Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Hebrajczyków 10 Bible Online

Hebrajczyków 10 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Hebrajczyków 10

¹Prawo bowiem, mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, które składają stale co roku, w ogóle nie może udoskonalić składających.

²Bo czyż nie zaprzestano by ich składania, gdyby służący, raz oczyszczeni, nie mieli już żadnych grzechów na sumieniu?[136]

³Tymczasem w nich co roku jest przypomnienie o grzechach.

⁴Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy.[137]

⁵Dlatego przychodząc na świat, mówi: ofiary ani daru nie chciałeś, lecz ciało mi przygotowałeś;

⁶całopaleń ani [ofiar] za grzech [138] nie upodobałeś sobie,

⁷toteż powiedziałem: Oto przychodzę — na rolce zwoju napisano o Mnie — aby spełnić, o Boże,[139] Twoją wolę.

⁸Najpierw mówiąc: ofiary ani daru i: całopaleńani [ofiar] za grzech nie chciałeś ani nie upodobałeś sobie — te [zaś] składane są zgodnie z Prawem —

⁹następnie stwierdza: Oto przychodzę, aby spełnić Twoją wolę, znosi pierwsze, aby ustanowić drugie;

¹⁰z tej to woli jesteśmy uświęceni dzięki ofiarowanemu raz na zawsze ciału Jezusa Chrystusa.

¹¹Ponadto każdy kapłan staje codziennie,[140] służąc i wielokrotnie składając te same ofiary, które w ogóle nie mogą usunąć grzechów;

¹²Ten natomiast po złożeniu jednej ofiary za grzechy na zawsze usiadł po prawicy Boga,

¹³oczekując już tylko, aż Jego nieprzyjaciele staną się podnóżkiem dla Jego stóp.

¹⁴Jedną bowiem ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi uświęconych.[141]

¹⁵Poświadcza nam to również Duch Święty, bowiem po powiedzeniu:

¹⁶Takie oto jest przymierze, które zawrę z nimi po upływie tych dni, mówi Pan: Dając moje prawa, na ich sercach i na ich umysłach wypiszę je,

¹⁷też [dodaje]: ich grzechów i nieprawości już nie wspomnę.

¹⁸Tam zaś, gdzie jest ich odpuszczenie, nie ma już ofiarowania za grzech.

¹⁹Mając więc,[142] bracia,[143] ufną odwagę na wejście do miejsca świętego,[144] we krwi Jezusa,

²⁰którą nam zapoczątkował, drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest [zasłonę][145] swojego ciała,[146]

²¹i wielkiego Kapłana nad domem Bożym,

²²przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, oczyszczeni[147] na sercach ze złego sumienia i z ciałem obmytym wodą czystą.[148]

²³Niewzruszenie trzymajmy się wyznania nadziei, gdyż wierny jest Ten, który złożył obietnicę.

²⁴Myślmy[149] też o sobie nawzajem dla pobudzenia[150] miłości i szlachetnych czynów,[151]

²⁵nie opuszczając wspólnych zgromadzeń, co jest zwyczajem niektórych, lecz zachęcając, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie ten zbliżający się Dzień.[152]

²⁶Nam, rozmyślnie grzeszącym[153] po otrzymaniu poznania prawdy, nie pozostaje już żadna ofiara za grzechy,

²⁷a tylko jakieś straszne oczekiwanie sądu i żar ognia mający trawić przeciwników.

²⁸Kto odrzuca prawo Mojżesza, ten bez litości, na podstawie zeznania dwóch lub trzech świadków, umiera;

²⁹rozważcie, o ile sroższej kary winien będzie ten, kto podeptał Syna Bożego, a krew przymierza, przez którą został uświęcony, uznał za zwyczajną[154] i znieważył Ducha łaski!

³⁰Znamy przecież Tego, który powiedział: Do mnie należy pomsta, Ja odpłacę; oraz: Pan będzie sądził swój lud.

³¹Strasznie jest wpaść w ręce Boga żywego!

³²Przypomnijcie zaś sobie dni wcześniejsze, w których — już oświeceni — przetrwaliście wielki bój z cierpieniami,

³³czy to obelgami, czy prześladowaniami piętnowani, czy to będąc bliskimi[155] tak traktowanych.

³⁴Bo też z więźniami współcierpieliście i z radością przyjęliście grabież swego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majątek lepszy — i trwały.

³⁵Nie porzucajcie więc swojej ufnej odwagi, która ma wielką nagrodę.

³⁶Wytrwałości wam bowiem potrzeba, abyście wypełniwszy wolę Boga, dostąpili spełnienia obietnicy.

³⁷Bo jeszcze bardzo, bardzo krótko, a nadchodzący przyjdzie i nie będzie zwlekał;

³⁸sprawiedliwy zaś mój [156] z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, nie będzie się nim cieszyć moja dusza.

³⁹My jednak nie jesteśmy z cofających się na zgubę; ale z tych, którzy wierzą — dla zachowania duszy.[157]