Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Dzieje Apostolskie 10 Bible Online

Dzieje Apostolskie 10 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Dzieje Apostolskie 10

¹A pewien człowiek w Cezarei,[225] imieniem Korneliusz,[226] setnik z oddziału[227] zwanego italskim,[228]

²pobożny[229] i bojący[230] się Boga wraz z całym swoim domem, udzielający licznych jałmużn ludowi i ciągle modlący się do Boga,

³zobaczył wyraźnie w widzeniu około dziewiątej godziny[231] dnia anioła Bożego, który podszedł i zwrócił się do niego: Korneliuszu!

⁴On zaś, przypatrując się mu, ogarnięty lękiem zapytał: Cóż jest, Panie? A on odpowiedział: Twoje modlitwy i twoje jałmużny wstąpiły dla przypomnienia przed oblicze Boga.[232]

⁵A teraz poślij ludzi do Joppy i sprowadź niejakiego Szymona, którego nazywają Piotrem;

⁶przebywa on w gościnie u niejakiego Szymona, garbarza, który ma dom nad morzem.

⁷Gdy zaś odszedł anioł, który do niego mówił, przywołał dwóch domowników oraz pobożnego żołnierza spośród tych, którzy mu osobiście posługiwali

⁸i po wyjaśnieniu im wszystkiego posłał ich do Joppy.

⁹Tymczasem następnego dnia,[233] gdy oni byli w drodze i zbliżali się do miasta, Piotr wszedł [na taras płaskiego] dachu, aby się modlić około godziny szóstej.[234]

¹⁰I stało się, że zgłodniał i chciał jeść. Gdy zaś oni przyrządzali [posiłek], przyszło na niego uniesienie

¹¹i zobaczył otwarte niebo oraz jakiś zstępujący w dół przedmiot, jakby wielkie lniane płótno, czterema rogami opuszczany na ziemię;

¹²były w nim wszystkie czworonogi i płazy ziemi, i ptactwo nieba.

¹³I odezwał się do niego głos: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz!

¹⁴Piotr zaś rzekł: Nie ma mowy,[235] Panie, gdyż jeszcze nigdy nie jadłem nic skalanego i nieczystego.

¹⁵A głos znów, po raz wtóry, do niego: Co Bóg oczyścił, ty nie miej za skalane.

¹⁶A stało się to trzy razy, po czym przedmiot zaraz został wzięty do nieba.

¹⁷Gdy zaś Piotr zmagał się w sobie, co by mogło znaczyć widzenie, które oglądał, oto ludzie wysłani przez Korneliusza odnaleźli dom Szymona, stanęli u bramy

¹⁸i podniesionym głosem zaczęli dopytywać, czy Szymon, zwany Piotrem, przebywa tam w gościnie.

¹⁹Piotrowi zaś zastanawiającemu się nad widzeniem Duch powiedział: Oto szukają cię trzej mężczyźni;

²⁰ale wstań, zejdź na dół i idź z nimi bez powątpiewania, gdyż Ja ich posłałem.

²¹Piotr zszedł więc do tych mężczyzn i powiedział: Oto ja jestem tym, którego szukacie; co jest przyczyną, dla której [tu] jesteście?

²²Wówczas oni odpowiedzieli: Korneliusz, setnik, człowiek sprawiedliwy i bojący się Boga, cieszący się dobrym świadectwem całego narodu żydowskiego, został pouczony przez świętego anioła, że ma cię sprowadzić do swojego domu i posłuchać tego, co masz do powiedzenia.

²³[Piotr] zaprosił ich więc do środka i ugościł. Nazajutrz zaś wstał i poszedł z nimi, a wraz z nim poszli niektórzy spośród braci w Joppie.

²⁴Następnego dnia przybył do Cezarei; Korneliusz zaś czekał na nich wraz ze swoimi krewnymi i najbliższymi przyjaciółmi, których zwołał.

²⁵A gdy Piotr miał wchodzić, Korneliusz wyszedł mu naprzeciw i w pokłonie upadł mu do stóp.

²⁶Piotr zaś podniósł go i powiedział: Wstań, i ja sam jestem człowiekiem.

²⁷A rozmawiając z nim, wszedł i zastał wielu zgromadzonych;

²⁸i przemówił do nich: Wy wiecie, jak bezprawne jest dla człowieka [należącego do] Żydów przestawanie z cudzoziemcami lub odwiedzanie ich; Bóg jednak wskazał mi, abym żadnego człowieka nie nazywał skalanym lub nieczystym;

²⁹dlatego też, wezwany, przyszedłem bez sprzeciwu. Zapytuję więc, w jakiej sprawie posłaliście po mnie?

³⁰A Korneliusz odpowiedział: Przed czterema dniami około tej godziny, o dziewiątej,[236] modliłem się w moim domu, i oto stanął przede mną mężczyzna w lśniącej szacie,

³¹i zwrócił się do mnie: Korneliuszu, twoja modlitwa została wysłuchana i twoje jałmużny zostały wspomniane przed Bogiem.

³²Poślij zatem do Joppy i sprowadź Szymona, którego nazywają Piotrem; przebywa on w gościnie w domu Szymona, garbarza, nad morzem.

³³Natychmiast więc posłałem po ciebie, a ty postąpiłeś szlachetnie, że przyszedłeś. Teraz więc my wszyscy jesteśmy obecni przed Bogiem, aby wysłuchać tego wszystkiego, co zostało ci polecone przez Pana.

³⁴Piotr zaś otworzył usta i przemówił: Naprawdę, zaczynam rozumieć, że Bóg nie jest stronniczy,[237]

³⁵ale w każdym narodzie miły Mu jest ten, kto się Go boi i czyni sprawiedliwość.

³⁶[Co do] Słowa, które posłał synom Izraela, głosząc ewangelię o pokoju przez Jezusa Chrystusa — On to jest Panem wszystkich —

³⁷wy wiecie o sprawie, która działa się w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan,

³⁸o Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił Go Duchem Świętym i mocą; jak chodził On wszędzie, czynił dobrze i leczył wszystkich uciskanych przez diabła, gdyż był z Nim Bóg.

³⁹A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co uczynił w okręgu Żydów i w Jerozolimie. Jego też zabili, zawieszając na drzewie.

⁴⁰Tego Bóg w trzecim dniu wzbudził i dał Mu stać się widzialnym;

⁴¹nie całemu ludowi, lecz świadkom uprzednio wybranym przez Boga, nam, którzy po Jego zmartwychwstaniu wraz z Nim jedliśmy i piliśmy.

⁴²Przykazał nam też głosić ludowi i świadczyć, że On jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych.

⁴³O Nim świadczą wszyscy prorocy, że każdy, kto w Niego wierzy, dostąpił odpuszczenia grzechów przez Jego imię.

⁴⁴A gdy Piotr jeszcze mówił te słowa, Duch Święty zstąpił na wszystkich słuchających tego Słowa.

⁴⁵I zdumieli się wierzący [należący do] obrzezanych, którzy przybyli z Piotrem, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego;

⁴⁶słyszeli ich bowiem, jak mówili językami i wywyższali Boga. Wtedy odezwał się Piotr:

⁴⁷Czy ktoś może zabronić wody, aby ochrzcić tych, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my?

⁴⁸Polecił więc ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa. Następnie uprosili go, aby pozostał [z nimi] kilka dni.