dotarł.

¹⁸Morze zaś burzyło się, [smagane] silnym wiatrem.

¹⁹Wtedy, po przewiosłowaniu około dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów,[122] zobaczyli Jezusa, jak przechadza się po morzu i jest coraz bliżej łodzi — i przestraszyli się.

²⁰Lecz On odezwał się do nich: To Ja jestem, przestańcie się bać![123]

²¹Chętnie więc wzięli Go do łodzi, a łódź zaraz przybiła do brzegu, do którego zmierzali.

²²Nazajutrz tłum, który pozostał na drugim brzegu morza, zauważył, że nie było tam innej łódki poza tą jedną i że Jezus nie wszedł do łodzi wraz ze swoimi uczniami, lecz Jego uczniowie odpłynęli sami.

²³Tymczasem z Tyberiady przybyły inne łódki w pobliże tego miejsca, gdzie jedli chleb, nad którym Pan wypowiedział dziękczynienie.

²⁴Gdy więc tłum zauważył, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli i oni do łódek i odpłynęli do Kafarnaum — w poszukiwaniu Jezusa.

²⁵A kiedy znaleźli Go po drugiej stronie morza, zapytali: Rabbi, kiedy tu przybyłeś?

²⁶Jezus im odpowiedział: Ręczę i zapewniam was, szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb i zostaliście nasyceni.

²⁷Trudźcie się nie o pokarm przemijalny, ale o pokarm trwały, ku życiu wiecznemu, który da wam Syn Człowieczy, gdyż na Nim Ojciec — Bóg — położył pieczęć.

²⁸Zapytali Go zatem: Co mamy robić, aby trudzić się dziełami Boga?

²⁹W odpowiedzi Jezus powiedział im: To jest dzieło Boga: wierzcie w Tego, którego On posłał.

³⁰Powiedzieli więc do Niego: Jaki więc Ty możesz uczynić znak, abyśmy mogli [go] zobaczyć i uwierzyć Tobie? Czego dokonasz?

³¹Nasi ojcowie jedli mannę na pustyni, jak jest napisane: Dał im jeść chleb z nieba.[124]

³²Wtedy Jezus im powiedział: Ręczę i zapewniam was, to nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale mój Ojciec daje wam prawdziwy chleb z nieba.

³³Bo chlebem Bożym jest Ten, który zstępuje z nieba i daje światu życie.

³⁴Wówczas powiedzieli do Niego: Panie, dawaj nam zawsze tego chleba![125]

³⁵Jezus powiedział im: Ja jestem chlebem życia; ten, kto przychodzi do Mnie, nigdy już nie zazna głodu, a ten, kto wierzy we Mnie, już nie zazna pragnienia.

³⁶Lecz powiedziałem wam: Chociaż zobaczyliście Mnie, nie wierzycie.

³⁷Wszystko, co Mi daje Ojciec, przyjdzie do Mnie, a tego, który do Mnie przychodzi, z pewnością nie odrzucę;

³⁸zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby czynić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał.

³⁹A to jest wola Tego, który Mnie posłał, abym z tego wszystkiego, co Mi dał, nic nie stracił, lecz wzbudził to w dniu ostatecznym.

⁴⁰Taka bowiem jest wola mojego Ojca, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.

⁴¹Wówczas Żydzi zaczęli szemrać przeciw Niemu, że powiedział: Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba.

⁴²I mówili: Czy to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy? Jak [On] teraz może mówić: Zstąpiłem z nieba?

⁴³Jezus im odpowiedział: Przestańcie szemrać między sobą!

⁴⁴Nikt nie może przyjść do Mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał — a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.

⁴⁵U proroków jest napisane: I będą wszyscy pouczeni przez Boga. Każdy, kto usłyszał od Ojca i przyjął pouczenie, przychodzi do Mnie.

⁴⁶Nie [oznacza to], że Ojca zobaczył ktoś [jeszcze] poza Tym, który jest od Boga — [bo] Ten tylko widział Ojca.

⁴⁷Ręczę i zapewniam was, kto wierzy we Mnie,[126] ma życie wieczne.

⁴⁸Ja jestem chlebem życia.

⁴⁹Wasi ojcowie jedli na pustyni mannę — i poumierali;

⁵⁰to jest chleb, który zstępuje z nieba, aby każdy, kto z Niego spożyje — nie umarł.

⁵¹Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba; jeśli ktoś spożyje z tego chleba, żyć będzie na wieki; a chlebem, który Ja dam za życie świata, jest moje ciało.

⁵²Żydzi zaczęli więc sprzeczać się między sobą i mówić: Jak On może nam dać spożyć swoje ciało?

⁵³Jezus więc odpowiedział im: Ręczę i zapewniam was, jeśli nie spożyjecie ciała Syna Człowieczego i nie napijecie się Jego krwi, nie macie w sobie życia.

⁵⁴Kto karmi[127] się moim ciałem i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.

⁵⁵Gdyż moje ciało jest prawdziwym pokarmem, a moja krew jest prawdziwym napojem.

⁵⁶Kto karmi się moim ciałem i pije moją krew, trwa we Mnie,[128] a Ja w nim.

⁵⁷Jak Mnie posłał Ojciec, który żyje, a Ja żyję przez Ojca, tak też karmiący się Mną — taki będzie żył przeze Mnie.

⁵⁸To jest chleb, który zstąpił z nieba — nie jak spożyli ojcowie i pomarli; kto karmi się tym chlebem, żyć będzie na wieki.

⁵⁹To powiedział w synagodze, gdy nauczał w Kafarnaum.

⁶⁰Po wysłuchaniu tego wielu spośród Jego uczniów stwierdziło: Twarda jest ta mowa, kto zdoła jej słuchać?[129]

⁶¹Jezus zaś, świadom w sobie samym, że Jego uczniowie szemrają z tego powodu, powiedział do nich: Czy to was zraża?[130]

⁶²[Co] więc, jeśli zobaczycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był wcześniej?

⁶³Duch jest Tym, który ożywia, ciało w niczym nie pomaga; słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem.

⁶⁴Są jednak pośród was tacy, którzy nie wierzą. Jezus bowiem od początku był świadom, kim są ci, którzy nie wierzą, i kim jest ten, który Go wyda.

⁶⁵I dodał: Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do Mnie, jak tylko ten, któremu zostało to dane przez Ojca.

⁶⁶Odtąd wielu spośród Jego uczniów zawróciło i już z Nim nie chodziło.

⁶⁷Wówczas Jezus powiedział do Dwunastu: Czy i wy chcecie odejść?

⁶⁸Szymon Piotr odpowiedział Mu: Panie! Do kogo odejdziemy? [Ty] masz słowa życia wiecznego.

⁶⁹My zaś uwierzyliśmy i jesteśmy pewni, że Ty jesteś Świętym Boga.[131]

⁷⁰Jezus odpowiedział im: Czy nie Ja was Dwunastu wybrałem? A jeden z was jest diabłem.

⁷¹Mówił to zaś o Judaszu, [synu] Szymona Iskariota,[132] gdyż ten — jeden z Dwunastu — miał Go wydać.