Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Dzieje Apostolskie 24 Bible Online

Dzieje Apostolskie 24 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Dzieje Apostolskie 24

¹A po pięciu dniach przybył arcykapłan Ananiasz z niektórymi prezbiterami oraz z rzecznikiem[503] prawnym,[504] niejakim Tertullusem;[505] wnieśli oni przed namiestnikiem pozew przeciwko Pawłowi.

²A gdy został wezwany, Tertullus zaczął oskarżać, mówiąc: Wiele pokoju zażywamy dzięki tobie i reformom mającym miejsce w tym narodzie za sprawą twojej przezorności.[506]

³Zawsze i wszędzie przyjmujemy to, najdostojniejszy Feliksie, z wszelką wdzięcznością.

⁴Aby zaś więcej cię nie trudzić, proszę, abyś nas pokrótce w swojej cierpliwości wysłuchał.

⁵Stwierdziliśmy bowiem, że ten człowiek [szerzy] zarazę i wywołuje powstania[507] wśród wszystkich Żydów po całym zamieszkałym świecie jako przywódca [heretyckiego] stronnictwa Nazaretańczyków.

⁶Próbował on też zbezcześcić świątynię, więc schwytaliśmy go i chcieliśmy osądzić według naszego Prawa.

⁷Gdy jednak przybył chiliarcha Lizjasz z dużą siłą, wyrwał go z naszych rąk

⁸i polecił, aby jego oskarżyciele udali się do ciebie,[508] o czym też — jeśli wypytasz o to wszystko — sam możesz dowiedzieć się o tym, o co go oskarżamy.

⁹Żydzi również potwierdzili oskarżenie, zapewniając, że tak się sprawy mają.

¹⁰A gdy namiestnik skinął na niego, aby mówił, Paweł odpowiedział: Wiedząc, że od wielu lat jesteś sędzią tego narodu, w dobrej myśli podejmuję obronę w sprawach, które mnie dotyczą.

¹¹Możesz sprawdzić, że nie upłynęło więcej niż dwanaście dni, odkąd przybyłem do Jerozolimy, aby złożyć pokłon [Bogu].

¹²I nie napotkali mnie w świątyni sporzącego się z kimkolwiek ani wzniecającego niepokój w synagogach, ani też w mieście,

¹³nie mogą też dowieść przed tobą tego, o co mnie teraz oskarżają.

¹⁴To natomiast wyznaję przed tobą, że zgodnie z Drogą, którą nazywają herezją, w ten sposób służę ojczystemu Bogu, wierząc wszystkiemu temu, co zgodne z Prawem, oraz temu, co napisano u proroków;

¹⁵mam przy tym nadzieję względem Boga, [spełnienia] której również oni sami oczekują, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

¹⁶W tym też sam usilnie się staram mieć sumienie nieskazitelne wobec Boga i ludzi zawsze.

¹⁷A po wielu latach[509] przybyłem, aby mojemu narodowi uczynić wsparcie oraz [złożyć] ofiary,

¹⁸przy których napotkali mnie w świątyni, po dokonaniu oczyszczenia, bez tłumu i bez zgiełku,

¹⁹jacyś Żydzi z Azji, którzy powinni tu być przed tobą i oskarżać, jeżeli mają coś przeciwko mnie.

²⁰Albo niech ci oto sami powiedzą, jaką nieprawość znaleźli u mnie, gdy stałem przed Sanhedrynem.

²¹Chyba tylko ten jeden okrzyk, który wydałem, gdy stałem pośród nich: Jestem dziś postawiony przed waszym sądem z powodu zmartwychwstania.

²²Feliks zaś odroczył ich, a dokładniej zaznajomiony z tym, co dotyczy Drogi, powiedział: Gdy chiliarcha Lizjasz przybędzie,[510] wydam postanowienie w waszej sprawie.

²³Rozkazał setnikowi strzec go, stosować ulgę i nikomu z jego bliskich[511] nie bronić mu posługiwać.

²⁴A po kilku dniach przybył Feliks z własną żoną Druzyllą,[512] która była Żydówką, posłał po Pawła i wysłuchał go w sprawie wiary w Chrystusa Jezusa.

²⁵Lecz gdy zaczął mówić o sprawiedliwości, o wstrzemięźliwości i o nadchodzącym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: Na teraz odejdź; gdy znajdę czas, poślę po ciebie.

²⁶Jednocześnie miał nadzieję, że Paweł da mu pieniądze;[513] dlatego częściej po niego posyłał i rozmawiał z nim.

²⁷Po upływie dwóch lat[514] Feliks otrzymał następcę,[515] Porcjusza Festusa.[516] Chcąc jednak zyskać względy Żydów, Feliks pozostawił Pawła w więzieniu.