Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Jana 7 Bible Online

Jana 7 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Jana 7

¹Potem zaś Jezus obchodził Galileę; nie chciał bowiem chodzić po Judei, gdyż Żydzi usiłowali Go zabić.

²Tymczasem blisko było żydowskie Święto Namiotów.[133]

³Jego bracia[134] powiedzieli więc do Niego: Odejdź stąd i idź do Judei, aby także Twoi uczniowie zobaczyli dzieła, których dokonujesz.

⁴Nikt bowiem nie czyni nic w ukryciu, jeśli zależy mu na jawności. Skoro te rzeczy czynisz, objaw się światu.

⁵Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego.

⁶Jezus więc powiedział im: Mój czas jeszcze nie nastał, wasz czas natomiast jest zawsze odpowiedni.

⁷Was świat nie może nienawidzić, Mnie zaś nienawidzi, ponieważ Ja świadczę o nim, że jego dzieła są niegodziwe.

⁸Wy idźcie na święto; Ja nie idę na to święto, gdyż mój czas jeszcze się nie wypełnił.

⁹Po tych słowach sam pozostał w Galilei.

¹⁰A gdy Jego bracia udali się na święto, wówczas i On poszedł, nie jawnie, lecz jakby po kryjomu.

¹¹Żydzi tymczasem szukali Go [w czasie] święta i rozpytywali: Gdzie On jest?

¹²Ponadto wśród tłumów wiele było o Nim szeptania. Jedni mówili: Jest dobry; inni natomiast mówili: Nie, raczej zwodzi tłum.

¹³Nikt jednak nie mówił o Nim z ufną odwagą z obawy przed Żydami.

¹⁴A gdy już minęła połowa świąt, Jezus wszedł do świątyni i zaczął nauczać.

¹⁵Dziwili się zatem Żydzi i mówili: Skąd On zna Pisma, skoro jest niewykształcony?

¹⁶Jezus więc odpowiedział im: Moja nauka nie jest moja, lecz Tego, który Mnie posłał.

¹⁷Jeśli ktoś chce pełnić Jego wolę, pozna, czy ta nauka jest z Boga, czy też Ja mówię sam od siebie.

¹⁸Kto sam od siebie mówi, szuka własnej chwały; kto natomiast szuka chwały tego, który go posłał, ten jest szczery i nie ma w nim nieprawości.

¹⁹Czy nie Mojżesz dał wam Prawo? A nikt z was nie zachowuje Prawa. Dlaczego próbujecie Mnie zabić?

²⁰Tłum odpowiedział: Masz demona! Kto próbuje Cię zabić?

²¹Jezus im odpowiedział: Dokonałem jednego dzieła i wszyscy się dziwicie.

²²Dlatego Mojżesz dał wam obrzezanie — nie że jest ono od Mojżesza, ale od ojców — i w szabat obrzezujecie człowieka.[135]

²³Jeśli człowiek przyjmuje obrzezanie w szabat, aby nie zostało naruszone Prawo Mojżesza, [wy] burzycie się na Mnie, że w szabat uzdrowiłem całego człowieka?[136]

²⁴Przestańcie sądzić z pozorów, lecz sądźcie sprawiedliwym sądem.

²⁵Wtedy niektórzy z mieszkańców Jerozolimy zaczęli się zastanawiać: Czy to nie jest Ten, którego próbują zabić?

²⁶A oto z ufną odwagą przemawia i nic Mu nie mówią. Czyżby przełożeni naprawdę uznali, że On jest Chrystusem?

²⁷O Nim jednak wiemy, skąd jest; gdy zaś przyjdzie Chrystus, nikt nie będzie wiedział, skąd jest.[137]

²⁸Jezus więc, ucząc w świątyni, zawołał: Znacie Mnie i wiecie, skąd jestem, a jednak nie przyszedłem od siebie samego, lecz prawdomówny jest Ten, który Mnie posłał, a którego wy nie znacie.

²⁹Ja Go znam, ponieważ od Niego jestem — On Mnie posłał.

³⁰Starali się więc Go schwytać, lecz nikt nie położył na Nim ręki,[138] gdyż jeszcze nie nadeszła Jego godzina.

³¹Wielu jednak z tłumu uwierzyło w Niego i mówiło: Czy Chrystus, gdy przyjdzie, dokona więcej znaków, niż Ten ich dokonał?

³²Faryzeusze usłyszeli, że tłum tak o Nim szepce, stąd arcykapłani i faryzeusze[139] posłali podwładnych, aby Go schwytali.

³³Jezus więc powiedział: Jeszcze przez krótki czas jestem z wami, a [potem] odchodzę do Tego, który Mnie posłał.

³⁴Będziecie Mnie szukać, lecz Mnie nie znajdziecie, a tam, gdzie Ja jestem, wy nie zdołacie przyjść.

³⁵Rozmawiali zatem Żydzi między sobą: Dokąd On się wybiera, że my Go nie znajdziemy? Czyżby zamierzał udać się do diaspory greckiej i nauczać Greków?

³⁶Co znaczy to zdanie,[140] które wypowiedział: Będziecie Mnie szukać, lecz Mnie nie znajdziecie, a tam, gdzie Ja jestem, wy nie zdołacie przyjść?

³⁷W ostatnim natomiast, wielkim dniu święta[141] Jezus stanął i [głośno] zawołał: Jeśli ktoś pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije.

³⁸Kto wierzy we Mnie, jak głosi Pismo, z jego wnętrza popłyną rzeki wody żywej.[142]

³⁹To zaś powiedział o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w Niego uwierzyli; jeszcze bowiem nie było Ducha, gdyż Jezus nie został jeszcze uwielbiony.

⁴⁰Po usłyszeniu tych słów niektórzy spośród tłumu zaczęli mówić: On naprawdę jest tym Prorokiem.

⁴¹Inni utrzymywali: On jest tym Chrystusem! Inni z kolei mówili: Czy Chrystus ma przyjść z Galilei?

⁴²Czy Pismo nie mówi, że Chrystus ma pochodzić z nasienia Dawida i z Betlejem, miasteczka, w którym mieszkał Dawid?

⁴³Z Jego powodu doszło więc w tłumie do rozłamu.

⁴⁴Niektórzy z nich chcieli Go nawet schwytać, ale nikt nie położył na Nim rąk.

⁴⁵Przyszli więc podwładni do arcykapłanów i faryzeuszów, a ci ich zapytali: Dlaczego nie przyprowadziliście Go?

⁴⁶Podwładni odpowiedzieli: Nigdy jeszcze żaden człowiek nie przemawiał tak, jak ten człowiek.

⁴⁷Faryzeusze odpowiedzieli im: Czy i wy daliście się zwieść?

⁴⁸Czy ktoś spośród przełożonych lub spośród faryzeuszów uwierzył w Niego?

⁴⁹A ten tłum, który nie zna Prawa — są przeklęci.

⁵⁰[Wtedy] odezwał się do nich Nikodem, który wcześniej przyszedł do Niego, jeden z nich:

⁵¹Czy nasze Prawo sądzi człowieka, jeśli go najpierw nie przesłucha i nie pozna, co czyni?

⁵²Odpowiedzieli mu: Czy i ty jesteś z Galilei? Zbadaj, a zobaczysz,[143] że z Galilei nie wywodzi się żaden prorok.[144]

⁵³I rozeszli się — każdy do swojego domu.