Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Sędziów 3 Bible Online

Sędziów 3 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Sędziów 3

¹A to są narody, które JHWH pozostawił w spokoju, aby przez nie doświadczyć Izraela, [to znaczy] tych wszystkich, którzy nie uczestniczyli we wszystkich wojnach o Kanaan.

²[Uczynił to] tylko po to, by [dalsze] pokolenia synów Izraela nauczyły się [prowadzenia] wojny — tylko [z powodu] tych, którzy o nich przedtem nie wiedzieli.

³[Pozostało zatem] pięciu książąt[41] filistyńskich i wszyscy Kananejczycy, i Sydończycy, i Chiwici mieszkający na pogórzu Libanu od góry Baal-Hermon aż po Lebo-Chamat.[42]

⁴Pozostali oni, aby przez nich doświadczyć Izraela; by poznać, czy będą słuchać przykazań JHWH, które nadał ich ojcom za pośrednictwem Mojżesza, [czy też nie].

⁵Synowie Izraela mieszkali zatem wśród Kananejczyków, Chetytów i Amorytów, i Peryzytów, i Chiwitów, i Jebuzytów,

⁶brali sobie ich córki za żony, a swoje córki wydawali [za mąż] za ich synów — i służyli ich bogom.

⁷Synowie Izraela czynili więc to, co złe w oczach JHWH — i zapomnieli o JHWH, swoim Bogu, służyli natomiast baalom i aszerom.[43]

⁸Wówczas zapłonął gniew JHWH na Izraela i zaprzedał ich [On] w rękę Kuszan-Riszataima,[44] króla Aram-Naharaim,[45] i synowie Izraela służyli Kuszan-Riszataimowi przez osiem lat.[46]

⁹A gdy synowie Izraela wołali do JHWH, JHWH wzbudził synom Izraela wybawcę i ten ich wybawił. Był nim Otniel,[47] syn Kenaza, brata Kaleba, młodszego od niego.

¹⁰Spoczął na nim Duch JHWH,[48] tak że sądził Izraela, a gdy wyszedł na wojnę, JHWH wydał Kuszan-Riszataima, króla Aramu, w jego rękę, i wzmocnił [on] swoją rękę[49] nad Kuszan-Riszataimem.

¹¹I uspokoiła się ziemia na czterdzieści[50] lat, aż umarł Otniel, syn Kenaza.

¹²Lecz synowie Izraela nadal czynili to, co złe w oczach JHWH, dlatego JHWH wzmocnił Eglona,[51] króla Moabu, nad Izraelem za to, że czynili to, co złe w oczach JHWH.

¹³Zebrał on u siebie synów Ammona i Amalekitów, poszedł, pobił Izraela — i przejęli Miasto Palm.[52]

¹⁴Potem synowie Izraela służyli Eglonowi, królowi Moabu, przez osiemnaście lat.

¹⁵Wtedy synowie Izraela wołali do JHWH i JHWH wzbudził im wybawcę, Ehuda,[53] syna Gery, syna Beniamina, człowieka leworęcznego.[54] Za jego pośrednictwem synowie Izraela wysłali haracz[55] Eglonowi, królowi Moabu.

¹⁶A Ehud sporządził sobie miecz długości łokcia,[56] mający dwa ostrza, przypasał go sobie pod płaszczem, u prawego biodra —

¹⁷i tak przybył z haraczem do Eglona, króla Moabu. Eglon zaś był człowiekiem bardzo otyłym.

¹⁸Kiedy więc [Ehud] skończył składanie haraczu i odesłał ludzi, którzy haracz nieśli,

¹⁹sam zawrócił od posągów, które są przy Gilgal, i powiedział: Mam dla ciebie, królu, pewną tajemnicę. Ten zaś powiedział: Cicho! — I wyszli od niego wszyscy, którzy przy nim stali.

²⁰Ehud zaś podszedł do niego — a on siedział wtedy w górnej chłodnej komnacie, którą miał tylko dla siebie — i Ehud powiedział: Mam dla ciebie Słowo od Boga. Ten zaś podniósł się z tronu.

²¹Wtedy Ehud wyciągnął swoją lewą rękę, chwycił za miecz u swojego prawego biodra i wbił mu go w brzuch.

²²Weszła nawet rękojeść za ostrzem, tak że tłuszcz zamknął się za ostrzem, gdyż [Ehud] nie wyciągnął miecza z jego brzucha — i wyszedł [z niego] kał.[57]

²³Ehud tymczasem wyszedł do krużganka,[58] lecz zamknął za sobą drzwi górnej komnaty i zaryglował je.

²⁴A gdy on wyszedł, przyszli jego słudzy, gdy jednak zobaczyli, że oto drzwi górnej komnaty są zaryglowane, powiedzieli: Pewnie w chłodnej komnacie zasłania sobie stopy.[59]

²⁵Lecz gdy się nakrzątali[60] [przy drzwiach] aż do zakłopotania, a oto on nie otwierał drzwi górnej komnaty, wzięli klucz i otworzyli — a oto ich pan leżał martwy na ziemi!

²⁶Ehud zaś, podczas gdy oni zwlekali, uszedł — minął posągi i uszedł do Seira.

²⁷A gdy tam wszedł, zadął w róg na pogórzu Efraima i zeszli z nim synowie Izraela z pogórza, on zaś był na ich czele.

²⁸I powiedział do nich: Zdążajcie za mną, gdyż JHWH wydał waszych wrogów, Moabitów, w wasze ręce. Zeszli więc za nim i zdobyli brody Jordanu [prowadzące] do Moabu,[61] i nie pozwalali nikomu przejść.

²⁹W tym czasie wybili Moabitów, około dziesięciu tysięcy ludzi, wszystkich ludzi krzepkich i uzbrojonych, tak że nikt nie ocalał.

³⁰Tego dnia Moab został upokorzony pod ręką Izraela i ziemia uspokoiła się na osiemdziesiąt lat.

³¹Po nim natomiast nastał Szamgar,[62] syn Anata, który pobił Filistynów — sześciuset ludzi — ościeniem na bydło. On także wybawił Izraela.