Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Dzieje Apostolskie 21 Bible Online

Dzieje Apostolskie 21 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Dzieje Apostolskie 21

¹A gdy nam przyszło odpłynąć po rozstaniu się z nimi, żeglując prosto, przybyliśmy do Kos,[466] nazajutrz zaś na Rodos,[467] a stąd do Patary.[468]

²Po znalezieniu zaś statku płynącego do Fenicji, wsiedliśmy i odpłynęliśmy.

³Gdy dostrzegliśmy Cypr, zostawiliśmy go po lewej stronie i popłynęliśmy do Syrii, i przybyliśmy do Tyru; tam bowiem miano wyładować ze statku towar.

⁴Wtedy odszukaliśmy uczniów i pozostaliśmy tam siedem dni; oni za sprawą Ducha mówili Pawłowi, żeby nie wstępował do Jerozolimy.

⁵Gdy zaś przyszło nam skończyć dni [pobytu], wyruszyliśmy i szliśmy, odprowadzani przez wszystkich wraz z żonami i dziećmi, aż poza miasto, a zginając kolana na wybrzeżu, pomodliliśmy się,

⁶pożegnaliśmy jedni drugich i wsiedliśmy na statek, a tamci wrócili do swoich.

⁷My natomiast, kończąc żeglugę z Tyru, zawinęliśmy do Ptolemaidy,[469] przywitaliśmy braci i pozostaliśmy u nich przez jeden dzień.

⁸Wyruszywszy nazajutrz, przybyliśmy do Cezarei i weszliśmy do domu Filipa, ewangelisty, który był jednym z siedmiu, i pozostaliśmy u niego.

⁹Miał on cztery córki, dziewice, które prorokowały.[470]

¹⁰A gdy przebywaliśmy tam przez dłuższy czas, przybył z Judei pewien prorok, imieniem Hagabos.

¹¹Przyszedł on do nas, wziął pas Pawła, związał sobie nogi i ręce[471] i powiedział: To mówi Duch Święty: Mężczyznę, do którego należy ten pas, tak zwiążą Żydzi w Jerozolimie i wydadzą w ręce pogan.

¹²A gdy to usłyszeliśmy, zaczęliśmy prosić zarówno my, jak i miejscowi, aby nie szedł do Jerozolimy.

¹³Wtedy Paweł odpowiedział: Co czynicie, płacząc i rozdzierając mi serce? Ja bowiem w Jerozolimie jestem gotów nie tylko być związany, ale i zabity dla imienia Pana Jezusa.

¹⁴Nie mogąc go zaś przekonać, ucichliśmy i powiedzieliśmy: Niech się dzieje wola Pana.

¹⁵Po tym czasie zaś spakowaliśmy się i wyruszyliśmy do Jerozolimy,

¹⁶a z nami wyruszyli niektórzy z uczniów z Cezarei i zaprowadzili nas do niejakiego Mnazona z Cypru, który od dawna był uczniem, abyśmy się u niego zatrzymali w gościnę.

¹⁷A gdy znaleźliśmy się w Jerozolimie, bracia przyjęli nas z radością.

¹⁸Nazajutrz zaś Paweł wraz z nami udał się do Jakuba; zebrali się tam też wszyscy prezbiterzy.

¹⁹Pozdrowił ich i zaczął po kolei opisywać, czego Bóg przez jego posługę dokonał wśród narodów.

²⁰A oni, gdy to usłyszeli, chwalili Boga — i powiedzieli mu: Widzisz, bracie, ile jest wśród Żydów tysięcy[472] tych, którzy uwierzyli, a wszyscy pozostają gorliwcami Prawa;

²¹o tobie jednak doniesiono im, że wszystkich Żydów, którzy są wśród narodów, nauczasz odstępstwa od Mojżesza, mówiąc, by nie obrzezywali dzieci ani nie postępowali według zwyczajów.

²²Co więc począć? Z pewnością usłyszą, że przyszedłeś.

²³Zrób więc to, co ci mówimy: Są u nas czterej mężczyźni, którzy mają na sobie ślub.

²⁴Weź ich, poddaj się wraz z nimi oczyszczeniu i zapłać za nich, aby mogli ogolić głowę, a wszyscy zrozumieją, że to, co o tobie powiedziano, jest niczym, ale że sam zachowujesz porządek i przestrzegasz.[473]

²⁵Co do pogan natomiast, którzy uwierzyli, my napisaliśmy list, rozstrzygając, że mają wystrzegać się rzeczy ofiarowanych bóstwom, krwi, tego, co uduszone, oraz nierządu.

²⁶Wówczas Paweł wziął z sobą tych mężczyzn, następnego dnia poddał się wraz z nimi oczyszczeniu i chodził do świątyni, zgłaszając wypełnienie dni oczyszczenia, dopóki za każdego z nich nie została złożona ofiara.

²⁷A gdy siedem dni miało się zakończyć,[474] Żydzi z Azji zobaczyli go w świątyni, podburzyli cały tłum, rzucili na niego ręce

²⁸i zaczęli krzyczeć: Mężowie izraelscy, pomóżcie! To jest człowiek, który wszędzie wszystkich naucza przeciw ludowi, Prawu i temu miejscu, a nawet więcej: Greków wprowadził do świątyni i zbezcześcił to święte miejsce.[475]

²⁹Przedtem bowiem widywali go w mieście z Trofimosem z Efezu i sądzili, że Paweł wprowadził go do świątyni.

³⁰I poruszyło się całe miasto, powstało zbiegowisko ludu; po schwytaniu Pawła wlekli go na zewnątrz świątyni i natychmiast zamknięto bramy.

³¹A gdy próbowali go zabić, do chiliarchy oddziału doszła wieść, że cała Jerozolima jest wzburzona.

³²Ten zaś wziął z sobą żołnierzy i setników i natychmiast pobiegł do nich, a oni, gdy zobaczyli chiliarchę i żołnierzy, zaprzestali bić Pawła.

³³Wówczas chiliarcha zbliżył się, schwytał go, kazał skuć dwoma łańcuchami, po czym zaczął wypytywać, kim jest i co zrobił.

³⁴Różni zaś w tłumie wykrzykiwali różne rzeczy. Ponieważ jednak z powodu wrzawy nie mógł dowiedzieć się niczego pewnego, rozkazał prowadzić go do twierdzy.

³⁵A gdy znalazł się na schodach, było tak, że z powodu naporu tłumu musiał być niesiony przez żołnierzy;

³⁶podążał bowiem za nimi tłum ludu, krzycząc: Precz z nim!

³⁷A gdy Paweł miał być wprowadzony do twierdzy, zwrócił się do chiliarchy: Czy wolno mi coś ci powiedzieć? A on na to: Rozumiesz po grecku?

³⁸Nie jesteś zatem tym Egipcjaninem, który przed tymi dniami wzniecił bunt[476] i wyprowadził na pustkowie cztery tysiące nożowników?[477]

³⁹Paweł odpowiedział: Ja jestem człowiekiem, Żydem, z Tarsu w Cylicji, obywatelem niepośledniego miasta; proszę cię zaś, pozwól mi przemówić do ludu.

⁴⁰A kiedy mu pozwolił, Paweł stanął na schodach i skinął ręką do ludu. Gdy zapadło głębokie milczenie, przemówił do nich w dialekcie hebrajskim.[478]