Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Galacjan 2 Bible Online

Galacjan 2 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Galacjan 2

¹Potem, po czternastu latach,[8] wraz z Barnabą[9] znów udałem się do Jerozolimy, zabierając też z sobą Tytusa;[10]

²a udałem się tam w związku z objawieniem; przedstawiłem im ewangelię, którą głoszę wśród narodów,[11] na osobności zaś znaczniejszym, aby się czasem nie okazało, że biegnę czy biegłem na próżno.

³Ale nawet Tytusa, który był ze mną, jako Greka nie zmuszono do obrzezania,

⁴pomimo fałszywych braci,[12] wprowadzonych potajemnie, aby wyszpiegować naszą wolność,[13] którą mamy w Chrystusie, żeby nas podbić w niewolę,

⁵a którym ani na chwilę[14] nie ustąpiliśmy poddańczo, aby prawda ewangelii przetrwała ze względu na was.[15]

⁶Ze strony zaś tych, którzy zdawali się coś znaczyć — czym oni byli wcześniej, nie robi mi to żadnej różnicy, Bóg nie ma względu na osobę[16] — ci znaczniejsi zatem niczego mi dodać nie doradzili;

⁷raczej przeciwnie, gdy zobaczyli, że została mi powierzona ewangelia [dla] nieobrzezania, tak jak Piotrowi [dla] obrzezania —

⁸bo Ten, który działał w Piotrze w apostolstwie między obrzezanymi, działał i we mnie wśród narodów —

⁹i gdy poznali daną mi łaskę, Jakub i Kefas, i Jan, którzy uchodzą za filary, podali mi i Barnabie prawicę [na znak] wspólnoty, abyśmy [szli] do narodów, a oni do obrzezanych;

¹⁰abyśmy tylko pamiętali o ubogich, co też pilnie starałem się wykonać.

¹¹A gdy Kefas przyszedł do Antiochii, w twarz mu się przeciwstawiłem, bo też był winny.

¹²Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami; a gdy przyszli, zaczął [od nich] stronić i odcinać się z obawy przed tymi z obrzezania.[17]

¹³W tym obłudnym postępowaniu dołączyli do niego i inni Żydzi; Barnaba również dał się wciągnąć w ich obłudę.

¹⁴Ale gdy zauważyłem, że nie idą prawidłowo, zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, żyjesz po pogańsku, a nie po żydowsku, jak chcesz zmusić pogan do życia po żydowsku?

¹⁵My jesteśmy Żydami z natury,[18] a nie grzesznikami z pogan,

¹⁶przekonani jednak, że człowiek jest usprawiedliwiany[19] nie z uczynków Prawa, a tylko przez wiarę Jezusa Chrystusa,[20] i my w Chrystusa Jezusa uwierzyliśmy, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków Prawa, gdyż z uczynków Prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.[21]

¹⁷Jeśli zaś szukając dostąpienia usprawiedliwienia w Chrystusie, i my sami okazaliśmy się grzesznikami, to czy Chrystus jest na usługach grzechu? W żadnym razie.

¹⁸Bo jeśli znów odbudowuję to, co zburzyłem, stwierdzam o sobie, że jestem przestępcą.

¹⁹Ja bowiem przez Prawo umarłem dla Prawa, abym żył dla Boga.

²⁰Wraz z Chrystusem jestem ukrzyżowany, żyję zaś już nie ja, żyje we mnie Chrystus; teraz zaś, żyjąc w ciele, żyję w wierze w Syna Bożego,[22] który mnie pokochał i wydał za mnie samego siebie.

²¹Nie lekceważę[23] łaski Bożej; bo jeśli sprawiedliwość jest przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.