Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Dzieje Apostolskie 17 Bible Online

Dzieje Apostolskie 17 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Dzieje Apostolskie 17

¹A gdy przeszli[346] Amfipolis[347] i Apolonię,[348] przybyli do Tesaloniki,[349] gdzie była synagoga żydowska.

²Paweł zaś, zgodnie z przyzwyczajeniem, wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał z [powołaniem] na Pisma,

³wyjaśniając[350] i dowodząc, że Chrystus musiał cierpieć i powstać z martwych oraz że: To jest Chrystus — ten Jezus, którego ja wam głoszę.

⁴I niektórzy z nich zostali przekonani i przyłączyli się do Pawła i Sylasa, również wielki tłum spośród pobożnych Greków oraz niemało wybitnych[351] kobiet.[352]

⁵Żydzi zaś, powodowani zazdrością, dobrali sobie niektórych niegodziwych mężczyzn spośród próżnujących na rynku,[353] wywołali zbiegowisko, wzburzyli miasto, naszli dom Jazona i próbowali wyprowadzić ich przed lud.[354]

⁶Gdy ich jednak nie znaleźli, wlekli Jazona i niektórych braci przed przełożonych miasta, krzycząc: Ci, którzy wzburzyli cały zamieszkany świat, przybyli i tutaj,

⁷a Jazon ich przyjął; wszyscy oni występują przeciwko postanowieniom cesarza, głosząc, że jest inny król[355] — Jezus.

⁸Słuchając zaś tego, tłum i przełożeni miasta zaniepokoili się,

⁹lecz po wzięciu poręczenia[356] od Jazona i pozostałych, zwolnili ich.[357]

¹⁰Bracia zaś zaraz w nocy wyprawili Pawła i Sylasa do Berei,[358] gdzie po swym przybyciu chodzili do synagogi Żydów.

¹¹Ci zaś byli szlachetniejszego usposobienia[359] od tych w Tesalonice; przyjęli oni Słowo z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają.

¹²Wielu więc rzeczywiście uwierzyło, również niemało spośród wybitnych kobiet, Greczynek, oraz mężczyzn.

¹³A gdy Żydzi z Tesaloniki dowiedzieli się, że i w Berei było przez Pawła głoszone Słowo Boże, udali się tam, poruszając i podburzając tłumy.

¹⁴Wtedy bracia zaraz wyprawili Pawła, aby poszedł nad morze, Sylas natomiast i Tymoteusz tam pozostali.

¹⁵Ci z kolei, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili [go] aż do Aten, wzięli polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przyszli do niego — i odeszli.[360]

¹⁶Czekając na nich[361] w Atenach,[362] Paweł burzył się w swoim duchu na widok miasta oddanego bałwochwalstwu.

¹⁷Rozprawiał więc w synagodze z Żydami i z pobożnymi, a na rynku każdego dnia z tymi, którzy się tam akurat znaleźli.

¹⁸Niektórzy zaś z filozofów[363] epikurejskich[364] i stoickich[365] ścierali się[366] z nim. I jedni mówili: Cóż to chce nam powiedzieć ten zbieracz?[367] Drudzy zaś: Zdaje się, że jest głosicielem obcych demonów.[368] Głosił im bowiem ewangelię o Jezusie i zmartwychwstaniu.

¹⁹Zabrali[369] go więc i zaprowadzili na Areopag,[370] mówiąc: Czy możemy dowiedzieć się, co to za nowa nauka, która jest przez ciebie głoszona?

²⁰Bo jakieś nowe rzeczy wkładasz nam do uszu; dlatego chcemy wiedzieć, o co właściwie chodzi.

²¹A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam cudzoziemcy na nic innego nie mieli tyle czasu, co na opowiadanie lub słuchanie czegoś nowszego.

²²Paweł zaś stanął na środku Areopagu i powiedział: Mężowie Ateńczycy! Postrzegam was jako religijnych[371] we wszystkim.

²³Przechodząc bowiem i przyglądając się waszym świętościom, znalazłem też ołtarz, na którym napisano: Nieznanemu Bogu.[372] Co zatem czcicie, nie znając — to ja wam głoszę.

²⁴Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w przybytkach zbudowanych ręką

²⁵ani też nie służy Mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czegoś potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko.

²⁶Z jednego[373] też uczynił wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obliczu ziemi, ustalając określone czasy i granice ich zamieszkiwania,

²⁷aby szukały Boga, czy Go może nie wyczują i nie odkryją, chociaż nie jest On daleki od każdego z nas.

²⁸W Nim bowiem żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy,[374] jak to i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Jego bowiem też rodu jesteśmy.[375]

²⁹Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Boskość jest podobna do złota albo srebra, albo do kamienia, wytworu rzemiosła i myśli człowieka.

³⁰Pominąwszy więc czasy niewiedzy, Bóg wzywa teraz wszędzie wszystkich ludzi, aby się opamiętali,

³¹w związku z czym wyznaczył też dzień, w którym będzie sprawiedliwie sądził zamieszkały świat przez Człowieka, którego wyznaczył, zapewnienie[376] dostarczając wszystkim przez wzbudzenie Go z martwych.

³²Gdy zaś usłyszeli o wzbudzeniu z martwych, jedni zaczęli szydzić, a drudzy powiedzieli: O tym będziemy cię słuchali innym razem.

³³I tak Paweł wyszedł spośród nich.

³⁴Niektórzy jednak mężczyźni przyłączyli się do niego i uwierzyli, a wśród nich również Dionizjusz Areopagita[377] i kobieta imieniem Damaris oraz inni z nimi.