Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Koryntian 1 Bible Online

2 Koryntian 1 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Koryntian 1

¹Paweł, apostoł Chrystusa Jezusa z woli Bożej, i Tymoteusz, brat, zgromadzeniu Boga, które jest w Koryncie, wraz ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai:

²Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

³Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,

⁴który nas pociesza we wszelkim naszym ucisku, abyśmy my byli w stanie pocieszać tych, którzy są we wszelkim ucisku, tą pociechą, którą sami zostaliśmy pocieszeni przez Boga.

⁵Gdyż tak jak obfitują cierpienia Chrystusa względem nas,[1] tak przez Chrystusa obfituje nasza pociecha.

⁶Jeśli zaś jesteśmy uciskani, to dla waszej pociechy i zbawienia; jeśli jesteśmy pocieszani, to dla waszej pociechy, działającej w wytrwałości [pośród] tych samych cierpień, których i my doznajemy;

⁷a nasza nadzieja co do was jest mocna, gdyż wiemy, że jak jesteście uczestnikami cierpień, tak i pociechy.

⁸Nie chcemy bowiem, abyście byli nieświadomi, bracia, co do naszego ucisku, do którego doszło w Azji, że do niemożliwości, ponad [naszą] moc byliśmy obciążeni, tak że byliśmy całkowicie niepewni nawet, czy przeżyjemy;

⁹tak, sami w sobie wystawiliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie byli [ludźmi], którzy spolegli na sobie samych, ale na Bogu, który wzbudza umarłych,

¹⁰który od tak pewnej śmierci uchronił nas i uchroni — w którym pokładamy nadzieję, że jeszcze uchroni,

¹¹przy waszym też współdziałaniu w modlitwie o nas, aby z wielu ust popłynęły podziękowania za nas, za udzielony nam dar łaski.

¹²To bowiem jest naszą chlubą: świadectwo naszego sumienia, że zachowywaliśmy się w świecie, a tym bardziej względem was, w prostocie i szczerości[2] Boga, nie w zmysłowej mądrości[3] — lecz w łasce Boga.

¹³Nie piszemy wam bowiem niczego innego, jak tylko to, co czytacie i co rozumiecie, a mam nadzieję, że całkowicie zrozumiecie,

¹⁴jak i poznaliście nas po części, że jestem waszą chlubą, podobnie jak wy naszą — w dniu naszego Pana Jezusa.

¹⁵W takim przeświadczeniu postanowiłem już wcześniej przyjść do was, abyście dostąpili powtórnej łaski,

¹⁶od was przejść do Macedonii, a z Macedonii znów przyjść do was, abyście wy mnie wyprawili do Judei.

¹⁷Czy więc tego pragnąc, poczynałem sobie lekkomyślnie? Albo czy planując, planuję według ciała, tak że moje „tak, tak” jest jednocześnie „nie, nie”?

¹⁸Wierny jednak jest Bóg, tak że nasze słowo do was nie jest „tak”, a zarazem „nie”.

¹⁹Gdyż Syn Boży, Jezus Chrystus, który został przez nas pośród was ogłoszony, przeze mnie, Sylwana[4] i Tymoteusza, nie stał się „tak” i „nie”, ale dokonało się w Nim „tak”.

²⁰Bo ile tylko jest obietnic Bożych, w Nim [mają swoje] „tak”; dlatego też przez Niego mówimy „Amen” dla chwały Bożej.

²¹Tym zaś, który utwierdza nas wraz z wami w Chrystusie i który nas namaścił, jest Bóg;

²²On też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha[5] do naszych serc.

²³Ja zaś przywołuję sobie Boga na świadka mojej duszy, że nie przybyłem do Koryntu dlatego, że was oszczędzam.

²⁴Nie że jesteśmy panami waszej wiary, lecz jesteśmy współpracownikami waszej radości;[6] w wierze bowiem stanęliście.[7]