Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Sędziów 9 Bible Online

Sędziów 9 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Sędziów 9

¹A Abimelek, syn Jerubaala, poszedł do Sychem do braci swojej matki i tak przemówił do nich i do całej rodziny domu ojca swojej matki:

²Przemówcie w obecności[181] wszystkich panów[182] Sychem: Co jest dla was lepsze, czy to, by panowało nad wami siedemdziesięciu ludzi, wszyscy synowie Jerubaala, czy to, by panował nad wami jeden człowiek? I pamiętajcie, że ja jestem waszą kością i waszym ciałem.

³Przemówili zatem bracia jego matki w obecności wszystkich panów Sychem tymi właśnie słowy i ich serce skłoniło się[183] za Abimelekiem, gdyż powiedzieli sobie: On jest naszym bratem.

⁴Dali mu też siedemdziesiąt srebrników ze świątyni Baala-Berita, a Abimelek wynajął za nie ludzi bezwartościowych i lekkomyślnych[184] — i [ci] poszli za nim.

⁵Tak przyszedł do domu swojego ojca do Ofry i wybił swoich braci, synów Jerubaala, siedemdziesięciu ludzi, na jednym kamieniu;[185] został Jotam, najmłodszy syn Jerubaala, ponieważ się ukrył.

⁶Wtedy zebrali się wszyscy panowie Sychem i całe Bet-Milo,[186] poszli i ustanowili Abimeleka królem przy dębie ustawionym[187] w Sychem.

⁷A gdy doniesiono o tym Jotamowi, poszedł, stanął na szczycie góry Gerizim, podniósł swój głos i zawołał do nich: Posłuchajcie mnie, panowie Sychem, aby Bóg mógł posłuchać także was:

⁸Uparły się kiedyś drzewa, by ustanowić nad sobą króla, i powiedziały do oliwki: Panuj nad nami!

⁹Ale oliwka im powiedziała: Czy mam porzucić własny tłuszcz, którym wyróżnia Bóg[188] i ludzie, aby iść bujać nad drzewami?

¹⁰Mówią więc drzewa do figowca: Ty się rusz! Panuj nad nami!

¹¹Ale figowiec tak odpowiedział: Czy mam porzucić moją słodycz oraz wspaniały plon, aby iść bujać nad drzewami?

¹²Drzewa zwróciły się więc do wina: Ty się rusz! Panuj nad nami!

¹³Lecz wino im odpowiedziało: Czy mam porzucić mój moszcz, który cieszy Boga i ludzi, aby iść bujać nad drzewami?

¹⁴Drzewa zwróciły się więc do głogu: Ty się rusz! Panuj nad nami!

¹⁵A głóg odpowiedział drzewom: Jeśli naprawdę chcecie namaścić mnie na króla nad wami, przyjdźcie, schrońcie się w moim cieniu. Jeśli nie, to ogień z głogu[189] wyjdzie i strawi cedry Libanu.

¹⁶A teraz, jeśli postąpiliście w dobrej wierze i w poczuciu słuszności i w ten sposób ustanowiliście Abimeleka królem, jeśli postąpiliście dobrze z Jerubaalem i z jego domem i jeśli oddaliście mu słuszną odpłatę za dzieło jego rąk —

¹⁷bo walczył mój ojciec za was, narażał swoje życie[190] i wyrwał was z ręki Midianu,

¹⁸wy zaś powstaliście dziś przeciw domowi mojego ojca i wybiliście jego synów, siedemdziesięciu ludzi, na jednym kamieniu, i ustanowiliście Abimeleka, syna jego służącej, królem nad panami Sychem, dlatego że jest waszym bratem —

¹⁹jeśli więc w dobrej wierze i w poczuciu słuszności postąpiliście dziś z Jerubaalem i z jego domem, to cieszcie się z Abimeleka i niech on też cieszy się z was.

²⁰Lecz jeśli nie, to niech wyjdzie ogień z Abimeleka i pochłonie panów Sychem i Bet-Milo, i niech wyjdzie ogień od panów Sychem i z Bet-Milo i pochłonie Abimeleka!

²¹Potem Jotam umknął, zbiegł, poszedł do Beer i zamieszkał tam, [chroniąc się] przed swoim bratem Abimelekiem.

²²Abimelek zaś zarządzał Izraelem przez trzy lata.

²³Wówczas Bóg posłał złego ducha[191] między Abimeleka a panów Sychem i panowie Sychem sprzeniewierzyli się Abimelekowi,[192]

²⁴aby przyszedł gwałt [zadany] siedemdziesięciu synom Jerubaala i aby ich krew spadła na Abimeleka, ich brata, który ich wybił, i na panów Sychem, którzy wzmocnili jego rękę, by wybił swoich braci.

²⁵Panowie Sychem urządzali więc przeciwko niemu zasadzki na szczytach gór i okradali każdego, kto przechodził obok nich drogą — i doniesiono o tym Abimelekowi.

²⁶Przyszedł też Gaal,[193] syn Ebeda,[194] wraz ze swoimi braćmi, przeprowadzili się do Sychem — i zaufali mu panowie Sychem.

²⁷Pewnego razu wyszli w pole, urządzili winobranie w swoich winnicach, tłoczyli wino i zabawiali się. Przyszli też do domu swojego boga, jedli i pili, i przeklinali Abimeleka.

²⁸Gaal zaś, syn Ebeda, powiedział: Kim jest Abimelek, a kim Sychem, byśmy mieli mu służyć? Czy to nie syn Jerubaala? A Zebul — czy to nie jego namiestnik? Służcie ludziom Chamora, ojca Sychema! I dlaczego [w ogóle] my mielibyśmy służyć jemu?!

²⁹Obym to ja miał ten lud w moim ręku, by przeciwstawić[195] się Abimelekowi! I powiedział[196] do Abimeleka: Zbieraj swój zastęp i wychodź w pole!

³⁰A gdy Zebul, książę miasta, usłyszał słowa Gaala, syna Ebeda, zawrzał gniewem[197]

³¹i wysłał potajemnie[198] gońców do Abimeleka, mówiąc: Oto przychodzi do Sychem Gaal, syn Ebeda, wraz ze swoimi braćmi i oto buntują[199] miasto przeciw tobie.

³²Teraz więc wstań nocą, ty i ludzie, którzy są z tobą, i zasadź się w polu,

³³a rano, o wschodzie słońca, wstań wcześnie i najedź miasto, a oto gdy on i ludzie, którzy są z nim, wyjdą do ciebie, zrób z nim, cokolwiek podejdzie ci pod rękę.[200]

³⁴Wstał więc Abimelek nocą wraz ze wszystkimi ludźmi, którzy z nim byli, i zasadzili się na Sychem czterema oddziałami.

³⁵Gdy wyszedł Gaal, syn Ebeda, i stanął u wejścia bramy miasta, Abimelek wraz ze swoimi ludźmi wstał z zasadzki.

³⁶Gaal zobaczył ludzi i powiedział do Zebula: Oto ludzie schodzą ze szczytów gór! Ale Zebul powiedział do niego: Cień gór bierzesz za ludzi!

³⁷Gaal jednak raz jeszcze powiedział: Oto ludzie schodzą od środka ziemi, a jeden oddział nadciąga od strony Dębu Wróżbitów!

³⁸Wtedy Zebul powiedział do niego: Gdzie są teraz twe usta, które mówiły: Kim jest Abimelek, byśmy mieli mu służyć? Czy to nie ludzie, którym urągałeś? Wyjdź teraz i walcz z nimi!

³⁹I Gaal wyszedł na czele panów Sychem i walczył z Abimelekiem.

⁴⁰Lecz Abimelek go ścigał, [on] zaś uciekł przed nim, a przebici [mieczem] padali aż po wejście do bramy.[201]

⁴¹Potem Abimelek zatrzymał się w Aruma, a Zebul odpędził Gaala oraz jego braci od mieszkania w Sychem.

⁴²A gdy nazajutrz lud wyszedł w pole, doniesiono o tym Abimelekowi.

⁴³Wziął więc ludzi, rozdzielił ich na trzy oddziały i zasadził się w polu. A gdy zobaczył, że oto lud wychodzi z miasta, powstał przeciw nim i pobił ich.

⁴⁴Abimelek zaś oraz oddziały, które były przy nim, rozdzieliły się i ustawiły się u wejścia do bramy miasta, a dwa oddziały rozdzieliły się przeciw wszystkim, którzy byli w polu — i pobiły ich.

⁴⁵Abimelek natomiast walczył w[202] mieście przez cały ten dzień, zdobył miasto, a lud, który był w nim, wybił, miasto zaś zburzył i posypał solą.[203]

⁴⁶Gdy usłyszeli o tym wszyscy panowie warowni Sychem,[204] zeszli do groty[205] domu Baala-Berita.

⁴⁷A gdy doniesiono Abimelekowi, że wszyscy panowie zgromadzili się w warowni Sychem,

⁴⁸wszedł Abimelek na górę Salmon, on i cały lud, który był z nim, i wziął Abimelek siekierę do swej ręki, naścinał gałęzi z drzew, wziął je i włożył sobie na ramiona. Powiedział też do ludu, który był z nim: Co zobaczycie, że ja robię, niezwłocznie róbcie to, co ja.

⁴⁹Naścinał więc także lud każdy swą gałąź i poszli za Abimelekiem, ułożyli je na grocie, podpalili nad nimi grotę ogniem, tak że wyginęli również wszyscy ludzie warowni Sychem, około tysiąca mężczyzn i kobiet.

⁵⁰Następnie Abimelek poszedł do Tebes, obległ Tebes i zdobył je.

⁵¹A w środku miasta stała potężna baszta i uciekli do niej wszyscy mężczyźni i kobiety, i wszyscy panowie miasta, zamknęli [drzwi] za sobą i weszli na dach baszty.

⁵²Gdy Abimelek podszedł do baszty i nacierał na nią, i zbliżył się do wejścia baszty, aby podłożyć pod nie ogień,

⁵³pewna kobieta rzuciła wierzchni kamień młyński[206] na głowę Abimeleka i roztrzaskała mu czaszkę.

⁵⁴Wtedy śpiesznie zawołał swojego giermka[207] noszącego jego przybory i powiedział do niego: Dobądź swojego miecza i uśmierć mnie, aby nie mówiono o mnie: Kobieta go zabiła. Przebił go więc jego giermek i [on] zmarł.

⁵⁵A kiedy Izraelici zobaczyli, że Abimelek zginął, poszli każdy do swojej miejscowości.

⁵⁶Tak odpłacił Bóg Abimelekowi za jego niegodziwość, którą wyrządził swojemu ojcu, zabijając siedemdziesięciu swoich braci.

⁵⁷Również całą niegodziwość mieszkańców Sychem Bóg skierował im na głowę i spełniło się na nich przekleństwo Jotama, syna Jerubaala.