Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Jana 9 Bible Online

Jana 9 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Jana 9

¹Przechodząc, zobaczył człowieka niewidomego od urodzenia.

²Wtedy Jego uczniowie zapytali Go: Rabbi, kto zgrzeszył, on czy jego rodzice, że urodził się niewidomy?

³Jezus odpowiedział: Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice, ale [stało się to po to], aby objawiły się na nim dzieła Boga.

⁴Trzeba nam wykonywać dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień; nadchodzi noc, gdy nikt nie będzie mógł działać.

⁵Póki jestem na świecie, jestem światłem świata.

⁶Po tych słowach splunął na ziemię, ze śliny uczynił błoto i posmarował mu tym błotem oczy.

⁷Następnie powiedział do niego: Idź, obmyj się w sadzawce Siloe (co znaczy: Posłany). Odszedł więc, obmył się i wrócił, widząc.

⁸Wówczas sąsiedzi oraz ci, którzy go przedtem widywali jako żebraka, mówili: Czy to nie ten, który siadywał i żebrał?

⁹Jedni mówili, że to jest ten, inni twierdzili, że nie, ale że jest do niego podobny. Natomiast on potwierdzał: To ja jestem.

¹⁰Pytali go zatem: Jak więc otworzyły ci się[154] oczy?

¹¹Wówczas odpowiedział: Człowiek, którego zwą Jezus, zrobił błoto, posmarował mi oczy i powiedział mi: Idź do Siloe i obmyj się. Poszedłem więc i gdy obmyłem się, odzyskałem wzrok.

¹²Zapytali go: Gdzie On jest? Odpowiedział: Nie wiem.

¹³Zaprowadzili go zatem — wcześniej niewidomego — do faryzeuszów.

¹⁴A właśnie tego dnia, kiedy Jezus zrobił błoto i otworzył jego oczy, był szabat.

¹⁵Wtedy z kolei faryzeusze pytali go, w jaki sposób odzyskał wzrok. On zaś powiedział im: Nałożył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę.

¹⁶Niektórzy z faryzeuszów zaczęli zatem twierdzić: Ten człowiek nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu. Inni natomiast byli zdania: Jak może grzeszny człowiek czynić takie znaki? I doszło między nimi do rozłamu.

¹⁷Ponownie więc zwrócili się do niewidomego: Co ty sądzisz o Nim, jako że otworzył ci oczy? A on odpowiedział: Jest prorokiem.

¹⁸Żydzi jednak nie uwierzyli, że był on niewidomy i odzyskał wzrok, dopóki nie przywołali rodziców tego, który mógł już widzieć.

¹⁹I zapytali ich: Czy to jest wasz syn, o którym mówicie, że urodził się niewidomy? Jak więc [to się stało], że teraz widzi?

²⁰Rodzice więc odpowiedzieli: Wiemy, że to jest nasz syn i że urodził się niewidomy;

²¹lecz jak [to się stało], że teraz widzi — nie wiemy; nie wiemy też, kto otworzył mu oczy. Zapytajcie jego, ma swoje lata, niech powie sam za siebie.

²²Tak powiedzieli jego rodzice, gdyż bali się Żydów; Żydzi bowiem już wcześniej podjęli decyzję między sobą, że jeśli ktoś uzna Go za Chrystusa, zostanie wyłączony z synagogi.

²³Dlatego jego rodzice powiedzieli: Ma swoje lata, jego zapytajcie.

²⁴Ponownie więc przywołali człowieka, który był niewidomy, i powiedzieli do niego: Oddaj chwałę Bogu; my wiemy, że ten człowiek jest grzesznikiem.

²⁵A on odpowiedział: Czy jest grzesznikiem — nie wiem; wiem jedno: Byłem niewidomy, a teraz widzę.

²⁶Zapytali go więc: Co ci uczynił? Jak otworzył ci oczy?

²⁷Odpowiedział im: Już wam powiedziałem, lecz nie usłuchaliście. Co jeszcze chcecie słyszeć? Czy i wy chcecie zostać Jego uczniami?

²⁸Wtedy go znieważyli: Ty jesteś Jego uczniem, my jesteśmy uczniami Mojżesza.

²⁹My wiemy, że Bóg przemówił do Mojżesza, Ten natomiast — nie wiemy, skąd jest.

³⁰W odpowiedzi człowiek powiedział im: A to dziwne, że wy nie wiecie, skąd On jest, a [On] otworzył mi oczy.

³¹Wiemy, że Bóg grzeszników nie wysłuchuje, ale jeśli ktoś jest bogobojny i pełni Jego wolę — tego wysłuchuje.

³²Od wieków nie słyszano, aby ktoś otworzył oczy niewidomemu od urodzenia.

³³Gdyby ten nie był od Boga, nie mógłby nic zrobić.

³⁴Wtedy odpowiedzieli mu: Urodziłeś się cały w grzechach[155] — i ty nas pouczasz? I wyrzucili go.

³⁵Jezus usłyszał, że go wyrzucili, i gdy go znalazł, zapytał: Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?

³⁶On zaś na to: Kto to jest, Panie, abym mógł w Niego uwierzyć?

³⁷Jezus powiedział mu: Jest nim Ten, którego już widziałeś, a który z tobą rozmawia.

³⁸A on: Wierzę, Panie! I złożył mu pokłon.

³⁹Wtedy Jezus powiedział: Przyszedłem na ten świat na sąd, aby niewidomi przejrzeli, a ci, którzy widzą, stali się niewidomi.

⁴⁰Gdy to usłyszeli obecni przy Nim faryzeusze, zapytali: Czy i my jesteśmy niewidomi?

⁴¹Jezus im odpowiedział: Gdybyście byli niewidomi, nie mielibyście grzechu. Teraz jednak mówicie: Widzimy — dlatego grzech wasz trwa.