Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Efezjan 4 Bible Online

Efezjan 4 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Efezjan 4

¹Zachęcam was zatem ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, w którym zostaliście powołani,

²z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości,

³usilnie starając się zachować jedność Ducha[37] w spójni pokoju:

⁴jedno ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania —

⁵jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;

⁶jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

⁷Każdemu zaś z nas dana została łaska według miary daru Chrystusa.[38]

⁸Dlatego powiedziano: Gdy wstąpił na wysokość, powiódł za sobą jeńców, rozdał ludziom dary.[39]

⁹A to, że wstąpił, cóż innego oznacza niż to, że i zstąpił do niższych części ziemi?[40]

¹⁰Ten, który zstąpił, jest Tym samym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko wypełnić.

¹¹On sam też ustanowił jednych apostołami,[41] drugich prorokami,[42] innych ewangelistami,[43] a innych pasterzami[44] i nauczycielami,[45]

¹²aby wyposażyć świętych do dzieła posługi,[46] do budowania ciała Chrystusa,

¹³aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania[47] Syna Bożego, do męskiej doskonałości,[48] do miary dorosłości pełni Chrystusowej,

¹⁴abyśmy już nie byli dziećmi,[49] rzucanymi [przez fale] i unoszonymi wokoło przez każdy wiatr nauki, w ludzkim oszustwie, w podstępie błędnych metod,

¹⁵ale we wszystkim, jako prawdomówni w miłości, rośli w Niego, który jest Głową, w Chrystusa,

¹⁶z którego całe ciało, spajane[50] i wiązane przez każde wzmacniające [je] ścięgno[51] — zgodnie z działaniem w mierze [właściwej dla] każdej części — przyczynia się do wzrostu ciała dla własnego zbudowania w miłości.

¹⁷To więc mówię i nalegam w Panu, abyście już więcej nie postępowali tak, jak postępują poganie w próżności swego umysłu,

¹⁸ociemniali w rozumowaniu, z dala od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez niewrażliwość[52] ich serca.

¹⁹Oni to, wyzuwszy się z uczuć, oddali się rozpuście w [pełnej] chciwości pogoni za wszelką nieczystością.[53]

²⁰Wy jednak nie tak nauczyliście się Chrystusa,

²¹kiedy o Nim usłyszeliście i w Nim zostaliście pouczeni — jako że prawda jest w Jezusie —

²²że macie zdjąć z siebie starego człowieka z jego wcześniejszym postępowaniem, niszczonego według zwodniczych żądz,

²³a poddawać się odnowie w duchu waszego umysłu —

²⁴i oblec się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.[54]

²⁵Dlatego odrzućcie kłamstwo i mówcie prawdę, każdy ze swoim bliźnim, gdyż jesteśmy członkami jedni drugich.

²⁶Gniewajcie się — lecz nie grzeszcie;[55] niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem

²⁷ani nie dawajcie miejsca diabłu.

²⁸Kto kradnie, niech kraść przestanie, a raczej niech się trudzi, wypracowując własnymi[56] rękami dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu.

²⁹Niech żadne zepsute słowo nie wychodzi z waszych ust, ale tylko dobre, dla zbudowania, gdy trzeba, dla udzielenia łaski słuchającym.

³⁰I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście zapieczętowani na dzień odkupienia.

³¹Wszelka gorycz i gwałt, i gniew, i krzyk, i oszczerstwo niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złośliwością.

³²Bądźcie zaś jedni dla drugich mili, serdeczni, przebaczający sobie nawzajem, jak i wam[57] Bóg przebaczył w Chrystusie.