Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Dzieje Apostolskie 11 Bible Online

Dzieje Apostolskie 11 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Dzieje Apostolskie 11

¹Usłyszeli zaś apostołowie oraz bracia [rozrzuceni] po Judei, że i poganie przyjęli Słowo Boga.

²A gdy Piotr przybył do Jerozolimy, zarzucali mu ci, którzy byli z obrzezania,

³mówiąc: Wszedłeś do ludzi nieobrzezanych i jadłeś wraz z nimi.[238]

⁴Piotr zaś zaczął im wyjaśniać po kolei:

⁵Byłem ja w mieście Joppie i gdy modliłem się, zobaczyłem w zachwyceniu widzenie: jakiś zstępujący przedmiot, jakby wielkie płótno, opuszczane z nieba za cztery rogi — i podeszło aż do mnie.

⁶Wpatrzyłem się w nie uważnie i zobaczyłem czworonogi ziemi i dzikie zwierzęta, płazy oraz ptaki nieba.

⁷Usłyszałem też głos mówiący do mnie: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz!

⁸Wtedy odpowiedziałem: Nie ma mowy, Panie, bo skalane i nieczyste nigdy nie weszło do moich ust.

⁹A głos z nieba powtórnie odezwał się do mnie: Co Bóg oczyścił, ty nie miej za skalane.

¹⁰To zaś stało się trzykrotnie, po czym znowu wszystko zostało wciągnięte do nieba.

¹¹I oto zaraz przed domem, w którym byłem, stanęli trzej mężczyźni, posłani do mnie z Cezarei.

¹²A Duch powiedział mi, abym poszedł z nimi bez wahania. Poszło też ze mną tych sześciu braci i tak przyszliśmy do domu tego człowieka.

¹³Opowiedział nam on, jak zobaczył anioła, który stanął w jego domu i powiedział: Poślij do Joppy i sprowadź Szymona, którego nazywają Piotrem,

¹⁴który powie ci słowa, dzięki którym będziesz zbawiony ty i cały twój dom.

¹⁵A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, tak jak na nas na początku.

¹⁶I przypomniałem sobie słowo Pana, gdy powiedział: Jan chrzcił w wodzie, wy zaś zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym.

¹⁷Jeśli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to kim ja byłem, abym mógł zabronić Bogu?

¹⁸A gdy to usłyszeli, uspokoili się i chwalili Boga, mówiąc: Tak więc i poganom[239] Bóg sprawił opamiętanie dla [otrzymania] życia.

¹⁹Tymczasem ci, którzy zostali rozproszeni na skutek prześladowania, które wybuchło z powodu Szczepana,[240] dotarli aż do Fenicji,[241] na Cypr i do Antiochii, nikomu nie głosząc Słowa, tylko samym Żydom.

²⁰Niektórzy zaś z nich byli ludźmi z Cypru i Cyreny;[242] oni po przybyciu do Antiochii zaczęli mówić również do Greków, głosząc ewangelię o Panu Jezusie.

²¹I ręka Pana była z nimi, rzeczywiście wielka liczba tych, którzy uwierzyli, nawróciła się do Pana.

²²Słowo o nich dotarło do uszu zgromadzenia w Jerozolimie; wysłali więc Barnabę, aby poszedł aż do Antiochii.

²³On, gdy tam przybył i zobaczył łaskę Bożą, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby z poświęceniem serca trwali w Panu.

²⁴Był to bowiem człowiek dobry, pełen Ducha Świętego i wiary. I znaczny tłum został pozyskany dla Pana.

²⁵Udał się on też do Tarsu, aby odszukać Saula,

²⁶a gdy go znalazł, przyprowadził [go] do Antiochii. I stało się, że przez cały rok[243] zbierali się w zgromadzeniu i nauczali znaczny tłum; w Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.

²⁷W tych zaś dniach przyszli do Antiochii prorocy[244] z Jerozolimy.

²⁸Jeden z nich, imieniem Hagabos, powstał i zaznaczył przez Ducha, że na całym świecie nastanie wielki głód — nastał on też za Klaudiusza.[245]

²⁹Co do uczniów natomiast, tak jak kogo było stać, każdy z nich postanowił posłać pomoc braciom mieszkającym w Judei.

³⁰To też uczynili, posyłając ją prezbiterom[246] za pośrednictwem[247] Barnaby i Saula.