Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Objawienie 14 Bible Online

Objawienie 14 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Objawienie 14

¹I zobaczyłem,[251] a oto Baranek stał na górze Syjon,[252] a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli na czole wypisane Jego imię i imię Jego Ojca.[253]

²I usłyszałem głos z nieba, jak szum wielu wód i jak głos wielkiego grzmotu; a głos, który usłyszałem, [brzmiał] jak harfiarze grający na swoich harfach.

³I śpiewali jakby nową pieśń przed tronem i przed czterema stworzeniami, i przed starszymi; i nikt nie był w stanie nauczyć się tej pieśni,[254] jak tylko sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi.

⁴Są to ci, którzy nie splamili się z kobietami;[255] są bowiem dziewiczy. Idą oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni kupieni spośród ludzi jako pierwociny[256] dla Boga i dla Baranka.

⁵I w ich ustach nie znaleziono kłamstwa[257] — są bez skazy.

⁶I zobaczyłem innego anioła, jak leciał środkiem nieba. Miał on ewangelię wieczną,[258] aby ją głosić mieszkańcom ziemi i każdemu narodowi, plemieniu, językowi i ludowi.

⁷Wołał on donośnym głosem: Zacznijcie bać się Boga i oddajcie Mu chwałę, gdyż nadeszła godzina Jego sądu, i pokłońcie się Temu, który uczynił niebo i ziemię, morze i źródła wód.

⁸A inny anioł, drugi,[259] szedł za nim, mówiąc: Upadł, upadł wielki Babilon,[260] który winem szaleństwa swojego nierządu[261] napoił wszystkie narody.

⁹I kolejny anioł, trzeci, szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś kłania się zwierzęciu i jego podobiźnie i przyjmuje znamię na swoje czoło lub na swoją rękę,

¹⁰to i on będzie pił wino szaleństwa Boga, zmieszane, nierozcieńczone, w kielichu Jego gniewu[262] i będzie męczony w ogniu i w siarce[263] wobec świętych aniołów i wobec Baranka.

¹¹A dym ich męki unosi się na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy kłaniają się zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmie znamię jego imienia.

¹²Tu jest wytrwałość świętych, którzy zachowują przykazania Boga i wiarę Jezusa.[264]

¹³I usłyszałem głos z nieba, mówiący: Napisz: Szczęśliwi są od teraz umarli,[265] którzy w Panu umierają. Tak, mówi Duch, by mogli odpocząć po swych trudach, bo ich czyny idą za nimi.

¹⁴I zobaczyłem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego. Na swej głowie miał złoty wieniec, a w swojej ręce ostry sierp.[266]

¹⁵I inny anioł wyszedł z przybytku, wołając donośnym głosem do Tego, który siedział na obłoku: Zapuść swój sierp i żnij, gdyż nadeszła pora żniwa, gdyż dojrzało żniwo ziemi!

¹⁶I rzucił Ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię, i ziemia została zżęta.

¹⁷I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie. On również miał ostry sierp.

¹⁸I [jeszcze] inny anioł wyszedł[267] od ołtarza. Ten miał władzę nad ogniem.[268] Zawołał on donośnym głosem do tego, który miał ostry sierp, mówiąc: Zapuść swój ostry sierp i obetnij kiście winorośli ziemi, gdyż dojrzały jej grona.[269]

¹⁹I anioł rzucił swój sierp na ziemię, i obciął winogrona ziemi, i wrzucił je do wielkiej tłoczni Bożego gniewu.[270]

²⁰I deptano tłocznię na zewnątrz miasta, i popłynęła z tłoczni krew, aż do wędzideł koni[271] na przestrzeni tysiąca sześciuset[272] stadiów.[273]