Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 1 Koryntian 14 Bible Online

1 Koryntian 14 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

1 Koryntian 14

¹Zabiegajcie o miłość, [gorąco] pragnijcie duchowych [darów],[128] a najbardziej tego, aby prorokować.

²Bo kto mówi językiem, mówi nie do ludzi, lecz do Boga; nikt bowiem nie rozumie,[129] gdyż w Duchu wypowiada tajemnice.[130]

³Kto natomiast prorokuje, mówi do ludzi dla zbudowania, zachęty i pociechy.

⁴Kto mówi językiem, buduje siebie; a kto prorokuje, buduje zgromadzenie.[131]

⁵Pragnę, abyście wy wszyscy mówili językami, bardziej jednak, abyście prorokowali; gdyż ten, kto prorokuje, jest większy niż ten, kto mówi językami, chyba żeby wykładał, aby zgromadzenie doznało zbudowania.

⁶A teraz, bracia, jeśli przyszedłbym do was, mówiąc językami, na co bym wam się przydał, gdybym wam nie przemówił czy to w objawieniu, czy w poznaniu, czy w proroctwie, czy w pouczeniu?

⁷Podobnie przedmioty martwe, które wydają dźwięk, jak flet czy cytra: gdyby nie wydawały różnych dźwięków, jak można by rozpoznać, co grają na flecie, a co na cytrze?

⁸Również jeśliby trąba wydała dźwięk niewyraźny, kto przygotowywałby się do bitwy?

⁹Tak i wy, jeśli za pomocą języka zrozumiałego nie wydacie słowa, jak da się rozpoznać, co zostało powiedziane? Będziecie raczej mówić w powietrze.

¹⁰Na świecie jest niewątpliwie tak wiele różnego rodzaju dźwięków i nic nie jest bez dźwięku;

¹¹gdybym więc nie poznał znaczenia dźwięku,[132] byłbym dla tego, który mówi, cudzoziemcem, a ten, który mówi, byłby cudzoziemcem dla mnie.

¹²Podobnie i wy, ponieważ jesteście zapaleńcami[133] duchowych [darów], szukajcie [darów] dla zbudowania zgromadzenia, abyście [w takie] obfitowali.

¹³W tym celu, kto mówi językiem, niech się modli, aby wykładał.

¹⁴Jeśli bowiem modlę się językiem, mój duch się modli, rozum mój natomiast pozostaje bezowocny.

¹⁵Co zatem pozostaje? Będę modlił się duchem, ale także będę modlił się rozumem; będę śpiewał duchem, ale także będę śpiewał rozumem.[134]

¹⁶Bo jeśli błogosławisz w duchu, to w jaki sposób zajmujący miejsce[135] nie obeznanego[136] powie „Amen” przy twoim dziękczynieniu, skoro nie rozumie, co mówisz?

¹⁷Ty wprawdzie pięknie dziękujesz, ale drugi się nie buduje.

¹⁸Dziękuję Bogu, że mówię językami więcej niż wy wszyscy,

¹⁹ale w zgromadzeniu wolę powiedzieć pięć słów moim rozumem, aby też innych pouczyć, niż dziesiątki tysięcy słów językiem.

²⁰Bracia, nie bądźcie dziećmi w myśleniu, ale w złem zachowujcie się jak niemowlęta — w myśleniu bądźcie dojrzali.[137]

²¹W Prawie jest napisane: Przez ludzi obcego języka oraz obcych warg przemówię do tego ludu, ale i tak Mnie nie usłuchają — mówi Pan.

²²Języki zatem są na znak nie dla wierzących, ale dla niewierzących,[138] a proroctwo nie dla niewierzących, ale dla wierzących.

²³Jeśli więc schodzi się całe zgromadzenie i wszyscy mówią językami, a wejdą nie obeznani albo niewierzący, to czy nie powiedzą, że szalejecie?

²⁴Jeśli natomiast wszyscy prorokują, a wejdzie jakiś niewierzący albo nie obeznany, to rozpoznawany[139] przez wszystkich, badany przez wszystkich,

²⁵z tajnikami swego serca wychodzącymi na jaw[140] — tak padnie na twarz, odda pokłon Bogu i oznajmi: Rzeczywiście Bóg jest pośród was.

²⁶Co zatem, bracia? Gdy się schodzicie, każdy [coś ma]: ma psalm, ma pouczenie, ma objawienie, ma język, ma przekład — wszystko niech się dzieje dla zbudowania.

²⁷Jeśli ktoś mówi językiem, niech [to czyni] po dwóch lub najwyżej trzech, i z osobna, a jeden niech przekłada;

²⁸jeśli natomiast nie ma tłumacza, niech w zgromadzeniu zamilknie, niech mówi sobie i Bogu.

²⁹Prorocy niech mówią dwaj lub trzej, a inni niech rozsądzają;[141]

³⁰jeśli zaś kolejnemu siedzącemu zostało dane objawienie, poprzedni niech zamilknie.

³¹Możecie bowiem pojedynczo wszyscy prorokować, aby wszyscy mogli się uczyć i wszyscy doznać zachęty.

³²A duchy proroków[142] poddają się[143] prorokom,

³³gdyż [Bóg] nie jest Bogiem zamieszania, lecz pokoju. Jak we wszystkich zgromadzeniach świętych,

³⁴kobiety niech w zgromadzeniach milczą, gdyż nie pozwala się im mówić;[144] lecz niech będą poddane, jak i Prawo mówi.

³⁵Jeśli natomiast chcą się czegoś nauczyć, niech pytają w domu swoich własnych mężów; gdyż w zgromadzeniu nie przystoi kobiecie mówić.[145]

³⁶Czy od was Słowo Boga wyszło albo czy tylko do was samych dotarło?

³⁷Jeśli ktoś uważa, że jest prorokiem albo [człowiekiem] duchowym, niech zauważy, że to, co wam piszę, jest przykazaniem Pana;

³⁸a jeśli ktoś [tego] nie uznaje, nie jest uznany.

³⁹Tak więc, bracia moi, gorąco pragnijcie prorokować i językami mówić nie przeszkadzajcie;

⁴⁰a wszystko niech się dzieje godnie i według porządku.