Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Objawienie 7 Bible Online

Objawienie 7 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Objawienie 7

¹Potem zobaczyłem[155] czterech aniołów stojących na czterech narożach ziemi, powstrzymujących cztery wiatry ziemi,[156] aby nie wiał wiatr na ziemię ani na morze, ani na żadne drzewo.

²Zobaczyłem też innego anioła, jak wznosił się od wschodu słońca, a miał [przy sobie] pieczęć Boga żywego. Zawołał [on] donośnym głosem w stronę czterech aniołów, którym zezwolono szkodzić ziemi i morzu:

³Nie wyrządzajcie szkody ani ziemi, ani morzu, ani drzewom, dopóki nie opieczętujemy sług naszego Boga na ich czołach.[157]

⁴I usłyszałem liczbę opieczętowanych — sto czterdzieści cztery tysiące[158] opieczętowanych ze wszystkich[159] plemion synów Izraela:

⁵z plemienia Judy[160] dwanaście tysięcy opieczętowanych, z plemienia Rubena dwanaście tysięcy, z plemienia Gada dwanaście tysięcy,

⁶z plemienia Aszera dwanaście tysięcy, z plemienia Naftalego dwanaście tysięcy, z plemienia Manassesa dwanaście tysięcy,

⁷z plemienia Symeona dwanaście tysięcy, z plemienia Lewiego dwanaście tysięcy, z plemienia Issachara dwanaście tysięcy,

⁸z plemienia Zebulona dwanaście tysięcy, z plemienia Józefa dwanaście tysięcy, z plemienia Beniamina dwanaście tysięcy opieczętowanych.

⁹Potem zobaczyłem, a oto tłum wielki, którego nikt nie zdołał policzyć, stał przed tronem i przed Barankiem, z każdego narodu, plemienia, ludu i języka.[161] Stali odziani w białe szaty, z palmami[162] w swoich rękach.

¹⁰I wołali donośnym głosem: Zbawienie w Bogu naszym, który siedzi na tronie, i w Baranku.

¹¹A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu, starszych i czterech stworzeń, i upadli przed tronem na swe twarze, i pokłonili się Bogu,

¹²mówiąc: Amen! Błogosławieństwo i chwała, mądrość i wdzięczność, cześć i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen.

¹³I odezwał się do mnie jeden ze starszych: Kim są ci ubrani w białe szaty i skąd przychodzą?[163]

¹⁴Odpowiedziałem mu: Panie mój, ty wiesz. A on do mnie: To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku[164] i wyprali swoje szaty, i wybielili je we krwi Baranka.

¹⁵Dlatego są przed tronem Boga i służą Mu w Jego świątyni[165] dniami i nocami, a Ten, który siedzi na tronie, rozciągnie nad nimi namiot.

¹⁶Nie będą już głodni ani nie będą spragnieni, nie padnie na nich słońce ani żaden upał,

¹⁷gdyż Baranek, który jest pośród tronu, będzie ich pasł i prowadził ich do źródeł wód żywych; i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.