Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Dzieje Apostolskie 12 Bible Online

Dzieje Apostolskie 12 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Dzieje Apostolskie 12

¹W tym mniej więcej czasie[248] król Herod[249] wyciągnął ręce,[250] aby zaszkodzić niektórym ze zgromadzenia.

²Jakuba, brata Jana, ściął mieczem.[251]

³A gdy zobaczył, że jest to miłe Żydom, dodał też schwytanie Piotra — a były to dni Przaśników —

⁴którego po schwytaniu osadził w więzieniu i przekazał czterem czwórkom żołnierzy,[252] by go strzegli, zamierzając po święcie Paschy wyprowadzić go ludowi.

⁵Był więc Piotr strzeżony w więzieniu, zgromadzenie zaś usilnie zanosiło modlitwę o niego do Boga.

⁶A gdy Herod miał go wyprowadzić, Piotr tej nocy spał między dwoma żołnierzami, skuty dwoma łańcuchami, przed drzwiami zaś strażnicy strzegli więzienia.

⁷I oto stanął [przy nim] anioł Pana, a w celi rozbłysło światło; trącił Piotra w bok, obudził go i powiedział: Wstań prędko! I spadły łańcuchy z jego rąk.

⁸Anioł zaś powiedział do niego: Przepasz się i włóż swoje sandały. I tak zrobił. I polecił mu: Narzuć swój płaszcz i chodź za mną.

⁹Wyszedł więc i podążał za nim, lecz nie wiedział, że prawdą jest to, co się za sprawą anioła dzieje, sądził raczej, że ogląda widzenie.

¹⁰Jednak po przejściu obok pierwszej straży i drugiej, doszli do żelaznej bramy prowadzącej do miasta, która sama im się otworzyła; i wyszli na zewnątrz, przeszli jedną ulicę i zaraz anioł od niego odstąpił.

¹¹A gdy Piotr doszedł do siebie, powiedział: Teraz wiem naprawdę, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i ze wszystkiego, czego oczekiwał lud żydowski.

¹²Gdy to sobie uświadomił, udał się do domu Marii,[253] matki Jana, którego nazywano Markiem,[254] gdzie byli licznie zgromadzeni i modlili się.

¹³A gdy zakołatał do drzwi bramy, podeszła podsłuchać służąca imieniem Rode.[255]

¹⁴Po rozpoznaniu głosu Piotra, z radości nie otworzyła bramy, lecz wbiegła, aby donieść, że Piotr stoi przed bramą.

¹⁵Oni zaś powiedzieli jej: Szalejesz![256] Ale ona upierała się, że tak jest. Oni jednak mówili: To jego anioł.

¹⁶Piotr zaś kołatał nadal. A gdy otworzyli i zobaczyli go, zdziwili się.

¹⁷On zaś dał im znak ręką, by ucichli, i opowiedział im, jak go Pan wyprowadził z więzienia. Po czym powiedział: Powiadomcie o tym Jakuba i braci.[257] Potem wyszedł i udał się na inne miejsce.[258]

¹⁸Z nastaniem dnia doszło do niemałego popłochu wśród żołnierzy o to, co stało się z Piotrem.

¹⁹Herod poszukiwał go, a ponieważ nie znalazł, przesłuchał strażników i kazał ich wyprowadzić [na stracenie].[259] Potem odszedł z Judei do Cezarei i [tam] przebywał.

²⁰Sporzył się zaś z Tyryjczykami i Sydończykami; jednomyślnie więc przybyli do niego i po przekonaniu Blasta, [odpowiedzialnego] za sypialnię króla, prosili o pokój, ponieważ ich kraj pobierał żywność z [ziem] królewskich.

²¹W oznaczonym dniu Herod, ubrany w szatę królewską, zasiadł na podwyższeniu[260] i publicznie przemawiał do nich;[261]

²²lud zaś wołał: Głos to Boga, nie człowieka.[262]

²³Wtedy natychmiast uderzył go anioł Pana, ponieważ nie oddał chwały Bogu; potem, stoczony przez robactwo,[263] oddał ostatnie tchnienie.

²⁴A Słowo Boga rozszerzało się i pomnażało.

²⁵Barnaba zaś i Saul, po spełnieniu posługi w[264] Jerozolimie wrócili, zabierając z sobą Jana zwanego Markiem.