Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Dzieje Apostolskie 13 Bible Online

Dzieje Apostolskie 13 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Dzieje Apostolskie 13

¹Byli zaś w Antiochii,[265] w tamtejszym zgromadzeniu, prorokami i nauczycielami: Barnaba, Symeon,[266] zwany Niger,[267] Lucjusz[268] Cyrenejczyk i Manaen,[269] wychowywany razem[270] z tetrarchą[271] Herodem,[272] oraz Saul.[273]

²Gdy tak służyli Panu[274] i pościli,[275] Duch Święty powiedział: Oddzielcie mi już Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich sobie powołałem.

³Wtedy, po [zakończeniu] postu i modlitwy, nałożyli na nich ręce i wyprawili ich.

⁴Oni zatem, wysłani przez Ducha Świętego, zeszli do Seleucji,[276] stamtąd natomiast odpłynęli na Cypr,

⁵a gdy znaleźli się w Salaminie, głosili Słowo Boga w synagogach Żydów; mieli też Jana [jako] pomocnika.

⁶Po przejściu całej wyspy aż do Pafos[277] spotkali pewnego mężczyznę, maga,[278] fałszywego proroka, Żyda imieniem Bar-Jezus,[279]

⁷który był z prokonsulem[280] Sergiuszem Pawłem, rozumnym człowiekiem. Ten przywołał Barnabę oraz Saula i pragnął posłuchać Słowa Bożego.

⁸Jednak Elimas,[281] mag — tak bowiem tłumaczone jest jego imię — zaczął im się przeciwstawiać, starając się odwieść prokonsula od wiary.

⁹Saul zaś, albo też Paweł, napełniony Duchem Świętym, wpatrzył się w niego

¹⁰i powiedział: Pełny wszelkiego oszustwa i wszelkiej przewrotności, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana?

¹¹A oto teraz ręka Pana na tobie, i będziesz ślepy, i nie będziesz oglądał słońca — do czasu. Natychmiast też ogarnęły go mrok i ciemność, a chodząc wokół, szukał, kto by go poprowadził za rękę.

¹²Wtedy prokonsul zobaczył, co się stało, i uwierzył, zdumiony nauką Pana.

¹³Po odpłynięciu z Pafos ci, którzy byli przy Pawle, przybyli do Perge[282] w Pamfilii;[283] Jan natomiast odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy.

¹⁴Oni tymczasem z Perge dotarli do Antiochii Pizydyjskiej,[284] w dzień szabatu weszli do synagogi i usiedli.

¹⁵A po odczytaniu Prawa i Proroków[285] przełożeni synagogi posłali do nich, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli jest w was jakieś słowo zachęty do ludu — mówcie.

¹⁶Wówczas powstał[286] Paweł, dał znak ręką i powiedział: Mężowie izraelscy i wy, którzy boicie się Boga, posłuchajcie!

¹⁷Bóg tego ludu Izraela wybrał sobie naszych ojców i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej, i z podniesionym ramieniem wyprowadził go z niej,

¹⁸i przez około czterdzieści lat znosił ich cierpliwie na pustyni;

¹⁹a po wytępieniu siedmiu narodów z ziemi kananejskiej, dał im ich ziemię w dziedzictwo

²⁰na około czterysta pięćdziesiąt lat. Potem też dał im sędziów, aż do proroka Samuela.

²¹Następnie zażądali króla i Bóg dał im Saula, syna Kisza, człowieka z pokolenia Beniamina — [na] lat czterdzieści.

²²A gdy go odrzucił, wzbudził im na króla Dawida, któremu też wystawił świadectwo: Znalazłem Dawida, syna Jessaja, człowieka według mojego serca, który wykona całą moją wolę.

²³Z jego nasienia Bóg, według obietnicy, wywiódł Izraelowi Zbawcę Jezusa,

²⁴przed którego przyjściem Jan głosił chrzest opamiętania całemu ludowi Izraela.

²⁵A przy końcu swego biegu Jan mówił: Za kogo mnie uważacie? To nie jestem ja, ale oto za mną idzie Ten, którego sandałów u stóp nie jestem godzien rozwiązać.

²⁶Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama, i ci wśród nas, którzy się boicie Boga, nam zostało posłane słowo tego zbawienia.

²⁷Mieszkający w Jerozolimie bowiem i ich przełożeni nie rozpoznali Go i przez skazanie Go wypełnili głosy proroków czytane w każdy szabat;

²⁸choć nie znaleźli nic, czym zasłużyłby na śmierć, zażądali od Piłata, aby został zgładzony.

²⁹A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli [Go] z drzewa i złożyli w grobowcu.

³⁰Bóg jednak wzbudził Go z martwych.

³¹On też przez wiele dni był oglądany przez tych, którzy razem z Nim przyszli z Galilei do Jerozolimy; oni to teraz są Jego świadkami wobec ludu.

³²I my ogłaszamy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom,

³³że Bóg wypełnił ją względem nas, ich dzieci, przez wzbudzenie nam Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim:[287] Jesteś moim Synem, Ja cię dziś zrodziłem.

³⁴A że Go wzbudził z martwych, aby już więcej nie uległ skażeniu, powiedział w ten sposób: Dam wam świętości Dawida, godne zaufania.

³⁵Dlatego i na innym miejscu mówi: Nie dasz Twojemu świętemu oglądać skażenia.

³⁶Dawid bowiem, gdy oddał usługi własnemu pokoleniu, zgodnie z Bożym planem zasnął i został przyłączony do swoich ojców, oglądał więc skażenie —

³⁷Ten jednak, którego Bóg wzbudził, nie oglądał skażenia.

³⁸Niech wam zatem wiadome będzie, mężowie bracia, że przez Tego zwiastowane jest wam odpuszczenie grzechów,

³⁹i to wszystkich, co do których nie byliście w stanie być usprawiedliwieni w Prawie Mojżesza; w Nim każdy, kto wierzy, dostępuje usprawiedliwienia.[288]

⁴⁰Uważajcie zatem, aby nie przyszło to, co zostało powiedziane u proroków:

⁴¹Spójrzcie, szydercy, zdziwcie się i zgińcie, bo za waszych dni dokonuję dzieła, dzieła, któremu na pewno nie uwierzylibyście, jeśliby wam ktoś o nim opowiadał.

⁴²A gdy wychodzili, zachęcano ich, aby w następny szabat opowiedzieli im o tych sprawach.

⁴³Po opuszczeniu zaś synagogi wielu Żydów i pobożnych prozelitów poszło za Pawłem i Barnabą, którzy rozmawiali z nimi i przekonywali ich, aby trwali w łasce Bożej.

⁴⁴A w następny szabat prawie całe miasto zeszło się, aby słuchać Słowa Pana.[289]

⁴⁵Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, zostali napełnieni zazdrością, i bluźniąc, zaczęli wypowiadać się przeciw temu, co mówił Paweł.

⁴⁶Wtedy Paweł i Barnaba z ufną śmiałością powiedzieli: Wam najpierw należało opowiedzieć Słowo Boga, skoro jednak odsuwacie je od siebie i uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, oto zwracamy się do narodów.

⁴⁷Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię światłem dla narodów, abyś był dla zbawienia aż po krańce ziemi.[290]

⁴⁸Poganie, słysząc to, cieszyli się i chwalili Słowo Pana, i uwierzyli wszyscy, ilu ich było usposobionych[291] do życia wiecznego —

⁴⁹rozchodziło się zaś Słowo Pana po całej krainie.

⁵⁰Żydzi zaś podburzyli pobożne wpływowe kobiety oraz główne osoby w mieście i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie, i wypędzili ich ze swoich granic.

⁵¹Oni zaś otrząsnęli proch ze swoich nóg przeciw nim i poszli do Ikonium.[292]

⁵²Uczniowie zaś pozostawali pełni radości i Ducha Świętego.