Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Objawienie 16 Bible Online

Objawienie 16 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Objawienie 16

¹I usłyszałem donośny głos mówiący z przybytku do siedmiu aniołów: Idźcie i wylejcie na ziemię siedem czasz Bożego gniewu.[282]

²Wówczas poszedł pierwszy i wylał swoją czaszę na ziemię; i wystąpiły na ludziach, którzy mają znamię zwierzęcia i kłaniają się jego podobiźnie, złośliwe i bolesne wrzody.[283]

³A drugi wylał swoją czaszę na morze; i stało się krwią jakby zmarłego — i umarła każda dusza życia[284] w morzu.

⁴A trzeci wylał swoją czaszę na rzeki i na źródła wód — i stały się krwią.

⁵I usłyszałem anioła wód, mówiącego: Jesteś Sprawiedliwy [Ty], który jesteś i który byłeś, Święty, że wydałeś taki wyrok;

⁶ponieważ wylali krew świętych i proroków, również im dałeś pić krew — zasłużyli na to.

⁷I usłyszałem ołtarz, mówiący: Tak, Panie, Boże Wszechmogący, słuszne i sprawiedliwe są Twoje wyroki.

⁸A czwarty wylał swoją czaszę na słońce; i dano mu przypiec ludzi ogniem.

⁹I przypieczeni zostali ludzie wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga,[285] który ma moc nad tymi plagami — i nie opamiętali się, aby oddać Mu chwałę.

¹⁰A piąty wylał swoją czaszę na tron zwierzęcia;[286] wówczas w jego królestwie nastała ciemność i z bólu gryźli swoje języki,

¹¹i bluźnili Bogu nieba z powodu swoich bólów i z powodu swoich wrzodów, lecz nie opamiętali się w swoich uczynkach.

¹²A szósty wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat; i wyschła jej woda, aby mogła być przygotowana droga dla królów ze wschodu słońca.

¹³I zobaczyłem trzy duchy nieczyste wychodzące niczym żaby[287] z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka;

¹⁴są to bowiem duchy demonów, które czynią znaki i które idą do królów całego zamieszkałego świata, aby ich zgromadzić do bitwy w ten wielki dzień Wszechmogącego Boga.

¹⁵Oto przychodzę jak złodziej; szczęśliwy ten, który czuwa i strzeże swoich szat, aby nie chodzić nago i aby nie widziano jego pohańbienia.[288]

¹⁶I zgromadził ich w miejscu zwanym po hebrajsku Harmagedon.[289]

¹⁷A siódmy wylał swoją czaszę w powietrze; wówczas z przybytku, od tronu, wyszedł donośny głos, mówiący: Stało się!

¹⁸I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i doszło do tak wielkiego trzęsienia ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek[290] istnieje na ziemi — tak wielkie było to trzęsienie.

¹⁹I stało się, że wielkie miasto rozpadło się na trzy części,[291] a także miasta narodów runęły. I wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, aby mu dać kielich wina szaleństwa[292] gniewu Bożego.

²⁰I wszelka wyspa uciekła i nie znaleziono już gór.

²¹I spadł z nieba na ludzi wielki grad, jakby [o wadze] talentu;[293] a ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, gdyż była to bardzo wielka plaga.