Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Objawienie 12 Bible Online

Objawienie 12 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Objawienie 12

¹I został na niebie pokazany wielki znak:[213] Kobieta odziana w słońce, księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z dwunastu gwiazd;[214]

²jest w ciąży i w bólach porodowych, i w męce rodzenia krzyczy.[215]

³I pokazany został inny znak na niebie: Oto wielki, ognisty smok,[216] ma siedem głów, dziesięć rogów, a na jego głowach siedem diademów;[217]

⁴jego ogon zmiótł trzecią część gwiazd nieba i zrzucił je na ziemię.[218] Smok stanął przed kobietą, która miała urodzić, aby — gdy urodzi — pożreć jej dziecko.

⁵I urodziła Syna, Mężczyznę, który wszystkie narody ma paść żelazną laską[219] — i jej Dziecko zostało porwane do Boga i do Jego tronu.[220]

⁶A kobieta uciekła na pustkowie,[221] tam gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam karmiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.[222]

⁷I wybuchła bitwa w niebie: Michał[223] i jego aniołowie stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok oraz jego aniołowie,

⁸lecz nie przemógł i już nie znalazło się dla nich miejsce w niebie.

⁹I zrzucony został wielki smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały zamieszkały świat — zrzucony został na ziemię, a z nim zrzuceni zostali jego aniołowie.[224]

¹⁰I usłyszałem donośny głos w niebie: Teraz nastało zbawienie i moc, i Królestwo Boga naszego oraz władza Jego Chrystusa, gdyż zrzucony został oskarżyciel[225] naszych braci, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem.

¹¹A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego,[226] i nie pokochali swojej duszy aż do śmierci.

¹²Dlatego weselcie się, niebiosa, i wy, którzy w nich mieszkacie. Biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł, mając wielki gniew, świadom, że czasu ma niewiele.

¹³A gdy smok zobaczył, że został zrzucony na ziemię, zaczął prześladować kobietę, która urodziła Mężczyznę.

¹⁴I dano kobiecie dwa skrzydła wielkiego orła,[227] aby leciała na pustkowie, do swojego miejsca, tam, gdzie jest karmiona przez czas i czasy, i pół czasu, z dala od węża.[228]

¹⁵A wąż ze swojej paszczy wyrzucił za kobietą wodę jak rzekę, aby ją nurt uniósł.

¹⁶Lecz ziemia przyszła na pomoc[229] kobiecie: ziemia otworzyła swoją gardziel i wchłonęła rzekę, którą smok wyrzucił ze swojej paszczy.

¹⁷I rozgniewał się smok na kobietę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej nasienia, które strzeże przykazań Boga i ma świadectwo Jezusa.[230]

¹⁸I stanął[231] na piasku morza.