Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Dzieje Apostolskie 9 Bible Online

Dzieje Apostolskie 9 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Dzieje Apostolskie 9

¹A Saul, dysząc jeszcze groźbą i mordem[214] względem uczniów Pana, przyszedł do arcykapłana

²i wyprosił sobie od niego listy do Damaszku[215] — do synagog — aby, jeśliby znalazł jakichś będących [wyznawcami] Drogi,[216] zarówno mężczyzn, jak i kobiety, mógł ich związanych przyprowadzić do Jerozolimy.

³I stało się, gdy szedł i zbliżał się do Damaszku, że nagle oświeciło go zewsząd światło z nieba,

⁴a gdy upadł na ziemię, usłyszał głos mówiący do niego: Saulu, Saulu, dlaczego Mnie prześladujesz?

⁵I odpowiedział: Kim jesteś, Panie? A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz;

⁶ale wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić.

⁷Mężczyźni zaś, którzy towarzyszyli mu w drodze, stanęli oniemiali, słuchali wprawdzie głosu, ale nikogo nie dostrzegali.[217]

⁸Saul więc podniósł się z ziemi, lecz gdy otworzył swoje oczy, nic nie widział; prowadząc go zaś za rękę, zaprowadzili go do Damaszku.

⁹I przez trzy dni był niewidzący i nie jadł ani nie pił.

¹⁰Był zaś w Damaszku pewien uczeń imieniem Ananiasz i Pan przemówił do niego w widzeniu: Ananiaszu! A on odpowiedział: Oto jestem, Panie!

¹¹Pan zaś do niego: Wstań i idź na ulicę zwaną Prostą, i odszukaj w domu Judy Tarsyjczyka imieniem Saul; oto właśnie się modli

¹²i zobaczył w widzeniu człowieka imieniem Ananiasz, jak wszedł i włożył na niego ręce, aby przejrzał.

¹³Ananiasz zaś odpowiedział: Panie, słyszałem od wielu o tym człowieku, ile złego wyrządził Twoim świętym w Jerozolimie;

¹⁴i tutaj ma władzę od arcykapłanów, aby związać wszystkich, którzy wzywają Twojego imienia.

¹⁵Pan jednak powiedział do niego: Idź, gdyż ten jest moim wybranym naczyniem, aby zanieść moje imię przed pogan, królów i synów Izraela;

¹⁶Ja sam bowiem pokażę mu, ile będzie musiał wycierpieć dla mojego imienia.

¹⁷I Ananiasz poszedł, wszedł do domu, nałożył na niego ręce i powiedział: Saulu, bracie, Pan przysłał mnie, Jezus, który ukazał ci się w drodze, którą szedłeś, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym.

¹⁸I zaraz opadły mu z oczu jakby łuski, przejrzał, wstał i został ochrzczony.

¹⁹A gdy przyjął pokarm, odzyskał siły. Przebywał zaś z uczniami w Damaszku parę dni,

²⁰a zaraz zaczął głosić w synagogach Jezusa, że On jest Synem Boga.

²¹Wszyscy zaś, którzy go słuchali, dziwili się i mówili: Czy to nie jest ten, który w Jerozolimie nastawał na tych, którzy wzywają tego imienia, i po to tu przyszedł, aby ich związanych zaprowadzić do arcykapłanów?

²²Saul natomiast coraz bardziej się umacniał i niepokoił Żydów mieszkających w Damaszku, dowodząc, że Ten jest Chrystusem.

²³A gdy tak upłynęło sporo dni, Żydzi uknuli spisek, aby go zabić,

²⁴ale ich spisek stał się znany Saulowi. Strzegli zaś bram dniem i nocą, aby go jakoś zabić.

²⁵Uczniowie jednak wzięli go i nocą opuścili go przez mur, spuszczając go w koszu.

²⁶Po przybyciu zaś do Jerozolimy próbował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy bali się go, nie wierząc, że jest uczniem.

²⁷Barnaba jednak przygarnął go, zaprowadził do apostołów — i opowiedział im, jak w drodze zobaczył Pana i że do niego przemówił, i jak w Damaszku śmiało wypowiadał się w imieniu Jezusa.

²⁸I przebywał z nimi, wchodząc i wychodząc,[218] w Jerozolimie, śmiało wypowiadając się w imieniu Pana.

²⁹Rozmawiał też i rozprawiał z hellenistami,[219] ci jednak usiłowali go zabić.

³⁰Gdy jednak bracia dowiedzieli się o tym, odprowadzili go do Cezarei i wyprawili go do Tarsu.

³¹Tymczasem zgromadzenie po całej Judei, Galilei i Samarii, miało pokój,[220] budowane i kroczące w bojaźni Pańskiej, a dzięki zachęcie Ducha Świętego pomnażało się.

³²I stało się, gdy Piotr obchodził wszystkich, że przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie.[221]

³³Tam zaś natknął się na pewnego człowieka, imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał w łóżku.

³⁴Piotr zwrócił się do niego: Eneaszu, Jezus Chrystus cię leczy. Wstań, zwiń swoje posłanie. I zaraz wstał.

³⁵I zobaczyli go wszyscy mieszkańcy Liddy oraz Saronu, którzy też nawrócili się do Pana.

³⁶W Joppie[222] zaś była pewna uczennica, imieniem Tabita, co w tłumaczeniu znaczy Dorkas;[223] była ona pełna dobrych czynów i dzieł miłosierdzia, które czyniła.

³⁷W tych dniach zdarzyło się, że zasłabła i umarła; obmyto ją więc i złożono w sali na piętrze.

³⁸A ponieważ Lidda leży blisko Joppy, uczniowie, gdy usłyszeli, że Piotr w niej przebywa, wysłali do niego dwóch mężczyzn z prośbą: Przyjdź do nas niezwłocznie.

³⁹Piotr więc wstał i poszedł wraz z nimi. Po przybyciu zaprowadzili go do sali na piętrze, gdzie obstąpiły go wszystkie wdowy, które płakały i pokazywały mu suknie oraz płaszcze, które robiła Dorkas, kiedy z nimi była.

⁴⁰Wówczas Piotr usunął wszystkich, padł na kolana, pomodlił się, po czym zwrócił się do ciała i powiedział: Tabito, wstań! Ona zaś otworzyła swoje oczy i — gdy zobaczyła Piotra — usiadła.

⁴¹A on podał jej rękę i podniósł ją; następnie przywołał świętych oraz wdowy i przedstawił ją żywą.

⁴²Rozniosło się to po całej Joppie i wielu uwierzyło w Pana.

⁴³Przez wiele też dni [Piotr] przebywał w Joppie u niejakiego Szymona, garbarza.[224]