Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Rzymian 4 Bible Online

Rzymian 4 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Rzymian 4

¹Co więc — powiemy[69] — osiągnął[70] Abraham, nasz praojciec według ciała?

²Jeśli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma [powód do] chluby[71] — ale nie przed Bogiem.

³Bo co mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość.[72]

⁴Pracującemu zapłaty nie poczytuje się za łaskę, lecz za należność,

⁵nie pracującemu zaś, ale wierzącemu Temu, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiarę poczytuje się za sprawiedliwość —

⁶jak również Dawid mówi o szczęściu człowieka, któremu Bóg poczytuje[73] sprawiedliwość niezależnie od uczynków:

⁷Szczęśliwi, którym odpuszczono nieprawości i których grzechy zostały zakryte;

⁸szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczyta grzechu.[74]

⁹Czy zatem to szczęście odnosi się do obrzezanych, czy również do nieobrzezanych? Mówimy bowiem: Wiarę poczytano Abrahamowi za sprawiedliwość.

¹⁰W jakich więc [okolicznościach] poczytano? Czy był wówczas obrzezany, czy nieobrzezany? Nie był obrzezany, lecz nieobrzezany.

¹¹Znak obrzezania zaś otrzymał [jako] pieczęć sprawiedliwości wiary — tej z [okresu] nieobrzezania — po to, by był ojcem wszystkich wierzących mimo nieobrzezania, aby im również poczytano [to za] sprawiedliwość,

¹²i [by być] ojcem obrzezanych — tych, którzy nie tylko należą do obrzezanych, ale także idą śladami wiary naszego ojca Abrahama, [tej] sprzed obrzezania.

¹³Gdyż nie dzięki Prawu [dana została] Abrahamowi lub jego nasieniu[75] obietnica, że będzie dziedzicem świata, ale dzięki sprawiedliwości [z] wiary.

¹⁴Bo jeśli dziedzicami są [przestrzegający] Prawa, wiara jest pusta, a obietnica — zniesiona.

¹⁵Prawo bowiem sprowadza gniew, gdzie zaś nie ma Prawa, nie ma też przestępstwa.

¹⁶Dlatego z wiary — aby według łaski, aby ta obietnica była pewna dla całego nasienia, nie tylko tego [przestrzegającego] Prawa, ale także tego z wiary Abrahama, który jest ojcem nas wszystkich,

¹⁷jak napisano: Ustanowiłem cię ojcem wielu narodów — przed obliczem Tego, któremu uwierzył, Boga, który ożywia umarłych i to, czego nie ma, powołuje, jak gdyby istniało.

¹⁸[Abraham] na przekór[76] [wszystkiemu, co przeczyło] nadziei, z powodu nadziei uwierzył, aby się stać ojcem wielu narodów, zgodnie z tym, co powiedziano: Takie będzie twoje nasienie.

¹⁹I nie osłabł w wierze, choć rozumiał, że jego ciało jest już obumarłe — jako [człowieka] liczącego około stu lat — oraz że obumarłe jest łono Sary.

²⁰Nie zwątpił więc w niewierze w obietnicę Boga, lecz wzmocniony wiarą[77] oddał chwałę Bogu

²¹i był całkowicie pewny, że to, co [Bóg] obiecał, władny jest też uczynić.

²²Dlatego właśnie poczytano mu to za sprawiedliwość.

²³Nie napisano zaś tylko w odniesieniu do niego, że poczytano[jedynie] jemu.

²⁴[Uczyniono to] również w odniesieniu do nas, którym miało to być poczytane i którzy wierzą w Tego, który wzbudził Jezusa, naszego Pana, z martwych —

²⁵który został wydany z powodu naszych upadków i wzbudzony dla naszego usprawiedliwienia.