Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Dzieje Apostolskie 23 Bible Online

Dzieje Apostolskie 23 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Dzieje Apostolskie 23

¹A Paweł przyjrzał się Sanhedrynowi i powiedział: Mężowie bracia, ja z całkowicie dobrym sumieniem[485] żyłem jak obywatel[486] przed Bogiem aż do dnia dzisiejszego.

²Arcykapłan Ananiasz zaś rozkazał tym, którzy przy nim stali, uderzyć go w twarz.[487]

³Wtedy Paweł powiedział do niego: Bóg cię uderzy, ściano pobielona;[488] i ty siedzisz, sądząc mnie według Prawa, a wbrew Prawu[489] każesz mnie bić?

⁴Ci zaś, którzy stali obok, powiedzieli: Ubliżasz arcykapłanowi Boga?

⁵Paweł odpowiedział: Nie wiedziałem, bracia, że to arcykapłan; bo napisano: Nie będziesz mówił źle o przełożonym twego ludu.

⁶Paweł, świadomy, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, zawołał przed Sanhedrynem: Mężowie bracia, ja jestem faryzeuszem, synem faryzeuszów, z powodu nadziei i zmartwychwstania umarłych ja jestem sądzony.

⁷A gdy to powiedział, powstał spór między faryzeuszami i saduceuszami i tłum został rozdwojony.

⁸Saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania ani anioła, ani ducha, natomiast faryzeusze uznają jedno i drugie.

⁹Powstał zatem wielki hałas, a niektórzy ze znawców Prawa z części faryzeuszów podnosili ostry sprzeciw. Mówili: Nic złego nie znajdujemy w tym człowieku; a jeśli [naprawdę] mówił do niego duch albo anioł?

¹⁰A gdy spór stawał się coraz większy, chiliarcha w obawie, by Paweł nie został przez nich rozerwany, polecił straży zejść, wyrwać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy.

¹¹Następnej zaś nocy Pan stanął przy nim i powiedział: Bądź dobrej myśli;[490] bo jak zaświadczyłeś o Mnie w Jerozolimie, tak też trzeba ci zaświadczyć w Rzymie.

¹²A gdy nastał dzień, Żydzi zawiązali spisek i zobowiązali się, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki nie zabiją Pawła.

¹³Tych zaś, którzy do tego sprzysiężenia przystąpili, było ponad czterdziestu.

¹⁴Udali się oni do arcykapłanów oraz prezbiterów i powiedzieli: Zobowiązaliśmy się pod klątwą, że niczego nie skosztujemy, dopóki nie zabijemy Pawła.

¹⁵Teraz więc wy wraz z Sanhedrynem dajcie znać chiliarsze, żeby go do was sprowadził niby dla dokładniejszego zbadania tego, co się jego tyczy, a my, zanim się zbliży, gotowi jesteśmy go zgładzić.

¹⁶A gdy o tej zasadzce usłyszał syn siostry Pawła, przybył, wszedł do twierdzy i powiadomił Pawła.

¹⁷Paweł zaś przywołał jednego z setników i powiedział: Zaprowadź tego młodzieńca do chiliarchy, bo ma go o czymś powiadomić.

¹⁸On więc wziął go, zaprowadził do chiliarchy i powiedział: Więzień Paweł przywołał mnie i poprosił, abym przyprowadził do ciebie tego młodzieńca, który ma ci coś powiedzieć.

¹⁹Chiliarcha zaś wziął go za rękę, odszedł z nim na bok i zapytał: O czym to masz mnie powiadomić?

²⁰A on na to: Żydzi postanowili cię prosić, abyś jutro sprowadził Pawła do Sanhedrynu niby dla dokładniejszego wypytania o to, co go dotyczy.

²¹Lecz ty nie daj się im przekonać, bo czyha na niego w zasadzce ponad czterdziestu mężczyzn spośród nich, którzy zobowiązali się [pod klątwą], że nie będą nic jeść ani pić, dopóki go nie zabiją; a teraz są w pogotowiu i czekają na twoje zezwolenie.

²²Chiliarcha zatem odesłał młodzieńca i polecił: Przed nikim się nie wygadaj, że mi te rzeczy wyjawiłeś.

²³Następnie przywołał jakichś dwóch spośród setników i polecił: Przygotujcie dwustu żołnierzy,[491] aby poszli aż do Cezarei, oraz siedemdziesięciu jezdnych[492] i dwustu oszczepników[493] — od trzeciej godziny[494] w nocy;

²⁴rozkazał też podstawić zwierzęta juczne,[495] aby wsadzić na nie Pawła i bezpiecznie go odstawić do namiestnika Feliksa.[496]

²⁵Napisał też list w takiej formie:[497]

²⁶Klaudiusz Lizjasz Najdostojniejszemu Namiestnikowi[498] Feliksowi — Pozdrowienia.

²⁷Człowieka tego schwytanego przez Żydów z zamiarem zabicia przez nich, uratowałem wraz z wojskiem, gdy dowiedziałem się, że jest Rzymianinem.

²⁸Chcąc też poznać przyczynę, dla której go oskarżali, sprowadziłem go do ich Sanhedrynu,

²⁹[gdzie] odkryłem, że oskarżają go o sporne zagadnienia ich Prawa, nie ma zaś zarzutu godnego śmierci lub więzów.

³⁰A gdy mi doniesiono, że będzie zasadzka na tego człowieka, natychmiast wysłałem [go] do ciebie, a oskarżycieli powiadomiłem, aby przed tobą powiedzieli, co mają przeciw niemu. Bywaj.[499]

³¹Żołnierze więc, według tego, co im rozkazano, wzięli Pawła i zaprowadzili go nocą do Antypatris.[500]

³²Nazajutrz zaś pozwolili jezdnym z nim odjechać i powrócili do twierdzy.

³³Ci natomiast przybyli do Cezarei, oddali list namiestnikowi i dostawili mu Pawła.

³⁴[Namiestnik] po przeczytaniu listu zapytał, z jakiej jest prowincji,[501] a gdy dowiedział się, że z Cylicji,

³⁵powiedział: Przesłucham cię, gdy zjawią się też twoi oskarżyciele. I polecił go strzec w pretorium[502] Heroda.