Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Dzieje Apostolskie 8 Bible Online

Dzieje Apostolskie 8 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Dzieje Apostolskie 8

¹A Saul pochwalał ich zabójstwo.[187] <h>Prześladowanie Kościoła</h> W tym dniu natomiast nastało wielkie prześladowanie skierowane przeciw zgromadzeniu w Jerozolimie i wszyscy, oprócz apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii.

²Szczepanem zaś zajęli się[188] bogobojni mężczyźni i urządzili po nim wielką żałobę.[189]

³A Saul tępił zgromadzenie: wchodził do domów, wywlekał mężczyzn i kobiety — i wtrącał do więzienia.

⁴Ci z kolei, którzy się rozproszyli, przechodzili [z miejsca na miejsce] i głosili Słowo ewangelii.

⁵Filip zaś dotarł do miasta Samarii[190] i głosił im Chrystusa.

⁶Tłumy zaś zgodnie dawały posłuch temu, co było mówione przez Filipa, gdy tak słuchały i oglądały znaki, które czynił.

⁷Gdyż duchy nieczyste, krzycząc donośnym głosem, wychodziły z wielu, którzy je mieli, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych —

⁸zapanowała też wielka radość w tym mieście.

⁹A pewien człowiek, imieniem Szymon, zajmował się wcześniej w mieście magią i zachwycając naród Samarii, podawał się za kogoś wielkiego,

¹⁰kogo poważali wszyscy, od małego po wielkiego, mówiąc: Ten jest mocą Boga, która zwie się Wielką.[191]

¹¹Poważali go zaś dlatego, że przez dłuższy czas zachwycał ich czarami.

¹²Gdy jednak uwierzyli Filipowi, który głosił ewangelię o Królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i kobiety.

¹³Sam Szymon także uwierzył, a gdy został ochrzczony, trzymał się Filipa, a widząc, jak dzieją się wielkie znaki oraz dzieła mocy, był zachwycony.[192]

¹⁴Gdy zaś apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Samaria przyjęła Słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana,

¹⁵którzy po przybyciu modlili się o nich, aby otrzymali Ducha Świętego.

¹⁶Na nikogo bowiem z nich jeszcze nie zstąpił, byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa.

¹⁷Wtedy nakładali na nich ręce,[193] a [oni] otrzymywali Ducha Świętego.

¹⁸A gdy Szymon spostrzegł, że Duch bywa udzielany przez nakładanie rąk apostołów, przyniósł im pieniądze[194]

¹⁹i powiedział: Dajcie i mnie tę władzę, aby ten, na kogo nałożę ręce, otrzymywał Ducha Świętego.

²⁰Piotr zaś powiedział do niego: Twoje srebro wraz z tobą niech będzie na zgubę, ponieważ sądziłeś, że dar Boga można nabyć za pieniądze.

²¹Nie masz cząstki ani udziału w tym Słowie, gdyż twoje serce nie jest szczere[195] wobec Boga.

²²Opamiętaj się zatem i [odwróć] od tego twojego zła, i módl się do Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł twojego serca;

²³bo widzę, że jesteś w gorzkiej żółci[196] i w więzach niesprawiedliwości.[197]

²⁴Szymon zaś odpowiedział: Módlcie się wy o mnie do Pana, aby nie przyszło na mnie nic z tego, co powiedzieliście.

²⁵A oni, gdy złożyli świadectwo i opowiedzieli Słowo Pana,[198] wrócili do Jerozolimy, ewangelizując [po drodze] w wielu wioskach Samarytan.

²⁶A anioł Pana przemówił do Filipa tymi słowy: Wstań i idź na południe[199] na drogę, która schodzi z Jerozolimy do Gazy.[200] Jest to droga pustynna.[201]

²⁷Wstał więc i poszedł. A oto człowiek, Etiopczyk,[202] eunuch,[203] dostojnik kandaki,[204] królowej Etiopów,[205] który był nad całym jej skarbem, przyszedł zaś do Jerozolimy, aby pokłonić się [Bogu],

²⁸powracał, a siedząc w swoim rydwanie, czytał proroka Izajasza.

²⁹Duch zaś powiedział Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego rydwanu.

³⁰A gdy Filip podbiegł, usłyszał go, jak czyta proroka Izajasza, i zapytał: Czy rozumiesz to, co czytasz?

³¹A on odpowiedział: Jak mogę, skoro mnie nikt nie prowadzi? I poprosił Filipa, aby wsiadł i przy nim usiadł.

³²A fragment Pisma, który czytał, był ten: Jak owca na rzeź był prowadzony i jak baranek milczał wobec tego, który go strzyże — tak nie otwiera swoich ust.

³³W Jego [206] poniżeniu pozbawiono Go sądu.[207] Kto opowie o jego rodzie? Bo zabierane jest z ziemi jego życie. [208]

³⁴Wtedy eunuch odezwał się do Filipa: Proszę cię, o kim prorok to mówi? O sobie samym, czy też o kimś innym?[209]

³⁵A Filip otworzył swoje usta i rozpoczynając od tego [fragmentu] Pisma, głosił mu ewangelię o Jezusie.

³⁶A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę i eunuch zapytał: Oto woda; co przeszkadza, abym został ochrzczony?

³⁷Filip zaś powiedział: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A on na to: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Boga.[210]

³⁸I rozkazał zatrzymać rydwan, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go.[211]

³⁹Gdy zaś wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i eunuch go już więcej nie zobaczył, lecz z radością jechał dalej swoją drogą.

⁴⁰Filip natomiast znalazł się w Azocie[212] i obchodząc wszystkie miasta, głosił ewangelię, aż przyszedł do Cezarei.[213]